شهید غلامحسین رحمانی در آخرین نامه‌ای که برای همسرش نوشته است بیان می‌کند: «همسرم زندگی یک کلاس درس بیش نیست که انسان باید دیر یا زود امتحان پس بدهد.

هم‌رزم شهید حجازی می‌گوید: بعد از شهادتش طبق وصیت خودش سنگی در آن منطقه گذاشتیم و با خون خودش در همان مکان نوشتیم اینجا محل شهادت شهید حجازی گلوگاهی است.

شهید اسدالهی شهیر در فرازی از وصیت نامه‌اش می‌نویسد: می‌نویسم تا همه بدانند که در کجا هستند و چه بار مسئولیتی بر دوش دارند.

شهید محمد مهدوی از شهدای انقلاب سال ۱۳۵۷ است. تکنسین فنی هواپیما بود.

سرگذشتی کوتاه از زندگی شهیده مرجان ناز قلیچی بانوی نمونه اهل سنت ترکمن که از فرش بافی به عرش و به سوی معبود پرواز کرد.

شهید «محمد اسماعیل اسکندری» در گلزار شهدای امامزاده روستای روشن‌آباد آرام گرفت و امروز نشانی از این شهید تقدیم نگاهتان می‌شود.

برادر شهید محمد مهدوی نقل می‌کند: روزی با برادرم برای تظاهرات رفته بودیم وقتی شعار جاوید شاه را بر روی دیوار دید با رنگ سیاه، شعار را پاک کرد.

شهید «عارف خادملو» در فرازی از وصیت خود نوشت قدردان والدین شهدا باشید.

شهید «نادر اژدر» در فرازی از وصیت نامه‌اش نوشت: «جز راه اسلام و زادنیکی و سعادت که همانا از طرف امامان خود به ما می‌رسد، دور نشوید.»

شهید «حسینعلی خالداران» در بخشی از وصیت‌نامه خود می‌گوید: با خواندن نماز و فهمیدن آن خودسازی در انسان ایجاد می‌شود.

شهید حسینعلی ممشلی در روزی که به جبهه‌های نبرد اعزام شده بود بارش باران به‌قدری شدید بود که حسینعلی نگران بود که از هم‌کیشانش جا به ماند.

روحانی شهید «حسین میرزایی» در خاطراتش از رزمنده‌ای سخن گفت که حسرت یک آخ را به دل دشمن گذاشت.

مادر شهید میرعرب نقل می‌کند: «فرزندم بسیار دلسوز و مهربان بود و به‌خاطر دل بچه‌های دیگر هیچ‌وقت لباس نو نمی‌پوشید.

در وصیتی از «شهید استرآبادی» آمده است: مشوق فرزندتان باشید تا پرچم جهانی اسلام را به رهبری امام زمان «عج» و نائب برحقش امام خمینی بر فراز جهان به اهتزار درآورند.

مادر شهید احمد ارجمندی نقل می‌کند: «در آخرین اعزام به جبهه پدرش به او گفت: می‌دانم که اگر تو این بار به جبهه بروی دیگر برنمی‌گردی.