به گزارش گلستان ما؛ موسم حج که می شود همه شادی کنان برای حاجی شدند سر از پا نمی شناسند و عید قربان یکی از شیرین ترین اعیادی است که حاجیان آن را تجربه می کنند.

 اما در عید قربان سال ۱۳۹۴ زمانی که زائران خانه خدا به سمت منا حرکت می‌کنند تا پس از سنگ زدن به شیطان، قربانی خود را تقدیم درگاه الهی کنند و به شکرانه آن شادی کنند و استجابت دعاهایشان را طلب کنند محشری به پا می شود و زائران بعد از ساعت ها تشنگی قربانی فاجعه بزرگی شدند.

عید مسلمانان جهان در آن روز به دلیل بی کفایتی آل سعود به عزا تبدیل شد و هزاران حاجی بیت الله الحرام به قربانگاه رفتند.

اما اکنون با گذشت 5 سال از این فاجعه دردناک، بانیان بی خرد و صفاک آن فاجعه مرگبار نه تنها خود را مقصر نمی دانند بلکه حاضر به پاسخگویی به اذهان عمومی جهان نیستند.

اما به گفته خانواده ها، جانبازان و شاهدان آن فاجعه، مسؤولان برگزاری حج و وزارت امور خارجه نیز که به عنوان متولیان پیگیری فاجعه منا و حقوق خانواده‌های شهدای منا؛ در این چند سال پیگیری مطلوبی نداشتند در حالی که مقام معظم رهبری بارها فرمودند که فاجعه منا نباید فراموش شود.

دکتر حسین حقیقی سالیان سال است که در سفرهای مختلف حج به عنوان پزشک به ایثارگران و زائران خدمت می کند.

وی پزشک کاروان ایثارگران بنیاد شهید کشور که شاهد عینی وقوع فاجعه منا بود در گفتگو با خبرنگار این پایگاه به بازخوانی لحظات تکان دهنده آن حادثه پرداخت.

** ساعات اولیه فاجعه انسانی منا را برایمان تعریف کنید؟

شب واقعه منا کل زائران در صحرای عرفات بودند، صبح که وارد منطقه منا شدیم ماموران سعودی جاده های منتهی به خیابان اصلی را بسته بودند و عده زیادی از جمله زائرینی که ما بودیم (گلستان و کاروان های ایثارگران، کاروان نیشابور و خیلی از کاروان های کشور های عربی) مجبور شدیم از خیابان 206 ادامه مسیر بدهیم.

خودم شخصا سه الی چهار راه که به جاده اصلی منتهی می شد رفتم اما شرطه های عربستان ما را به خیابان 206 برگردادند این در حالی است که همه آن جاده ها منتهی به خیابان اصلی می شد به هر حال نگذاشتند و ما همان 206 رو ادامه دادیم.

حدود ساعت 8:20 دیگر 200 متر مانده بود به خیابان اصلی دیگر ما از حرکت ایستاده بودیم کل کاروان و جمعیت حدودا 40 دقیقه ایستاده بودیم، ازدحام جمعیت ادامه داشت یعنی همچنان از پشت سر ما زائران می آمد.

درست حدود ساعت 8:45 تقریبا آن واقعه شروع شد و بخاطر ازدحام شدید و جمعیتی که در آن خیابان جمع شده بودند و جاده بسته شده ی 206 و از جلو بخاطر فشار آن موانعی که ایجاد کرده بودند، به یکباره فوجی از جمعیت به عقب رانده شدند، این جمعیت به قدری زیاد بود که حدودا 300 یا 400 متر کل جمعیت مثل دومینو روی هم افتادند، ولی چون از عقب جمعیتی بیش از 50 هزار نفر در آن خیابان بود فوج آن جمعیت تقریبا 10 یا 15 هزار نفری را دوباره به جلو راندند و این حادثه ایجاد شد.

4 ساعت با مرگ دست و پنجه نرم کردیم و کسی برای نجات ما نیامد

در ساعت 9:15 تقریبا با یک جمعیت 300 الی 400 متری رو زمین ریخته مواجه بودیم بطوری که همه روی هم دیگر افتاده بودند و هیچکس هم توان بلند شدن از روی زمین را نداشت چون حدودا دو ساعت و نیم الی سه ساعت راه رفته بودند.

هوا بسیار گرم بود و دمای هوا تا 52 درجه رسیده بود، حجاج که از ساعت 9 صبح روی زمین بودند درست تا 12:30 آن روز یک نفر از شرطه ها برای نجات ما نیامد و درست 4 ساعت این جمعیت با مرگ دست و پنجه نرم می کردند .

