به گزارش گلستان ما به نقل از رادکانا، چند وقتی بود که قصد گفت و گو با حاج رضا منوچهری رو داشتیم اما قسمت نمی شد تا اینکه هفته قبل صحبتی کردیم و قرار رو برای جمعه تنظیم کردیم.

حاج رضا به رسم مهمون نوازی ما رو به باغ خودش در بالابلوک کردکوی دعوت کرد.

ظهر بود؛ در راه رفتن با خودم فکر می کردم که رضا شعبه دیگری ندارد چه جور آدمی ممکنه باشه؟! آخه چه چیزی باعث میشه هر جایی رو که گیر میاره بنویسه “ رضا شعبه دیگری ندارد” ؟!

وقتی به باغش رسیدیم اولین چیزی که دنبالش می گشتم نوشته ای با عنوان “ رضا شعبه دیگری ندارد بود” که جلوی در ورودی یا دیوارهاش ندیدم.

حاج رضا با چنان گرمی و صمیمیتی از ما استقبال کرد که انگار سالهاست رفیقشیم…

صمیمیت حاج رضا باعث شد که همون دم در ازش بپرسم که چرا پس اینجا ننوشتی جمله معروفت رو؟ گفت: عجله نکن مهندس! بفرما داخل قشنگ ترشو ببین.

در بدو ورود با باغ کوچک اما زیبایی برخوردیم که حاج رضا ظرف مدت کوتاهی با ذوق و سلیقه خودش به اون صورت درآورده بود.

آنقدر برای نشون دادن سلیقه ها و ابتکاراتش شوق نشون داد که ما هم راغب شدیم و همون اوایل ورودمون کل باغش رو گشت زدیم و عکس گرفتیم.

از انگور های آویزان ورودی باغ گرفته تا سنگ های رنگ زده و پرنده و گوزن فلزی که دست ساخت خودش بود و تاب و چرخ های چوبی گاری و … که همگی با سلیقه و ذوق خاصی تزیین شده بودند.

منو سمت اون قسمت برد که سبزی کاری شده بود. متوجه سبزی ها شدم که نوشته بود ” رضا شعبه دیگری ندارد“.

اون همه ذوق و ابتکار منو به وجد آورده بود. از همون اول فهمیدم که با صنعتگری هنرمند سر و کار دارم.

سفره ای سنتی با چای پارچ جنگلی آماده کرده بود که صندلی های میزش هم کنده ای چوبی بود.

این همه زیبایی و خُلقِ باصفای حاج رضا و شور و هیجانی که تو حرف زدنش پیدا بود آدم رو محو خودش می کرد.

مثل همه کسایی که باهاشون گفت و گو می کنم از بچگی هاش پرسیدم. چون معتقدم انسان در هر مسیری که قدم میذاره ریشه در گذشتش داره مگر اینکه اتفاق عجیبی در مرحله ی خاصی از زندگیش افتاده باشه؛ پس از کودکی شروع می کنیم تا نمایش نامه زندگی حاج رضا رو تا اینجای زندگیش مرور کنیم.

متولد بالابلوک کردکوی در سال 1348 هست.

در خانواده ای با 9 برادر و خواهر و با وضعیت اقتصادی پایین زندگی می کرد.

شاگرد ضعیف مدرسه بود و معلم هیچ امیدی در اون نمی دید.

کاردستی های زیبا و مهارتش در امور فنی باعث شد تا آقای کیاء احمدی، معلم رضا پدرش رو مجاب کنه تا اونو از مدرسه ببره و مشغول کارهای فنی و صنعتی کنه.

از حدود 9 سالگی زیر دست برادر بزرگتر خودش امیر هوشنگ مشغول کارهای صنعتی شد و خرج و مخارج خودش رو تامین می کرد.

اول راهنمایی مدرسه رو رها کرد چسبید به همون در و پنجره سازی و وسایل فلزی.

بعد از سربازی، رضا که خودش رو استاد کار می دید مغازه جدایی برای خودش باز کرد و مستقل شد.

شناخت مردم از برادر و شاگردی او نزد امیر هوشنگ باعث شد کار و کاسبی خوبی داشته باشه.

ذوق و استعداد هنری و میل به پیشرفت در رضای جوان موج می زد. هر شب به فکر فردایی بهتر بود.

تا نیمه های شب به این فکر می کرد که چطور می تونه ابتکاری جدید به خرج بده تا کارش رونق پیدا کنه و خدمتی بهتر رو به مردم عرضه کنه. تا اینکه به ذهنش رسید اسکلت مرغ برای مرغداری آقای حسنی کیا بسازه.

فردای اون روز مشغول شد و برای یکی از مرغداری ها این اسکلت رو ساخت.

