به گزارش پایگاه خبری تحلیلی گلستان ما؛ شغل پرستاری موجب اجر مضاعف الهی می‌شود، برای بیمار، نزدیکان بیمار و همه مردم امنیت خاطر ایجاد می‌کند و درحقیقت جامعه پرستاری به گردن همه ملت حق دارند.

پرستاران به جان، روح و اعصاب بیمار آرامش می‌بخشند؛ با یک لبخند، با یک حرف گرم، با یک حرکت مهربانانه، احساس خوب و آرامش بخشی را در بیمار به وجود می‌آورند و در روح او اثر بسیار خوبی می‌گذارند.

هنوز ایام سخت و طاقت فرسای دوران کرونا از یادمان نرفته است که چطور پرستاران و کادر درمان در خط مقدم نبرد با ویروس کرونا حاضر شدند و با این ویروس جنگیدند و تعدادی قربانی شدند، اگر امروز درصد زیادی از بیماران کرونایی در دسته بندی بهبود یافته‌ها قرار گرفته‌اند، جان خود را مدیون پرستاران عزیزی هستند که خود را به خطر انداختند و مقابل این ویروس برای بیماران جانفشانی کردند.

مقام یک پرستار آنچنان بالا و نقش آن‌ها، آن‌چنان مهم است که تبریک روز پرستار، کوچک‌ترین کار برای قدردانی از زحمات آنهاست.

به مناسبت گرامیداشت روز پرستار گفتگوی صمیمی خود را با پرستار دهه شصتی بیمارستان صیاد شیرازی شهرستان گرگان که با عشق و علاقه؛ حرفه پرستاری را انتخاب کرده و با صبر و حوصله به مداوای بیماران می‌پردازد، آغاز کردیم آنچه می‌خوانید، حاصل گفتگویی است که با این پرستار متعهد و نمونه شهرمان داشته‌ایم.

اطهرالسادات میرکریمی از پرستاران بیمارستان صیاد شیرازی شهرستان گرگان است که در گفتگو با خبرنگار ما افزود: من ۴۲ سال دارم و سه فرزند «دو پسر و یک دختر» دارم و از کودکی به حرفه پرستاری علاقمند بودم و پدرم خیلی دوست داشت من یک پرستار موفق شوم اکنون آرزوی خودم و پدرم را محقق کردم.

این پرستار زحمتکش گرگانی ابراز کرد: یک پرستار خوب باید مهربان، متعهد و باوجدان باشد به گونه‌ای که بیمار را یکی از اعضای خانواده خود بداند باسواد و بامهارت باشد و با بیماران همدل و خوش اخلاق باشد.

این پرستار متعهد با بیان اینکه پرستاری سراسر عشق و ایثار و از خودگذشتگی است، ادامه داد: ۲۱ سال است که در بیمارستان سابقه دارم و ۱۴ سال به عنوان پرستار فعالیت می‌کنم.  

وی افزود: شیرین‌ترین خاطره من از دوران پرستاری‌ام زمانی بود که یک مادر باردار جوان را به بخش ما منتقل کردند و به علت خونریزی زیاد بعد از زایمان در حال مرگ بود دو شب تمام بالای سر این بیمار بیدار بودیم و از او مراقبت کردیم و توانستیم او را به زندگی برگردانیم که این خاطره برایم خیلی لذت‌بخش بود.

میرکریمی اظهار کرد: وقتی وارد بخش شدم و نیروی جدید پرستار را دیدم که داروها را برای بیمار نداده بود و به من گفت که خیلی سرم شلوغ بود یادم رفت داروهای این بیمار را را بدهم سپس رو به او کردم و گفتم اگر پدر یا مادرت بود باز هم فراموش می‌کردی که داروهایش را بدهید، پرستار جدید گفت اتفاقا پدرم در همین بخش بستری است و من هنوز داروهای پدرم را نداده‌ام و این یکی از تلخ‌ترین خاطره‌ام در دوران پرستاری است و آنجا بود که تازه متوجه شدم پرستاران چقدر تحت فشار هستند و کسی آن‌ها را درک نمی‌کند.

وی افزود: وقتی از زمان کرونا و سختی‌های آن دوران از او سوال می‌کنم، لبخند می‌زند و می‌گوید اصلاً راجع به آن زمان صحبت نکنید، فوتی‌هایی که در آن زمان اتفاق می‌افتاد حال هر انسانی را دگرگون می‌کرد به عنوان مثال از بیمار کرونایی مراقبت می‌کردیم و به او آرامش می‌دادیم اما دو روز بعد شاهد مرگش بودیم.

این پرستار مهربان و پرتلاش گفت: من آن زمان مادر دو فرزند بودم و به مدت ۶ ماه با ماسک می‌خوابیدم می‌ترسیدم ناقل بیماری باشم و آن را به خانواده‌ام منتقل کنم سختی‌های پوشیدن لباس‌های خاص و گذاشتن مداوم ماسک بر روی صورت بسیار سخت و طاقت‌فرسا بود.

میرکریمی افزود: خیلی از همکاران ما در آن زمان خانواده‌های خود را از دست دادند و فکر می‌کردند که خودشان ناقل این بیماری بودند و باعث مرگ عزیزان‌شان شدند در صورتی که شاید این گونه هم نبود اما فشار کاری و فشار روحی در آن زمان بر روی هر پرستار بسیار زیاد بود.

وی با بیان اینکه مسئولان از پرستاران حمایت کنند، افزود: مسئولان در دوران کرونا بسیار به دیدن ما پرستاران می‌آمدند و از ما تقدیر می‌کردند اکنون انتظار داریم که مسئولان همچنان از پرستاران حمایت کنند و به دیدارشان بیایند؛ همانگونه که بهبود یافتن بیماران، حال دل پرستاران را خوب می‌کند، خداقوت گفتن مسئولان به ما نیز خستگی را از تنمان بیرون می‌آورد.

به گزارش «گلستان ما»، پرستاری فقط یک هنر نیست بلکه قلب است؛ پرستاری فقط یک علم نیست، یک وجدان است.

پرستاران با دستان نجات‌بخش خود سلامت را برای بیماران به ارمغان می‌آورند و به راستی چه زیباست تقارن روز پرستار با میلاد زینب کبری (س)، بانویی که پرستار همه ارزش‌های زخم دیده در تاریخ بود و صبر را زیبا تفسیر کرد.

گزارش از سمیرا رجبی

انتهای خبر/