آنها نمی خواستند کسی زنده خارج شود

بعد از ساعت 12:30 خیابان را بازکردند که متاسفانه نیروهای عربستان اول به سمت اجساد آمدند، به نظر می آمد آنها نمی خواستند کسی را زنده خارج کنند و هرکس که مرده بود داخل پلاستیک هایی می گذاشتند، همه آنها ماسک زده بودند و خودشان را آماده کرده بودند که یکسری جنازه را از آنجا ببرند .

وی اضافه کرد: من در آنجا شاهد بودم افرادی را که با آمبولانس ها بردند جسدشان در بین کشته شده ها پیدا شد.

وی تاکید کرد: این حرکت عربستان کاملا حساب شده و برنامه ریزی شده بود که یک توده عظیمی از حجاج را به عناوین مختلف و ترفندهایی که خودشان داشتند به طور فجیعی به شهادت برساند و قطعا این نفرت آل سعود از شیعیان و زائرینی که به نوعی دادخواهی داشتند، در این حادثه مشهود بود.

وی در ادامه می گوید: در آن 4 ساعت به هیچ عنوان کسی از عربستان و نیروهایشان به سمت ما نیامدند، در صورتی که بیش از 200 نیروی شرطه بالای سر ما رژه می رفتند و در فاصله یک متری شاهد بودند که ما از عطش می میریم اما هیچ اقدامی انجام ندادند .

حدودا 10 فیلمبردار با دوربین های یک و نیم متری، دوربین هایی که حتی تا شعاع 50 کیلومتری را می دیدند و آن را حمل می کردند و تمام جمعیت را فیلمبرداری کردند ولی امان از اینکه یک نفر یک بطری آب به مجروحان بده و یا دستش را دراز کند که یک نفر را از گرداب بالا بکشد.

بررسی های مسئولین حق و زیارت کشورمان بی نتیجه ماند

**بعد از آن حادثه چه شد؟

ما این مطالب را روز اول عنوان کردیم، اختناقی که در عربستان بود و افرادی که هیئت پزشکی بودند و یا در هیئت رئیسه وقت حج و زیارت بودند به هیچ وجه زیر بار این مسئله نرفتند و گفتند این حرف ها را نزنید، این یک حادثه طبیعی بود، در صورتی که بارها اعلام کردیم که ما آنجا زنده ماندیم و دیدیم که طبیعی نبود. من خودم به مسئولین حج و زیارت اطلاع دادم که قضیه این است.

در آن زمان با حجت الاسلام گلپایگانی مسئول دفتر رهبر معظم انقلاب که روحانی کاروان ما بود، ارتباط گرفتیم و ایشان شب تماس گرفتند و مطلب را گفتند و بعد از صحبت های مقام معظم رهبری در روز سوم ، تازه مجموعه حج و زیارت کشور به خودش آمد که نماینده بفرستند و بررسی کنند ولی متاسفانه از بررسی هایشان هیچ چیز در نیامد و بدون خروجی ماند.

مسئولان ایرانی شکواییه ما را به داستان کل کشور نفرستادند

من همان زمان در روز سوم با دفتر دادستان وقت کل کشور تماس گرفتم و مستندات و مکتوباتی که برایشان فاکس کردم موجود است، حتی بعثه و حج و زیارت عربستان که ایرانی بودند، با سوءعمل قبول نکردند که این نامه را به دفتر آیت الله رئیسی ارسال کنند و مدام می گفتند" این حرف ها را نزنید، با عربستان بد می شویم، آنها بقیه را ما را هم می کشند، برای زائران مشکل ایجاد می کند و .. " به هرحال حاضر نشدند شکواییه ما را به دادستان برسانند و من از طریق فاکس شخصی در عربستان آن را به دفتر آیت الله رئیسی فرستادم و ایشان در روز پنجم در شبکه خبر گفتند که یک شکواییه ای آمده و ما داریم این فاجعه اتفاق افتاده را قانونی پیگیری و احقاق حق می کنیم.

چهارده طبقه اجساد روی هم افتاده بودند

وقتی آنهمه مجروح و جسد را دیدید چه کردید؟

از ابتدا پای من به خاطر هجمه و چند بار زیر جمعیت رفتن به شدت آسیب دیده بود، بعد از یک ساعت که به سمت جمعیت رفتم، تقریبا نصف زائران دور و برمن، همه زنده بودند، هیچ آسیبی ندیدند، در حال نفس کشیدند بودن، حالت طبیعی داشتند و نیاز به کمک نداشتند و آنهایی که زیر جمعیت رفته بودند و متاسفانه هیچ کمکی نمیتوانستیم به آنها بکنیم. زیرا به نحوی زیر جمعیت رفته بودند که در توان کسی نبود آنها را بیرون بکشد.

