شهید «محمدعلی احمدی» در نامه‌ای به مادرش می‌نویسد: «شهادت سرآغاز پایندگى است، نترسم از مرگى که خود زندگى است.»

شهید کاظم صادقپور دوازدهم مرداد ۱۳۶۶ در میمک هنگام درگیری با نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت گلوله به شهادت رســید.

پدر شهید نقل می‌کند: «یک روز متوجه شدم شهید عبدالزمان از تمام کارکنان آموزش‌وپرورش و دوستان و آشنایان پول نمی‌گیرد. پدر خندید و گفت: این جوری که باید صلواتی کار کنیم.

شهید «علی اسلامی» در فرازی از وصیت نامه‌اش می‌نویسد: «فرزندانم را به گونه‌ای تربیت کنید تا پرچم اسلام را به اهتزاز درآورند!»

شهید رضا رئیسی پانزدهم اسفند ۱۳۶۰ با سمت دیده‌بان در اهواز بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید.

شهید امام بردی بدخشان در فرازی از وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «وقتی دشمن برای بلعیدن میراث عظیم ملتی صبور و غیور تا بن دندان مسلح به میهن ما تجاوز نمود، رهایی و رستگاری جز در پرتو عشق و ایثار میسر نیست.»

محمدرضا اعظمی همرزم شهید آهران نقل می‌کند: «عکسی که برای تربیت معلم گرفتیم، عکس اعلامیه شهادت شهید ذبیح‌الله آهران شد.»

طلبه شهید «حسن وکیل آزاد»، در سوم آبان ماه ۱۳۶۱ در منطقه «سومار» بر اثر اصابت ترکش گلوله توپ نیرو‌های بعثی به شهادت رسید.

شهید شیرآبادی از شهدای هشت سال دفاع مقدس است که از طریق بسیج عازم جبهه‌های جنگ شد. تک‌تیرانداز بود که در جزیره مجنون به فیض شهادت رسید.

مادر شهید علیرضا نصرالله نژاد نقل می‌کند: آخرین باری که آمده بود در محله عروسی بود. علیرضا، چون سرش را تراشیده بود خیلی خجالت می‌کشید.

شهید «محمدعلی اسودی شیره جینی» در وصیتنامه‌اش نوشت: «معبودا! به حق پنج تن آل عبا دشمنان اسلام و قرآن را نابود بگردان.».

شهادت دوستان، تاثیری شگرف در روحیه‌ی لطیف شهید فخار گذاشت و در نهایت پای وی را به مدرسه ایثار و شهادت باز کرد.

شهید حسین عصمتی داوطلبانه به جبهه اعزام شد. وی برای دفاع از کیان انقلاب اسلامی و دفاع از میهن به جبهه رفت.

شهید کیخا در وصیتنامه‌اش نوشت: اینجا رزمندگان فداکاری هستند که زندگی پرزرق و برق دنیا را رها کرده تا از اسلام عزیز دفاع کنند.

شهید «مسلم اخلی» در وصیتنامه‌اش گفت: نگذارید منافقین نسبت به انقلاب بدگویی کنند، اگر توهینی شود خون من هدر می‌رود.