به گزارش گلستان ما، حسن مهدیان طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: رمضان ۱۴۰۲ را باید با نام مردم به خاطر سپرد. شب احیای دل‌انگیز، راهپیمایی باشکوه و تا واپسین نقش‌آفرینی که به نماز عید رسید. فطری متفاوت از همه سالها تا آنجا که باز هم مسئولین امر در برگزاری نماز غافلگیر شدند و جا ماندند و گلایه‌ها گذاشتند. بماند.

اما مردم ظهور رمضانی‌شان دیدنی بود. خاصه برای صف اولی‌ها. آنها که زعیم‌اند و اما دو زانو باید مقابل صفوف بهم پیوسته مردم نشسته و درس بگیرند. کدام درس؟ درس وحدت. اما درس وحدت چیست؟ پرهیز از اختلاف؟ همکاری؟ و یا فراتر از ایندو همدلی؟ وحدت از همه اینا فراتر است.

اجازه دهید ابعاد وحدت را از منظر و زاویه «رمضان مردم» تحلیل کنیم.

یکم. شب‌های احیای امسال شورانگیزتر از گذشته بود. مردم به نجوای درون‌شان آمدند. آمدند برای دوستی با خدا. قرآن به دست اهل‌بیت را قسم دادند برای دلدادگی، برای بندگی.

در روزگاری که از زمین و آسمان بر سر این کشور آتش شیطانی می‌ریزند، مردم پرشورتر از گذشته به احیا وشب زنده‌داری نشستند. آنهم نه تنها در شب‌های قدر. حداقل یک نمونه در تهران شب‌هایش دیدنی بود. در پس کوچه‌های این شهر، هر شام تا سحر روضه بود و مناجات و دعا. سراسر کشور همین بود.

درس اول وحدت چیست؟ عبادت؛ آنهم دست جمعی.

دوم. دستگیری‌ها این ماه را کمتر گفتند و نوشتند. مردم در این ماه سفره‌های کریمانه شان چشم نواز است. مهمانی‌ها و شب‌نشینی‌های اقوام و دوستان به جای خود؛ اما باید سبدها و سفره‌های خیرخواهانه مردم را در سرفصلی جدا نظاره کرد. آنهم در این روزها که ابلیس های اقتصادی تاب و توان این مردم را ربودند و گرانی‌های طاقت‌فرسا سفره‌های مردم را کوچک ساخته است. اما فرهنگ دستگیری و مواسات به این آسانی‌ها رنگ نمی‌بازد.

درس دوم همدلی است و دستگیری.

سوم. مردم فردای شب احیا با زبان روزه و در گرمای روز به خیابان آمدند و با مشت‌های گره کرده و فریادی یک صدا از رژیم بی‌حیثیت و کودک‌کش اعلام انزجار کردند. چه اعلام برائتی؛ آنهم شوق انگیزتر و حماسی‌تر از هرسال. ستودنی نیست؟

درس سوم دشمن‌شناسی است. قیام علیه اوباش جهانی. قیام علیه ظلم اکبر و شیطان روی زمین.

و چهارم نماز و صفوفی یک پارچه از وحدت. یک رنگ و همدل پشت سر امام یک امت. هم صدا و هم آهنگ؛ اقتدا به مقتدی. پیوند امام و مردم را باید در این صفوف یک پارچه دید درس امام امت نیز جز وحدت نبود؛ «همه با هم با هر سلیقه و اعتقاد کنار هم باشید. هم مردم و هم مسوولین.»

واپسین درس پشت سر امام بودن است.

و اما در نهایت؛

ابعاد وحدت چنین است.

اصل اول وحدت تنها برای اهل عبادت است. اهل باطل وحدت شان ممکن نیست. فروپاشی شان حتمی است. نمونه اش همین جریان اراذل خارج نشین و وامانده های پهلوی که این روزها مثل گرگ با چشم باز مقابل هم می خوابند.

اصل دوم وحدت تنها برای اهل دستگیری است. اهل دستگیری اند که اهل مدارا و مراعات اند. دستگیری فقط اقتصادی نیست. دستگیری در همه ابعاد است. آنها که جبهه خودی را فراخ می بییند و به یکایک آدم ها عشق می ورزند و برای رزق مادی و معنی شان غم می خورند و با مردم همدل اند و یک رنگ.

اصل سوم. شناخت دشمن است و قیام مقابل او. شناخت دشمن اصلی و تقابل با او اصل اساسی در وحدت است. در غیر این صورت گرفتار حواشی و اختلاف های داخلی می شوند.

اصل چهارم اقتدا به امام امت است. وحدت بدون اصل وحدت بخش میسر نیست. وحدت نقطه کانونی و اتصال می خواهد. رهبر نقطه وحدت بخش جامعه است.

این از مَدرَس مردم.

این چهار اصل پیام رمضانی مردم به صف اولی هاست. مسوولین این بروز و ظهور وحدت را از مردم جرعه جرعه بگیرند و بنوشند.