به گزارش گلستان ما ؛ آیت الله سید حبیب الله قدمی مدرس خارج فقه و اصول و حافظ کل قران کریم و صحیفه سجادیه و مفسر نهج البلاغه طی مطلبی در خصوص وقایع اخیر در کشور نوشت :

"حضرت علی (ع) در خطبۀ چهلم نهج البلاغه تشکیل حکومت را یک امری ضروری برای مردم معرفی می‌کند به این دلیل که مؤمن در« آن حکومت به كار خويش بپردازد، و كافر از مواهب مادى بهره‏مند شود، و به اين ترتيب خداوند به مردم فرصت مى‏دهد كه زندگى خود را تا پايان ادامه دهند.

به وسيله او اموال بيت المال جمع آورى گردد، و به كمك او با دشمنان مبارزه شود، جاده‏ها امن و امان خواهد شد. و حقّ ضعيفان به كمك او از زورمندان گرفته مى‏شود، و به اين ترتيب نيكوكاران در رفاه قرار گرفته و از دست بدكاران در امان مى‏باشند» (خطبۀ چهلم).

این بینش حضرت علی (ع) سبب شد آن حضرت در مقابل عده ای که سعی کردند با تصرف بصره امنیت و آرامش مردم آن شهر را از بین ببرنند و حکومت را در معرض خطر قرار دهند بلافاصله دست به شمشیر شد و با اینکه بعضی از اغتشاشگران از سابقون بودند مسامحه و فرصت دادن به آنها را اصلا جایز ندانست و در مقابل کسانی که او را به عدم تعقیب آنها دعوت می‌کردند، فرمود:

«به خدا سوگند من همچون كفتار نيستم كه با ضربات آرام و ملايم (در برابر لانه‏اش) به خواب می‏رود تا صيّاد به او میرسد و دشمنى كه در كمين اوست غافلگيرش مىیكند [ولى من غافلگير نمی‏شوم] بلكه ]با هوشيارى تمام، مراقب مخالفان هستم] و با شمشير برنده هواداران حقّ، بر كسانى كه به حق پشت كرده ‏اند می‏كوبم و با دستيارى فرمانبرداران مطيع با عاصيان ناباور می جنگم» (خطبۀ ششم).

بدین ترتیب کاملا روشن است که خون کسانی که امنیت و آرامش را از مؤمنان و بلکه کافران ذمی سلب می‌کنند و اموال مردم و بیت المال را نابود می‌کنند فاقد ارزش است و برخورد با آنها برای حکومت امری جایز بلکه ضروری است.

امّا از سوی دیگر اعتراضات به حق مردم یعنی اعتراض به کارگزاران نالایق و فاسدی که بیت المال را در دست گرفته اند و آنها را ضایع می‌کنند و یا به کارگزارانی که بر خلاف سیاست حضرت علی (ع) و حضرت امام (ره) و رهبر معظم انقلاب، خانواده و فرزندان خود را کنترل نمی‌کنند و حکومتی را که بوسیلۀ مردم مؤمن و طبقۀ ضعیف به پیروزی رسیده است .

و در سختترین شرایط از طرف آنها حمایت می‌شود را به راحتی در اختیار نزدیکان و عافیت طلبان و افراد لاأبالی قرار می‌دهند و برای کسب آرای بیشتر بی‌بندباری را ترویج می‌کنند و بر آنها کسانی که به هنگام مشکلات سکوت می‌کنند و به هنگام عافیت در صف اوّل‌اند عملا چهرۀ خود را به سمت آنها متمایل کردند و خود نیز صرف نظر از سابقۀ شایستۀ گذشتۀ بعضی از آنها، امروز در جرگۀ مرفهان بی درد قرار گرفته‌اند و به جای اینکه وقت فراقت خود را در میان مردم باشند همچون سلاطین در مسافرت‌ها و ویلاها زندگی می‌کنند و مثل درباریان فرزندانشان را در مهد کفر و نفاق در ظاهر برای کسب علم می‌فرستند ولی چهرۀ آنها به خوبی نشان می‌دهد آنها نَه مثل امثال چمران هستند بلکه خودباختگانی هستند که می‌خواهند فرهنگ غرب را دوباره با دانشگاه ها بیاورند.

آری! اینها اعتراضشان را به چه کسی بکنند و چه کسی از آنها حمایت کند؟!

حضرت علی (ع) در خطبۀ سوم نهج البلاغه به دو دليل خود را ملزم به پذيرش حکومت کرده است: «وجود ياور» و «پیمان خدای متعال از علماء که در مقابل بی عدالتى سکوت نکنند و در مقابل پرخوری ظالمان و گرسنگی مظلومان سکوت نکنند».

شاید سخن آن حضرت در مورد پیمان خدای تعالی اشاره به آیۀ شریفه 63 از سورۀ مائده باشد که می‌فرماید: «چرا دانشمندان الهى مَسلك [و كاملان در دين‏] و عالمان يهود آنان را از گفتار گناه‏ آلود و حرام خوارى باز نمی ‏دارند؟ بسيار زشت است سكوتى كه همواره پيش می ‏گرفتند».

بنابراین اولین پناهگاه مردم، علمای بلاد بالاخص ائمۀ جمعه هستند و دومین پناهگاه آنها نمایندگان آنها در خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی هستند!

امّا بسیاری از نمایندگان مجلس شورای اسلامی نمایندگان دولت شده اند و فقط مردم را پلی برای رسیدن به قدرت و ثروت قرار داده اند. من بازهم تأکید می‌کنم تا ما نمایندگان کاربلد، مؤمن، عادل و متعهّدی که درد دین و مردم را داشته باشد در مجلس نداشته باشیم وضع ما قطعا بهتر از این نخواهد شد.

انتهای پیام /