شهید محمدعلی خسروی آرزوی تدریس داشت ولی عشق به وطن او را به جبهه‌های حق علیه باطل کشاند تا به آیندگان درس شهادت بیاموزد.

شهید «سیدمحمد طاهر طاهری» از شهدای خبرنگار استان گلستان است که در اسفند ماه سال ۱۳۶۳ در «جزيره مجنون » به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

برادر شهید محمدباقر مازندرانی نقل می‌کند: «برادرم علاقه شدیدی به شهادت داشت به همین دلیل شناسنامه‌اش را تغیر داد.»

دایی شهید نقل می‌کند: روزی که علیرضا با زبان روزه به خط مقدم رفت، هرچه اصرار کردند که روزه‌اش را باز کند گفت: من می‌دانم شهید می‌شوم.

علیرضا صفرپور جاجرمی دومین شهید مدافع حرم گنبدی که دوستان شهید او از بشاشیت و خنده‌رویی بالای او در برخورد با مشکلات می‌گویند.

شهید «حیدرعلی بارانی» در وصیتنامه‌اش نوشت: این دنیای فانی لحظه‌ای توقف کوتاه نیست،باید رها کرد و رفت و چه بهتر با افتخار از این دنیا برویم.

شهید «غلامعلی سرگزی» در مقابل صحبت‌های برادرش که می‌گفت: بیشتر مراقب خودت باش لبخندی می‌زد و می‌گفت؛ «شهادت لیاقت می‌خواهد».

شهید علیرضا دیولرگر برای دفاع از میهن اسلامی و حفظ ارزش‌های انقلاب و نبرد حق علیه باطل ترک تحصیل نمود. او چون طاقت و تحمل تجاوز به خاک میهن مزدوران بعثی و ریخته شدن خون برادران دینی خود را نداشت به جبهه رفت.

پاسداری از اسلام مرام شهید پرویز مقری بود و همیشه در نامه‌هایش به خانواده می‌نوشت که این عشق مقدس او را به جبهه کشانده است.

شهید علی گل رئیسی، از شهدای هشت سال دفاع مقدس است. با شروع جنگ تحمیلی او به عنوان سرباز عازم جبهه‌های جنگ شد.