شهید «امرالله آقایان» در فرازی از وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «از تفرقه و جدایی بپرهیزید و صدای حق‌طلبانه ما را به گوش جهانیان برسانید و کاخ ستمگران را به لرزه درآورید.»

مادر شهید شیرمحمدلی، نقل می‌کند؛ یکی از هم‌رزمان پسرم از او خواسته بود تا از جبهه فرار کند؛ ولی محمدم در جوابش گفته بود: من اصلاً این کار را نمی‌کنم.

اسماعیل صفاری در حالی که لبخند بر لبانش نقش بسته بود به مسافران تشنه هندوانه داد و گفت: زودتر از اینجا بروید اگر مادرمان بفهمد که شما سید هستید تا تمامی هندوانه‌ها را به شما ندهد راضی نمی‌شود.

شهید مصیب فرامرزی، لذت و شادابی دوران کودکی را مانند هم‌سالان خود نه در بازی‌های کودکانه، بلکه در سجاده سبز نماز می‌دید با درد و رنج‌هایی که گریبان‌گیر مردم جامعه بود آشنا بود.

شهید سید محمود حسینی در بخشی از وصیت خود نوشت: دشمنان اسلام میکروب‌های خطرناکی هستند که اگر با آنان مبارزه نکنید رفته رفته سرایت خواهد کرد.

شهید «محمدعلی اسودی شیره‌جینی» در مناجات‌نامه خود نوشته است: «معبودا! به حق پنج تن آل عبا دشمنان اسلام و قرآن را نابود بگردان.»

شهید مصیب فرامرزی، لذت و شادابی دوران کودکی را مانند هم‌سالان خود نه در بازی‌های کودکانه، بلکه در سجاده سبز نماز می‌دید با درد و رنج‌هایی که گریبان‌گیر مردم جامعه بود آشنا بود.

شهید «حاج محمد سقر» پس از اخذ مدرک دیپلم به عنوان سرباز ارتش رهسپار جبهه‌های جنگ شد. تا اینکه پس از ۱۲ ماه ایثار و فداکاری به درجه رفیع شهادت نائل شد.

شهید حسین جرجانی در وصیتنامه‌ای خطاب به همسرش نوشت: از تو می‌خواهم با خواندن قرآن به کشفیات درونی برسی، چون خواندن روزانه قرآن باعث خودسازی می‌شود.

شهید یدالله اسدی در فرازی از وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «فرزندان خود را به‌گونه‌ای تربیت کنید که تا فردا زیر بار آمریکا و مزدوران نروند.»