شهید پهلوان علیجان بیدر نامنی در میدان نبرد کشتی همیشه حرفی برای گفتن داشت او همیشه روحیه جوانمردی و ایثار خود را در میدان کشتی نیز به رخ دیگران می‌کشید و ثابت کرد برنده واقعی آن‌هایی هستند که در میدان کارزار واقعی پشت دشمنان مملکت خود را به زمین بزنند.

شهید «محمدرضا سمیعی» همیشه دوست داشت یک بسیجی باشد تا بتواند به حضرت امام خمینی (ره) خدمت کرده و جانش را فدای رهبر انقلاب کند.

شهید ابراهیم سیاه‌مرگوئی دهم اسفند ماه ۱۳۶۵ ‏با سمت کمک آرپی‌جی‌زن در پاسگاه زید عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره به گلو شهید شد.

شهید «سید هادی بردگردی» خطاب به مادرش گفت: مادر غصه نخور، ناراحت نباش، من برای این که شما راحت باشید می‌روم، برای امام حسین (ع) و حضرت ابوالفضل (ع) می‌روم.

غلامرضا نوملی همرزم شهید «سیدعباس حسینی اوزینه» نقل می‌کند: سید عباس شب‌ها از سنگر بیرون می‌رفت، نماز شب می‌خواند و با دعا و مناجات مأنوس بود، برای همین او را شهید زنده صدا می‌کردیم، همیشه در جواب می‌گفت: بادمجان بم آفت ندارد، من کجا و شهادت کجا!

شهید محمود قوانلو در وصیتنامه‌اش نوشت: با یاد خدا در دل، عشق خدا در سر و سلاح آتشین بر کف، تکبیر گویان به قلب سپاه کفر زنید و با جهاد و شهادت، فتح بزرگ را به امام و امت هدیه کنید.

اکرم مهدوی فعال فرهنگی استان گلستان در یادداشتی به مناسبت شهادت مظلومانه جمعی زنان و کودکان بی‌دفاع کشور عزیزمان و تعدادی از فرماندهان ارشد و دانشمندان نوشت: طوفان غیرت ایرانی‌ها در کمین صهیونیست‌های بزدل است این میدان نبرد، بوی ظهور می‌دهد.

از قلب شهر گنبد کاووس شهیدی برخاست که نام این شهید با فروتنی و نهایت احترام به پدر و مادر گره خورده است. شهید احمد فدایی نه تنها در میدان رزم، که در مکتب زندگی خانوادگی نیز اسوه‌ای بی‌بدیل بود و سیره عملی‌اش، چراغ راهی برای جوانان امروز است.

شهید گلستانی فقط یک معاون مخابرات نبود، او یک پیام‌رسان بود؛ پیام‌آور امید، مقاومت و پیروزی؛ شهید احمد زارعی، جوانی که دکل‌های مخابراتی را در آتش برپا می‌کرد.

شهید اسماعیلی از شهدای انقلاب اسلامی است که جوشکار بود، ولی در اکثر تظاهرات‌ها علیه رژیم منحوس پهلوی شرکت می‌کرد، این شهید در هفده سالگی در واقعه گنبد که توسط چماقداران هدایت می‌شد، مورد هدف گلوله قرار گرفت و به فیض شهادت رسید.