به گزارش گلستان ما، سرالله دماوندی کمالی در گفتگو با قابوس نامه، به بررسی چالش ها و فرصت های روبروی مسیر پژوهش در استان گلستان می پردازد.

–با سلام. لطفا خودتان را معرفی بفرمایید.

*با عرض سلام، سراله دماوندی کمالی، دبیر رسمی آموزش و پرورش و دارای مدرک کارشناسی ارشد آموزش زبان انگلیسی هستم. پنج سال است که در شهرستان کردکوی مشغول تدریس زبان انگلیسی هستم. البته چند سالی هم هست که در کانون زبان ایران، شعبه گرگان، به عنوان مدرس زبان انگلیسی مشغول به فعالیت هستم.

– در هفته پژوهش چه رتبه ای کسب نمودید و چگونه این موفقیت را بدست آوردید؟

* در آبان ماه بخش‌نامه ای به مدارس ارسال شد که از فرهنگیان پژوهشگر مدارک و سوابق پژوهشی را می خواست.با شرکت در این برنامه و ارسال مدارکم که شامل ارایه ی مقاله های پژوهشی در یازده کنفرانس بین المللی و ملی، چاپ مقاله در مجلات رشد، هفت عنوان کتاب کمک آموزشی، سه رتبه اول استانی در مسابقات مختلف علمی و یک عنوان برتر کشور در مسابقات تولید محتوای الکترونیک، توانستم رتبه پژوهشگر برتر در آموزش و پرورش استان گلستان را بدست بیاورم.

  چرا پژوهش ؟ دلیل انتخاب این حیطه چه بود؟

* معلم سال ۱۳۹۴ دانش آموزی را آموزش می دهد که قرار است در سال ۱۴۲۰ زندگی کند. و وظیفه ی یک معلم این است که متناسب با نیاز های آن روز تدریس کند و دانش آموزان را پرورش دهد. این ایده و تفکر نیازمند روی آوردن به پژوهش و فناوری برای پاسخ دادن به سوالات و همچنین تولید و خلاقیت در شیوه های جدید بود. لذا تصمیم گرفتم فکر کنم، سوال بپرسم و تولید کنم.

– به غیر از این فعالیت های پژوهشی چه فعالیت های دیگری در زمینه های مختلف داشتید؟

* اکثر فعالیت های من در حوزه آموزش علی الخصوص استفاده از فناوری در آموزش زبان انگلیسی است. علاقه ی زیادی به تولید محتوای الکترونیک دارم و در این زمینه همیشه سعی می کنم به روز باشم و همان طور که گفتم در این زمینه مقام هایی دارم. یکی دیگر از فعالیت هایی که داشته های خودم را مدیون آن می باشم، حضورم به عنوان مدرس دوره در بیش از هشت عنوان ضمن خدمت است که در مجموع بیش از ۷۰۰ ساعت دوره ی ضمن خدمت به دبیران و همکاران ارزشمندم تدریس کردم و در کنار آن ها کسب تجربه نمودم. البته این سعادت را هم داشتم که در استان های مختلفی از جمله فارس، سمنان، خراسان رضوی، تهران هم کارگاه هایی برای معلمان برگزار کنم.

همچنین دو سال به عنوان سرگروه آموزشی گروه زبان انگلیسی شهرستان کردکوی بودم و دفعاتی برای بازدید و بازبینی اوراق امتحانات نهایی و داخلی از طرف اداره ی استان و شهرستان انتخاب شدم.

–در مورد همایش ها کمی توضیح دهید. در کدام دانشگاه ها برگزار شدند و چه فعالیتی در آن ها انجام دادید؟

* در همایش های علمی معمولا محققان به سخنرانی در مورد پژوهش های خود می پردازند. البته از قبل مقالات ارسالی داوری می شوند و مقالاتی که محتوی علمی صحیحی دارند و از شیوه ها ی پژوهشی مناسب استفاده کردند برای سخنرانی انتخاب می شوند. که من موفق شدم در کنفرانس های بین المللی در استانبول،تهران، زاهدان و… مقالاتی را ارایه کنم و همچنین در کنفرانس های ملی در سبزوار و تهران هم مقالاتی داشته باشم.

– آیا در استان ما هم از این همایش های علمی و پژوهشی برگزار می شود؟

* متاسفانه در استان ما، مخصوصا در حوزه ی آموزش کمتر می شود که کنفرانس یا همایشی ملی وبین المللی برگزار می گردد. حداقل در طی پنج سال اخیر که نبوده. و به نظر من برگزاری چنین برنامه هایی روحیه پژوهشگری را در بین دانش آموزان، معلمان و اساتید زنده نگه می دارد که قطعا منجر به جامعه ای پویاتر می شود. در واقع این گونه می توان پژوهشگر تربیت کرد و همه ی اقشار انگیزه کافی برای پژوهش بدست می آورند.