اسکلت مرغ نقطه عطف زندگی صنعتی حاج رضا منوچهری شد.

هر چند حاج رضا موفقیتش رو در گرو خوش قولی و پایبندی به قرار خودش میدونه.

ذوق هنری و اصرارش در ایجاد ابتکار برای ساخت درب ها ،ساختمان ها و سازه های تزیینی فلزی رضا منوچهری رو تبدیل به خبره ای در کار خودش کرد.

روزی که برای ماه عسل به سمت مشهد می رفتند جمله ای که پشت صندلی های اتوبوس نوشته بود توجه حاج رضا رو جلب کرد: ” رضا شعبه دیگری ندارد”

تصمیم رضا منوچهری این شد که این جمله رو تبلیغات کار خودش قرار بده هر چند که هیچ نامی از حرفه اش در اون دیده نمی شه.

ازون به بعد مسیر و شهر و دیواری نبود که رضا منوچهری در اون قدم بذاره و این جمله رو ننویسه.

سوالی بزرگ در ذهن همه اونهایی که با این جمله زیاد برخورد کردند: این رضا کیه؟! چه کاره ست؟!

هیچ کس به جواب خاصی نمی رسه مگر اینکه دوستی ، آشنایی و یا کس و کاری در کردکوی داشته باشه.

حاج رضا انگیزش رو این طور بیان میکنه که دوست دارم مردم خودشون بگردن و پیدا کنن که کارم چیه؟! بدین ترتیب 20 سوالی و یا شاید 100 و یا 1000 سوالی مردم در ایران،ارمنستان، ترکیه، عربستان و برخی دیگر از کشور های آسیایی این شده که ” رضا شعبه دیگری ندارد” کیست یا چیست؟

خاطره های جالبی از نوشتن های خودش رو تعریف کرد که یکی از اون ها رو میتونید در فیلم مشاهده کنید.

حاج رضا منوچهری صداقت رو سرلوحه همه کارهاش قرار داده و هیچ وقت در کارش کم نمی ذاره.

این رو کارهاش و آثارش به ما نشون داده. برج رادکان فلکه شهرداری کردکوی، پل های شهر، حیوانات و سازه های تزیینی بلوارها، درهای باغ ها و خانه های ویلایی و یا رستوران جهان نمای پارک جنگلی امام رضا(ع) بخشی از کارهای حاج رضا منوچهری می باشد.

حاج رضا به جز کارش ، همواره به خانوادش هم بسیار اهمیت داده؛ این رو می شد از عضویتش در انجمن اولیاء و مربیان همه مدراس محل تحصیل فرزندانش و همچنین تهیه آب سرد کن برای رهگذران یکشنبه بازار به نیت شادی روح پدر و مادرش فهمید.

قطعا خلق نیکو، مسئولیت پذیری، صداقت و وفای به عهد وقتی ارزشمند میشه که صفت انسان در همه اوقات و لحظات زندگی باشه، نه فقط مختص افراد یا موقعیت های خاص و این رو در حاج رضا منوچهری به وضوح احساس کردیم که او به واقع انسانی خوش خلق، صادق و مسئولیت پذیره.

در مدت گفت و گوی ما با حاج رضا منوچهری صمیمیتش بیشتر از هر چیز دیگه ای نظرم رو جلب کرد.

انگار براش فرقی نمی کنه جوانی خبرنگار باشی یا مسئولی میان سال و یا هنرمندی با سابقه و حتی کارگرساده کارگاهش به هر حال رفتاری صمیمی و گرم داره.

ما بعضی حرفاشو از زبون خودش تقدیم شما می کنیم از جمله حرف آخرش.

اما قبل از اینکه این ویدئو رو ببینید میخوام بگم ” رضا شعبه دیگری ندارد” و یا هر تبلیغات دیگه ای تنها بهونه ایه برای رسیدن روزی.

اون چیزی که ما رو در مهارت و شغل مون موفق میکنه شرافت کاری،صداقت،سر قول موندن و در کلامی بهتر تقوی و اخلاقه.

تقوی یعنی اگه فیلم زندگیتو بردارن نشون ملت بدن نارحت و شرمنده نشی.

در مورد کتاب اخلاق از آیت الله بهجت پیشنهاد خواستند، فرمودند: لازم نیست یک کتاب باشد، یک جمله کافیست که بدانی: خدا می بیند.

” و أنَّ إلی رَبِّکَ المُنتَهَی”    
نویسنده رادکانا: آوینی جوان

فیلم گفتگو با رضا منوچهری (رضا شعبه دیگری ندارد) را می توانید از لینکهای زیر دانلود کنید:

***

در ادامه با هم تصاویری از این گفتگو را مشاهد می کنیم:

انتهای پیام/