مادر شهید قربانعلی ساوری نقل می‌کند: قربانعلی، یک روز قبل از اعزام به خانه همسایه رفت و مقداری آب نوشید و گفت: یا حسین شهید، حسین جان فردا برای زیارت تو عارم جبهه‌ها هستم و اطمینان دارم که دیگر آب روستای بالاجاده را نخواهم خورد.

شهید «براتعلی رجبی» در فرازی از وصیتنامه‌اش می‌نویسد: «فرزندانتان را چنان تربیت کنید که ادامه‌دهنده خط سرخ شهادت باشند.»

اسماعیل صفاری در حالی که لبخند بر لبانش نقش بسته بود به مسافران تشنه هندوانه داد و گفت: زودتر از اینجا بروید اگر مادرمان بفهمد که شما سید هستید تا تمامی هندوانه‌ها را به شما ندهد راضی نمی‌شود.

شهید «محمدعلی احمدی» در وصیتنامه‌اش نوشت: شهادت مانند مادری است که تنها فرزندش را در آغوش می‌کشد پس مادر و پدر جان با خبر شنیدن شهادت من گریه نکنید بلکه به فکر شب دامادی من بیفت و خیلی خوشحال باشید.

شهید «حاج محمد سقر» پس از اخذ مدرک دیپلم به عنوان سرباز ارتش رهسپار جبهه‌های جنگ شد. تا اینکه پس از ۱۲ ماه ایثار و فداکاری به درجه رفیع شهادت نائل شد.

شهید «علی‌اکبر دینکو» آرزو داشت پزشک شود اما با شروع جنگ تحمیلی به جبهه رفت تا از دین و ناموس و میهن خود دفاع کند علی‌اکبر سه بار به جبهه رفت و در اعزام آخر پس از رشادت‌های فراوان به شهادت رسید.

مادر شهید میرعرب نقل می‌کند: عباس هیچ وقت لباس نو نمی‌پوشید و می‌گفت مادر اگر من لباس نو بپوشم، دل بچه‌هایی که توان خرید لباس را ندارند به درد می‌آید.

شهید عبدالله رسولی هنوز ۹ ماه از خدمت سربازی خود را به پایان نرسانده بود که با دختری از یک خانواده مذهبی ازدواج کرد و سه ماه بعد از ازدواجش به شهادت رسید.

شهید حسین حجتی دانشجوی تربیت معلم بود. به حجاب و عفاف خیلی اهمیت می‌داد. قرآن و عمل به دستورات خداوند متعال سرلوحه همه کارهایش قرار داشت.

شهید یدالله اسدی در فرازی از وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «فرزندان خود را به‌گونه‌ای تربیت کنید که تا فردا زیر بار آمریکا و مزدوران نروند.»