همرزم شهید غفور رضوی نقل می‌کند: «آن زمان که دشمن به این آب‌وخاک حمله کرد، غفور به ندای رهبر لبیک گفت و برای دفاع از این آب‌وخاک، راهی جبهه‌های حق شد تا جانش را با خدای خود معامله کند.»

«شهید علی گل رئیسی» با وجود اینکه دوران خدمت‌اش در جبهه به پایان رسیده بود از عشق زمینی‌اش به خاطر دفاع از میهن دست گشید و در جبهه ماند تا به فیض شهادت نایل گشت.

شهید «ولی الله استرآبادی» در وصیتنامه‌اش نوشت: پیام خون مرا همراه با عمل به مسائل شرعی و اسلامی به همه برسانید.

شهید براتعلی رجبی در فرازی از وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «خوهرانم، شما همچون زینب (س) صبر و استقامت و شکیبایی پیشه کنید و فرزندان‌تان را چنان تربیت کنید که ادامه‌دهنده خط سرخ شهادت باشند.»

شهید کمی، به دلیل مشکلات فراوان نتوانست تحصیلات خود را به پایان برساند. به‌عنوان سرباز ارتش عازم جبهه‌های جنگ شد.

برادر شهید منتظری می‌گوید: مردم به وظایف خود عمل می‌کنند، اما انتظار دارند مسوولان به فکر مردم باشند.

مادر شهید میرعرب نقل می‌کند: عباس هیچ وقت لباس نو نمی‌پوشید و می‌گفت مادر اگر من لباس نو بپوشم، دل بچه‌هایی که توان خرید لباس را ندارند به درد می‌آید.

شهید «محمدعلی اسودی شیره‌جینی» در مناجات‌نامه خود نوشته است: «معبودا! به حق پنج تن آل عبا دشمنان اسلام و قرآن را نابود بگردان.»

شهید مصیب فرامرزی، لذت و شادابی دوران کودکی را مانند هم‌سالان خود نه در بازی‌های کودکانه، بلکه در سجاده سبز نماز می‌دید با درد و رنج‌هایی که گریبان‌گیر مردم جامعه بود آشنا بود.

شهید «عقیل ابراهیمی» در وصیت نامه‌اش نوشت: «همان طور که تا الان در قبال گفته‌های امام امت، احساس مسئولیت کرده‌اید از این به بعد هم به این مرد خدا وفادار بمانید».