به گزارش گلستان ما به نقل از خامی ، هر روز که از مقابل نجاریتان عبور می کنم در دلم می گویم: مرحبا بر این همت؛ همتی که کمتر به آن پرداخته شده است و بیشتر رسانه ها از موفقیت جوانان المپیادی، کنکوری و دانشگاهی صحبت می کند و گزارش می دهند که البته حقشان تعریف و تمجید است ولی با خود می گویم چرا کسی سراغی از همت تو نمی آید ای نجار؟

درست است که درس خوانده ای و دانشگاه رفته ای، ولی آفرین بر تو که بیکار ننشسته ای و آمدی و شدی نجار.

کم حرفی نیست جوانان تحصیلکرده ای که نجارند؛ آن هم در روزگاری که جوانان تحصیلکرده انگار عادت کرده اند به کارهای اداری و زرق و برق دار.

انگار که عادت کرده اند که کار فقط پشت میز نشینی است؛ عادت کرده است که ره صد ساله را یک شبه برود؛ عادت کرده است که بی زحمت پولدار شوند و چون تحصیلکرده اند کارهایی مانند نجاری و نقاشی و رانندگی و ... برایشان افت دارد.

ولی هستند کسانی که تحصیلکرده اند ولی کارشان به عرق جبین و همت خودشان گره خورده است؛ من تعدادی از همین جوان های گمنام اما کوشا را می شناسم؛ جوانانی که هر روز در دکان نجاریشان را با نام خدا باز می کنند و با غرور کار می کند؛ عرق می ریزد، از نیروی جوانیش استفاده می کند و گوشش بدهکار این نیست که دستش خراش بیفتد یا صورتش خاک اره ای شود.

تصمیم گرفتم به سراغ آنها بروم و از کارشان بپرسم؛ کاری که همت می خواهد؛ کاری زحمت واقعی می خواهد تا در برابر موج بی همتی و بیکاری و تن پروری برخی دیگر از جوان ها کم نیاورد.

اولین جوانی که با او هم صحبت شدم فارغ التحصیل دانشگاهی در رشته برق صنعتی بود و اینگونه خودش را معرفی کرد: حسین افشون هستم فوق دیپلم برق صنعتی و الان مدت 7 سال است که به شغل نجاری مشغول می باشم.

از حسین در مورد اینکه چرا به این حرفه وارد شده است می پرسم، در پاسخ می گوید: به خاطر علاقه‌ی که به این کار داشتم، احساس می‌کردم که استعداد زیادی در کارهای فنی دارم، از این رو به ساخت ابزارآلات چوبی رو آوردم.

وی افزود: با وجود اینکه سال 85 فارغ التحصیل شدم ولی به علت نبود شغل در رشته دانشگاهی بیکار ننشستم و به نجاری روی آوردم، که خدا را شکر خیلی هم راضی هستم.

این نجار جوانی باشتی در مورد شغل نجاری می گوید: نجاری از شغل‌های انبیاء است؛ شغلی‌ست که بسیار جالب است و با یک تیکه چوب، چیزهای زیادی می‌شود ساخت.

احسان برازنده یکی دیگر از جوانان نجاری است که فارغ التحصیل رشته خاک شناسی است و یکسالی هست که در این حرفه مشغول است.

از احسان می پرسم؛ خاک شناسی کجا، نجاری کجا؟!!! در پاسخ می گوید: مهم نیست که رشته تحصیلی من در دانشگاه چه باشد و کارم در حال حاضر چیست، مهم این است که الان بیکار نیستم و شرمنده خانواده ام نباشم.

وی در مورد نحوه ورودش به شغل نجاری می گوید: برای ورود به این شغل کار را در کنار یکی از دوستانم به اسم محسن خلیلی که او هم فارغ التحصیل کارشناسی عمران هستند یاد گرفتم که با توجه به علاقه که داشتم بعد از چند ماه آموزش مستقل شدم.

این نجار 29 ساله باشتی در پاسخ به این سؤال که چرا بیشتر جوانان بیکارند، می گوید: اغلب افراد بیکار یا حال کار کردن ندارند و یا توان انجام آن را کسب نکرده‌اند؛ کار که حتما پشت میز نشستن و کار اداری نیست.

وی در خصوص ساعت کار در نجاری گفت: معمولا کار به صورت تمام وقت است، الان چون به صورت مستقل کار می کنم تعیین زمان کاری بر عهده خودم می باشد ولی کلاً در برخی زمان های سال، حجم کاری بیشتر بوده و نیاز است که ساعت های بیشتری حتی در شبها و تعطیلات نیز کار کنیم.

دیگر جوان نجار باشتی 28 ساله و فارغ التحصیل کارشناسی مترجمی زبان انگلیسی است، اینگونه خودش را معرفی می کند: علی مستقیم هستم 28 ساله و فارغ التحصیل کارشناسی مترجمی زبان، متأهل و مدت 5 سال است که در  این حرفه مشغول به کار هستم.

از علی می پرسم شما که دانشگاه رفته اید و 4 سال درس خوانده ای، سختت نیست که نجاری می کنی، در پاسخ می گوید: دانشگاه فقط جایی برای پیدا کردن کار و شغل‌های پردرآمدتر بعد از فارغ‌التحصیلی نیست، بلکه جایی است برای شناختن خودتان و دنیای اطرافتان.

 این کارشناس مترجمی زبان انگلیسی می گوید: درست است که پیدا کردن کار متناسب با رشته دانشگاهی با حجم زیاد فارغ التحصیلان خیلی سختی است اما کارهای زیادی هست که می توانیم انجام دهیم تا خدای ناکرده دستمان جلوی هیچ کس دراز نشود.

این جوان باشتی در خصوص درآمد شغل نجاری گفت: درآمد نجارها با توجه به میزان تجربه، مهارت و نوع کار آنها  متفاوت است؛ هر چه فرد توانمندتر و ماهرتر باشد، سفارشات بیشتری گرفته و درآمد بهتری خواهد داشت.

سید محمدکریم صادقی کم سن و سال ترین نجار باشتی است، او که هم اکنون 22 سال دارد حدود 3 سال است که مشغول این حرفه است.

محمدکریم هم فارغ التحصیل رشته تأسیسات است که در کارگاهش وسایلی همچون کمد، تخت خواب، جا کفشی، دکور مغازه ها، میز و صندلی و وسایلی از این قبیل می سازد.

وی می گوید: من معتقدم تا فرد جوان و سالم است باید کار کند و فرقی نمی کند که نجار باشد یا راننده تاکسی و یا کارمند؛ چون بیکاری علاوه بر فقرو تنگ دستی باعث پیامدهای فردی و اجتماعی بی شماری می شود.

آری این است قصه جوانان باشتی که با وجود تحصیل در رشته های مختلف دانشگاهی و با نداشتن کار پشت میزی بیکار ننشستند و با همت و تلاش خود و ریختن عرق لقمه ای نان حلال بدست آوردند تا بگویند دانشگاه فقط جایی برای پیدا کردن کار و شغل‌های پردرآمدتر بعد از فارغ‌التحصیلی نیست.