 من خودم جایی که جمعیت از آن فرار می کردند شمردم، چهارده طبقه اجساد روی هم افتاده بودند و کسی که میخواست جان سالم به درببرد باید توان بالارفتن از آن چند متر را داشت. من در این مدت به خیلی از افرادی که اطرافم بودند و نیاز به کمک داشتند کمک کردم اما هیچ چیز برای کمک کردن نداشتیم، نه آبی نه وسایل پزشکی، نمی توانستیم کسی که در گرما بود محبوس کنیم تا زیر آفتاب جان ندهد؛ کسی نمی توانست به کسی کمک کند مثل صحرای محشر بود حتی آنهایی که می خواستند کمک کنند در معرض خطر مرگ بودند.

اطراف من بیش از 200 نفر، بعد از ساعت 11 از حال رفته بودند و در ساعت 12:30 خودم هم از حال رفت ولی همچنان داشتم نظاره می کردم و می گفتم باید کسی بیاید و کمک کند و وقتی که بلند شدم دیگر تقریبا آن 200 نفر دور من همه شهید شده بودند یعنی هیچ کس دیگر نبود که ما بخواهیم به آنها کمک کنیم .

جمود نعشی به همه افراد دست داده بود و مانند یک چوب خشک و جسمی که به هیچ وجه قابل انعطاف نبود شده بودند این به قدری زیاد بود که من نتوانستم یکی از جانبازانی که از دوستان خودم بود را از زیر جمعیت بیرون بکشم، آنجا کسی نمی توانست کمک کند فقط کسانی که بالا بودن رفتند شیلنگ کولرها را باز کردند به سمت جمعیت آب داغ می پاشیدند.

برخی از زائران ایرانی رفتند و بطری های نیم لیتری آب را به سمت جمعیت پرتاب می کردند البته آن بطری ها هم دردی دوا نمی کرد چون برای یک بطری 50 نفر به سمتش حمله می کردند، شاید 10 هزار بطری پرتاب شد بین 50 هزار جمعیت که شاید به هر چهار پنج نفر یک بطری آب هم نمی رسید آن هم در 4 الی پنج ساعت و کسانی هم که این بطری را می گرفتند به بچه ها و کسانی که افتاده بودند به آنها می دادند تا این که خودشان بخوردند .

این حادثه از بیان خارج است و تصور اینکه 10 هزار نفر را در کنار خود ببنید که به مرورمی میرند خیلی دردناک است و سخت تر از آن این که صدها نفر از عوامل عربستانی این صحنه را نگاه می کردند، در فاصله 100 متری ما دفاع مدنی یا آتش نشانی عربستان بود و زمانی که از آنجا بر می گشتیم حدود ساعت 4 به چشم دیدم که 3 تا چهار ماشین آتش نشانی چند متری مکان حادثه بود و بیش از 20 نفر از عوالش داشتند آب سرد و چای می خوردند، در وسط معرکه حتی یک نفر از آن عوامل به کمک نیامدند و زمانی هم که از آنان پرسیدیم گفتند "ما دستور نداشتیم به شما کمک کنیم مردید که مردید به ما چه ربطی دارد" آنها منتظر بودند یکی از عوامل به آنها دستور دهد که کمک کنید یا آبپاشی کنید.

علیرغم تاکیدات رهبر معظم انقلاب به سادگی از فاجعه منا گذشتند

**با توجه به این 5 سالی از آن فاجعه می گذرد فکر می کنید مسئولان ایرانی توانستند از زائران ایرانی احقاق حق کنند؟

 مسئولین که هیچ کدامشان نسبت به عربستان هیچ واکنشی نشان ندادن، علیرغم تاکید رهبری که گفته بود نگذارید که فاجعه منا به فراموشی سپرده شود، متاسفانه به سادگی فاجعه منا را به فراموشی سپردند.

درخواست ویدئو چک بعد از 5 سال خواسته زیادی نیست

**با توجه به اینکه پیکر برخی از حجاج به کشور بازنگشته است و سرنوشتشان نا معلوم است چقدر وزارت امورخارجه می تواند این حادثه را پیگیری کند؟

تنها چیزی که عربستان زیر بار نمی رود، یک فیلم از حادثه منا در مجامع بین المللی نشان نمی دهد؛ تمام مسیرهای منتهی به خیابان 206 و همه مسیرها مجهز به دوربین بود؛ یکبار عربستان فیلم دوربین های مداربسته را به مجامع بین المللی نشان دهد که چرا این فاجعه رخ داده است.

خواسته جمهوری اسلامی بعد از 5 سال این است که یکبار دوربین های مدار بسته نحوه وقوع این فاجعه که 10 هزار نفر کشته شدند را نشان دهند. درخواست ویدئو چک بعد از 5 سال خواسته زیادی نیست، قطعا آن فیلم ها رو دور نریخته اند و بایگانی کرده اند. همانطور که خاشقچی کشته شد و محاکمه ها در پشت درهای بسته انجام داده شد این کار را انجام دادند و به هیچکس اطلاع نداد و پاسخگو نبود.

انتهای پیام/