به گزارش گلستان ما ، روزی بود روزگاری بود، روزگاری که مردم دلتنگ حرم امام رضا علیه السلام، گرد زائران رضا حلقه میزدند و برایش چاووشی میخواندند، آن قدر چشم ها مست و دلتنگ مشهد بود که همه امیدشان به همان التماس هایی بود که در کوله بار زائران میگذاشند تا دعایشان لااقل برسد به پنجره فولادی که مرده زنده میکند.

گذشت و گذشت تا وسایل ارتباطی راه ها را کوتاه تر کرد و رسید به اینجا که رسانه های امروزی به کرات فرصت نمایش زنده حرم مطهر را از راه دور نصیب انسان میکنند.

اما میخواهم از کلیک هایی بنویسم که زائرند و دلتنگ. چشم هایی که پشت صفحه لبتاب خیس میشوند تا از دلتنگی مشهد بنویسند. خیلی که دلتنگ میشوند مشهد را سرچ میکنند، حرم را، معجزه های آقا را، احادیث مولا را، و محبت هایی که دل میبرد و از همان راه دور زائرت میکنند.

دلت بهانه گیر شده ؟

بهانه برای یادکردن حرم بسیار است، اینجاست که میفهمی دل باید حرم باشد، آنها خودشان سر میزنند و میتوانی آن قدر بگردی دور این دل که تمامی نداشته باشد.

از دسکتاپ کامپیوتر گرفته تا پس زمینه تبلت و اسمارت فون های امروزی، خیلی هاشان این روزها بوی مشهد میدهند. اصلا ما ایرانی ها یک جور دیگری هستیم نسبت به حرم امام رضا علیه السلام و حساسیت خاصی داریم به مناسبت هایی که مربوط به آن حضرت میشود.

بهانه، وای که چقدر این واژه را دوست دارم. بعضی روایات را که مرور میکنیم حس میکنیم اهل بیت به بهانه ما را بها میدهند، بهانه ای که بسیاری از دل ها این روزها مشغول آنند، بهانه زیارت حرمی که قطعه ای از بهشت نامیده میشود، آنجا که باید برای ورود به آن از پیامبر و ملائک و اهل بیت اجازه گرفت.

پیامبر میفرمایند:
«سیدفن بضعة منی بأرض خراسان، ما زارها مکروب إلّا نفس الله کربه و لا مذنب إلّا غفر الله ذنبه»؛

هیچ شخص گرفتاری نیست که امام رضا علیه السلام را زیارت کند، جز این که گرفتاری او برطرف می شود و هیچ شخص گنهکاری نیست که حضرت را زیارت کند، مگر این که گناهانش بخشیده می شود.

زیارت به گفته خودشان حتما این نیست که مشهد باشی، خراسان باشی، میتوانی دلت را مشهد کنی و ارض طوس لقبش دهی، اگر کلیک های بیشتری در جهت معرفت امام رضا علیه السلام در چنته داشته باشی.

خیلی تنهام !

روایتی از امیرالمومنین علیه السلام هست که میفرمایند:

«سیقتل رجل من ولدی بأرض خراسان بالسم ظلماً، اسمه اسمی و اسم أبیه اسم ابن‏عمران موسی علیه‏السلام، ألا فمن زاره فی غربته غفر الله ذنوبه ما تقدّم منها و ما تأخّر و لو کانت مثل عدد النجوم و قطر الأمطار و ورق الأشجار.»

یعنی در سرزمین خراسان مردی از فرزندان من با زهر کشته خواهد شد که همنام من است و نام پدر او نیز همان نام موسی علیه السلام پسر عمران است، بدانید کسی که او را در غربتش زیارت کند خداوند تمام گناهان گذشته و آینده اش را می آمرزد، حتی اگر به عدد ستارگان و قطره های باران و برگهای درختان باشد.

این روزها خیلی از وبلاگ ها و سایت ها و مطالب و حالات و کتاب ها را که سر میزنی میبینی یکی با همه وجودش نوشته: خیلی تنهام!

همین است که میگویم کلیک هایی هستند که زائر میکنند هر که سر بزند به ما حصل این کلیک ها، و چه لحظه های دوست داشتنی ای هستند لحظه های دلتنگی.

یادداشتی است که همه هدفش این است که بگوید، دلتنگی؟ پس زائری …

خود را در حرم ببین، زیارتت قبول / صاحب نیوز- محمد حسین شمس