شهید «براتعلی رجبی» در فرازی از وصیتنامه‌اش می‌نویسد: «فرزندانتان را چنان تربیت کنید که ادامه‌دهنده خط سرخ شهادت باشند.»

شهید رحیمی با توجه به مشکلات اقتصادی خانواده به زحمت دیپلم گرفت و با استعداد خوبی که داشت در دانشسرای تربیت معلم گرگان قبول شد و به تحصیل ادامه داد، بعد از چند بار رفتن به جبهه شربت شهادت نوشید.

شهید غلامعلی سرگزی به دلیل شغل حساسی که داشت دشمنان زیادی داشت و در مقابل صحبت‌های برادرش که می‌گفت: بیشتر مراقب خودت باش لبخندی می‌زد و می‌گفت؛ شهادت لیاقت می‌خواهد.

شهید «عزیزالله قربانی» در نامه‌ای به پسر دایی خود می‌نویسد: «یک شب یکی از همرزمانم چند بعثی را با یک آفتابه غافلگیر کرد، خلاصه ابراهیم جان، بعثی‌ها از سایه خودشان می‌ترسند.»

مادر شهید «علیرضا نصرالله‌نژاد» نقل می‌کند: علیرضا هیچ‌وقت اهل گله و شکایت نبود.

شهید محمد آقایی‌نژاد زمان شهادت فقط ۱۰ سال داشت. او متولد ۱۳۵۰ در گرگان بود و ۱۰ سال بعد در همین شهر و به دست منافقین به شهادت رسید.

مادر دانشجوی شهید «غلامحسین شریعتی» نقل می‌کند: «پسرم در دوران قبل از انقلاب در فعالیت‌های مذهبی و سیاسی حضور فعال داشت به صورتی که دستگیر و زندانی هم شده بود.»

شهید محمدباقر مسعودی در فرازی از وصیتنامه‌اش می‌نویسد: «در تاریخ اسلام، همیشه خون شهیدان آبیاری‌کننده درخت تناور اسلام بوده و است».

شهید «سلمان اخلی» در فرازی از وصیت نامه‌اش می‌نویسد: «خواهرم! حجاب را رعایت کن که اگر رعایت کنی حجابت از خون من بر دشمن پلید کوبنده‌تر است.»

همرزم شهید غفور رضوی نقل می‌کند: «آن زمان که دشمن به این آب‌وخاک حمله کرد، غفور به ندای رهبر لبیک گفت و برای دفاع از این آب‌وخاک، راهی جبهه‌های حق شد تا جانش را با خدای خود معامله کند.»