به گزارش گلستان ما به نقل از گل رامیان، محمد علی قوانلو فرهنگی بازنشسته که به مدت 26 ماه در زندانهای رژیم بعثی بصورت مفقود الاثر در اسارت به سر می برد.

31 تیرماه 1367 در منطقه جنوب کوشک در پاتک دشمن، ساعت 4 صبح و بعد از چهار ساعت مقاومت، حدود 400 نفر به اسارت عراقی های بعثی درآمدند.

به بهانه فرارسیدن 26 مرداد سالروز بازگشت آزادگان سرافراز به میهن اسلامی به سراغ یکی از آزادگان شهرمان رفتیم و گفتگویی با وی ترتیب دادیم.

از نحوه برخورد عراقی ها در زندان بگویید:

بهداشت نامناسب، کم غذایی و حتی تنبیهات غذایی به مدت 72 تا 48 ساعت به اسرا غذایی نمی دادند و یا مجبور می کردند شلوار ها را تا زانو بالا بدهند و روی شن و سنگ های نخودی حرکت کنند.

اسرا را مجبور می کردند روی لجن ها بروند و تمام بدن را به لجن آغشته کنند و بعد روی سنگ های نخودی بغلطند.

در تونل معروف به مرگ با شلاق و باتون از اسرا پذیرایی می کردند و در آفتاب سوزان با پای برهنه در آسفالت داغ هواخوری داشتیم.

چگونه از آزادي خود مطلع شديد؟

سرگرد عراقی وارد آسایشگاه شد و گفت به همین زودی تبادل اسرا داریم و ما باور نمی کردیم تا اینکه از تلویزیون شنیدیم و باورمان شد.

ايا فکر ميکرديد که آزاد شويد؟

نه اصلا. چون ما به عنوان مفقودالاثر بودیم و کسی از مکان و حضور ما اطلاعی نداشت و همیشه بصورت علنی به ما می گفتند که  با کوچکترین عملکرد اشتباهی شما را به دریا می ریزیم و این بزرگترین شکنجه برای ما بود.

اولين عضو خانواده که ديديد چه کسي بود؟

ما را به سپاه آزادشهر آوردند و برادر بزرگترم اولین نفر بود.

ايا دوران اسارت براي شما اثرات مثبت و سازنده اي داشته است؟

اسارت برای ما یک دانشگاه بود. دوران آموزشی از تحمل سختی ها و ایثار و ازخود گذشتگی بود.

تلخ ترین و شیرین ترین خاطره دوران اسارت را بگویید؟

رحلت امام تلخ ترین بود. خبر رحلت امام را به اسرا دادند و گفتند شادی کنید یکی از اسرا که پیر هم بود و کاری باهاش نداشتند گفت اگر صدام حسین فوت کند شما گریه می کنید یا شادی.

اعلام آزادی از شیرین ترین خاطرات است.

حرف پایانی...

پشتیبان ولایت فقیه باشید و قدر و منزلت خون شهدا را بدانید. قدر جانبازان را بدانید و بانوان حجاب خود را حفظ کنند.

انتهای پیام/