– اگر کسی بخواهد همانند شما پژوهشگر شود و چنین مقامی کسب کند، توصیه ی شما به او چیست؟

* البته من هنوز به جایگاهی نرسیدم و کوچکتر از این هستم که بخواهم برتر نامیده شوم. پژوهش یک سبک تفکر است و لزوما به معنای نوشتن و ارایه ی مکتوب یک مطلب نیست. پژوهش یعنی رسیدن به پاسخ سوال ها از طریق شیوه های قابل اعتماد و نظام مند و خیلی از ما برای رسیدن به سوال هایمان پژوهش می کنیم. ولی امروزه معمول شده که پژوهش ها و مقالات به همایش یا مجله ای فرستاده می شود و ثبت می شود. به نظر من هر کسی که به پژوهش در این سبک علاقمند است باید بسیار مطالعه کند و بتواند از بین کتاب ها و مقاله هایی که مطالعه می کند موضوعات و سوالات جدیدی بسازد که آن سوال ها باعث حل یک مشکل شوند. اصلا تعریف پژوهش هم همین است.

در واقع خودم هم از طریق مطالعه ی نمونه های بسیار زیادی از پژوهش ها قدم به این عرصه گذاشتم. یعنی در واقع برای انجام و نگارش هر پژوهش حداقل ده ها مقاله در آن زمینه باید خواند تا بتوان در مورد زمینه های مختلف آن اظهار نظر کرد. البته در دوره ی کارشناسی ارشد هم با مبانی پژوهش بیشتر آشنا شدم و جدی ترین پژوهش های من هم در همین دوره بود.

– در واقع به نظر شما دامه تحصیل به مسیر پژوهشگری کمک می کند؟

* قطعا این طور است. البته خیلی از همکاران پژوهشگر هستند که با مدرک کارشناسی بسیار کار های بزرگی انجام دادند و رتبه های بسیار عالی کسب نمودند. لزوما ادامه ی تحصیل نیاز نیست ولی می توانم با قاطعیت بگویم که کارشناسی ارشد دید بسیار وسیعی در مورد پژوهش می دهد. برای مثال، ارزشمندترین تجربه ی پژوهشی من همان پایان نامه ای بود در انتهای دوره ی کارشناسی ارشد ارایه کردم.

البته دوره هایی هم در سطح استان برگزار می شود و امیدارم دوره های پژوهشگری در استان ما بیشتر برگزار شود. زیرا با توجه به بازخورد همکاران و دانش آموزانم، خیلی ها علاقمند به پژوهش هستند و سوالات زیادی در ذهن خود دارند ولی به این دلیل که با شیوه های استاندرد پژوهش، اقدام پژوهی و درس پژوهی اشنا نیستند وارد این حوزه نمی شوند.

– پیشنهادتان برای جامعه پژوهشگر امروز چیست؟

* من خودم در پژوهش هایم همیشه یک نکته ای را برای خودم اصل قرار می دهم. و آن این است که پژوهش باید به یک سوال پاسخ دهد و آن پاسخ منجر به حل یک مشکل شود. به نظر من، پژوهش در هر سطحی خوب است اما لزوما پژوهش هایی ماندگار و با ارزش می شوند که بتوانند به سوال مهمی پاسخ دهند و مشکلی را حل کند.

– نظر شما در مورد پژوهش های دانش آموزی چیست؟

* پژوهش های دانش آموزی ارزش بسیار بالایی دارند. از این نظر که تفکر پژوهشگری را در ذهن دانش آموزان ایجاد می کند واین باعث می شود که جامعه ی اینده ما از این نظر تضین شود. بهتر است این گونه نگاه کنیم که اگر دانش آموز ما امروز پژوهشگر باشد، یاد می گیرد که در زندگی آینده ی خود، دید علمی به مسایل داشته باشد و برای پاسخ به سوال ها و مشکلات خود از شیوه های درست و منطقی استفاده نمایند.

– والدین چه کنند تا جامعه پژوهشگر داشته باشیم؟

* نقش والدین از همه مهم تر است. خودم هم مدیون حمایت و تشویق های پدر و مادرم هستم که جا دارد از آن ها بسیار تشکر کنم زیرا بدون حمایت این دو عزیز پیمودن این راه غیر ممکن بود و همیشه مشوق های من بودند.

متاسفانه امروزه در مدارس شاهد هستیم که والدین در پژوهش هایی که به دانش آموزان محول می شود بیش از آن چه که نیاز است شرکت می کنند. خیلی از والدین فکر می کنند که اگر خودشان وظایف و تحقیق های دانش آموزان را انجام دهند و یا آن را به کافی نت و دیگر مراکز محول کنند تا نمره ی بهتری کسب شود، از فرزند خود حمایت کردند یا او را کمک نمودند. اما باید این طور به قضیه نگاه کرد که با این کار ها در در مقابل فرزندشان ایستادند و شانس پرورش قدرت تحلیل و حل مساله را از آن ها گرفتند. والدین باید در کنار فرزندان خود، امکانات پژوهش را فراهم کنند نه اینکه خودشان پژوهش را انجام دهند و این فرصت را از آن ها بگیرند.

–  به نکات بسیار خوبی اشاره کردید، در پایان اگر  حرفی مانده است بفرمایید؟

* من هم از شما ممنونم که این فرصت را به من دادید و سوالات بسیار مهمی را مطرح کردید. امیدوارم که روحیه پژوهشگری در جامعه بیشتر شود و با پژوهش های خود باعث افتخار ایران و ایرانیان شویم. همچنین امیدوارم که همه بتوانیم در مسیر اعتلای اسلام و انقلاب قدم بگذاریم و هر فردی در هر جایگاهی باعث پیشرفت میهن عزیز اسلامی باشد.

انتهای پیام/