به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»، کتاب هنر سوختن داستان‌واره‌ای است که زندگی و شهادت دکتر محمد رضا معزّزی، شهید والامقام را به تصویر می‌کشد.

«بِسْمِ رَبّ الشُّهداء وَالصِدیقین»

با سلام به روح پُر فُتوح شهدای تاریخ بشر، اسلام عزیز، انقلاب اسلامی، امام راحل عظیم الشان(ره) و شهدای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس.

خداوند را شاکرم که این توفیق را نصیب بنده نمود تا در روزگار «مَکرُ الّیلِ والنّهار» و «آخرالزمان» که بسیاری دغدغه ثروت و شهرت و قدرت دارند، ما را در زمره سربازان انقلاب اسلامی قرار داد، تا در حدّ وُسع خود در عرصه فرهنگ، رسانه، کتاب، معارف اسلامی و انقلابی به ادای دَین بپردازیم.

حدود ۲۵ سال از فعالیت اینجانب، در عرصه رسانه استان گلستان می‌گذرد و چهره‌های فرهیخته بسیاری را می‌شناسم و به مردم عزیز و نسل جوانمان به واسطه قلم زنی این عزیزان تبریک می‌گویم.

چهره‌هایی چون دکتر حسن بیارجمندی، دکتر سلیمان دوست، دکتر احسان مکتبی و… برادر جانباز، پاسدار، شاعر، نویسنده و اهل خبر و رسانه، که در خانواده فرهنگ و ادب، پرورده شده و از پدر ادیب و فاضلش، حُبّ اهل بیت عصمت (علیهم السلام) و خدمت به انقلاب اسلامی و مردم را آموخت.

او جناب آقای محمد دیلم کتولی است. مردی از دیار علی آباد کتول و از خانواده فرهنگ و ادبیات، دین، انقلاب اسلامی و جهاد و شهادت.

مردی که روزگاری اسلحه به دست گرفت و به عنوان رزمنده و پاسدار جنگید و به فیض جانبازی رسید و امروز در عرصه رسانه و فرهنگ و ادبیات، قلم به دست گرفته و لحظه‌ای ساکت و صامت نبوده است.

دیلم کتولی مصداق بارز یک آتش به اختیار و واکنش سریع در حوزه فرهنگ، رسانه و شعر انقلاب اسلامی است که در چندین حوزه با سرعت و قدرت و رویکرد استراتژیک به تولید مُحتوا پرداخته است.

ما در عرصه انقلاب اسلامی در استان متفکرانی چون دکتر بیارجمندی و دکتر سلیمان دوست را داریم و یا در عرصه رسانه عزیزانی چون آقای دکتر مجتبی لشکر بلوکی…

امّا در حوزه «جنگ ترکیبی» تنها شخصیتی که با صلابت در سه حوزه اندیشه‌ای، ادبی و رسانه‌ای حضور مستمری داشته، کسی نبوده جز شاعر جانباز محمد دیلم کتولی و چقدر بنده به ایشان غبطه میخورم.

مُلّای رومی ابعاد وجودی انسان در سه حوزه اندیشه، خبر و شعر را به دقیق‌ترین شکلی گفته:

جان نباشد جز خبر در آزمون

هرکه را افزون خبر جانش فزون

اقتضای جان، چوای دل آگهی است

هر که را افزون خبر، جانش قوی است

در نگاه مولوی انسان صاحب فضیلت «انسان با خبر» است. دیلم کتولی بدون چشمداشت و با نگاه حقیقت بینی به «جهاد تبیین» در عرصه خبر، اندیشه و شعر می‌پردازد.

چنانکه مُلّای رومی در باب نسبت انسان و اندیشه نیز چنین سروده:

ای برادر تو همه اندیشه‌ای

مابقی خود استخوان و ریشه‌ای

گر بُوَد فکر تو گُل، تو گُلشنی

گر بُوَد فکر تو هیمه، گلخنی!

حُکماء و قُدما، حکمت را به «نظری و عملی» تقسیم می‌کردند. حکمت نظری را به «شناخت» وحکمت عملی را به سه بخش «تهذیب نفس» و «تدبیر منزل» و «سیاست مُدُن». 

شخصیت دیلم کتولی به گونه‌ای هست که هم اَدَب ظاهر دارد و هم ادب باطن.

دیلم کتولی در این بین انسان خود شناخته و خود ساخته است که در سیاست مُدُن نیز وسط گود هست و اِبایی از فحش خوری ندارد.

کتاب «هنر سوختن» داستان واره‌ای از زندگی شهید والامقام دکتر محمد رضا معززی از ایشان را با وجد، شور، شوق، حسرت، اشک و خون خواندم.

زبان کتاب «عرفان نظری» و وَجه غالب کتاب «عرفانی» بود، در باب مَردی که زبان و بیانم از وصف آن شهید بزرگوار و والامقام قاصر است و خاطر از یادآوری وجودش معطّر می‌شود.

کتاب «هنر سوختن» هم جمالی است و هم اجمالی است به گونه‌ای که دل از خوانش آن روشن شده و جلا می‌گیرد. 

کتاب «هنر سوختن» درباره خانواده‌ای است، سراسر وقف اسلام عزیز، انقلاب اسلامی و مسیر حق طلبی و حقیقت جویی. هم شخص شهید دکتر محمّد رضا معزّزی و هم همسر هنرمند و فرهیخته‌اش شهیده زهرا (تهمینه) قلی پور اردکانی و هم برادر شهیدش محمد تقی معززی، عصاره تقوی، فضیلت، جهاد فی سبیل الله و شهادت مخلصانه هستند. 

هرگاه نیاز به حضور میدانی بود، در سالهای خفقان ستمشاهی مبارزه کردند، در میدان هنر و رسانه، تولید محتوا و اثر کردند، در عرصه علم و تحصیل تا مدارج عالی علمی در دانشگاه هنر و دانشگاه سن پترزبورگ روسیه رفتند و در آخر کار به وصال معشوق و معبود خود شتافتند. 

و شاعر جانباز محمد دیلم کتولی همه این سیر تکامل و تحول شخصیت این عزیز را به زیبایی به تصویر کشیده است.

امیدوارم آقای دیلم کتولی همیشه سالم و تندرست باشند تا به مانند این سالیانی که چون «لشکر تک نفره» در «جنگ ادراک شناختی» به تبیین و ترویج حق پرداختند سلوکشان تداوم یابد و مطهری گونه، شریعتی مَسلک، آوینی وار و صفایی وار روشنگری کنند.

تهیه و خواندن کتاب «هنر سوختن» را به همه جویندگان معارف اسلامی، انقلاب اسلامی، دفاع مقدس و رسانه و هنر توصیه می‌کنم.

مرا از توست، هر دَم تازه عشقی

تو را هر لحظه‌ای، حُسن دگر باد