به گزارش گلستان ما به نقل از نیلکوه، رویدادها و حوادثی گاهی با شادی و نشاط و گاهی با حزن و اندوه همراه‌اند. در بروز رویدادهای ماندگار که بر روند حرکت جامعه، تأثیر سازنده و مثبت گذارده‌اند عوامل مختلفی مؤثر است که در تاریخ معاصر ما مهم‌ترین دلیل بروز رویدادهای ماندگار، انقلاب شکوهمند اسلامی است.

تاریخ انقلاب اسلامی‌مان سرشار از چنین حوادث و رویدادهایی است که هر یک بجای خود، حماسه‌ای به بلندای همت و غیرت مردم شریف کشورمان بر دل تاریخ به یادگار گذارده‌اند.

اما گاهی حوادث و رویدادها در شرایطی رخ می‌دهد که علی‌الظاهر از استعداد و توان محل وقوع خارج و در ظرفیت باور آن نمی‌گنجد که همین امر به بزرگی و عظمت به‌یادماندنی آن کمک می‌کند.

سال‌های سیاه ستم‌شاهی در منطقه کوچک گالیکش در استان گلستان که در آن زمان ازنظر تقسیمات کشوری، به‌عنوان یک نقطه جمعیتی روستایی بود درحالی‌که به‌واسطه قرار داشتن در مسیر جاده بین‌المللی گرگان به مشهد و برخورداری از مواهب ناب الهی مانند کشتزارهای وسیع، جنگل و رودخانه‌های دائمی شکل و شمایلی شهر مانند داشت با حضور روحانیون جلیل‌القدری هم چون حاج سید باقر موسوی امام‌جمعه محترم کنونی، حاج‌آقا سبحانی امام‌جمعه محترم شهرستان گنبد و هم‌چنین آقا سید محسن موسوی به پایگاه امنی برای مبارزان طراز اول انقلاب تبدیل‌شده بود.

توفیق میزبانی از وجود مبارک مقام معظم رهبری و شهیدان بزرگواری هم چون هاشمی نژاد و کامیاب باعث شد تا این منطقه به دروازه نهضت روح‌الله و دریچه توانای گسترش آن به شهرهای بزرگ شرق استان گلستان کنونی باشد.

شعور انقلابی مردم گالیکش و بیداری آنان و برگزاری جلسات بیداری، راهپیمایی‌های کوچک و بزرگ آرام‌آرام این شهر را به پایگاه محکمی برای انقلاب اسلامی مبدل ساخته و جوانان غیرتمند این شهر همراه با اصناف متدین با نصب تصاویر امام و مراجع و پخش آشکار اعلامیه‌ها و متون سخنرانی امام عملاً شهر را به خاستگاه اصلی انقلاب در منطقه تبدیل ساختند.

برگزاری‌های راهپیمایی‌های پی‌درپی، اعتصاب بازاریان و اصناف درحالی‌که تمثال امام بر سر درب همه مغازه‌ها نصب بود رژیم سفاک را سخت آزار می‌داد بر همین راستا در جهت سرکوب راهپیمایی‌ها و تغییر فضای ظاهری شهر رژیم تصمیم گرفت تا عده‌ای مزدور را اجیر نموده و با تسلیح آنان به سلاح‌های سرد و گرم با شعارهای جاوید شاه که به‌واسطه لهجه خاص آنان چاپید شاه جلوه می‌کرد به شهر حمله‌ور شده و با شکستن شیشه مغازه‌ها و ایجاد رعب و وحشت سعی در آرام نگه‌داشتن فضای انقلابی شهر داشتند.

این هجمه‌های اندک چندین بار تکرار شد در غروب یک روز سرد زمستانی خبر از تدارک وسیع این مزدوران به داخل شهر رسید که باعث بسیج همگانی شهر و مسلح شدن مردم به سلاح‌های سرد و تدارک پیشگیرانه شد و از سوی دیگر خبر به مساجد شهر گنبد به‌ویژه جوانان غیرتمند آذری ساکن در گنبد رسید که جوانان گنبدی برای کمک به مردم گالیکش با چند وسیله نقلیه خود را به گالیکش رساندند.

زمانی که جوانان گنبدی به گالیکش رسیدند مردم گالیکش مهاجمین را تا نزدیک پمپ‌بنزین عقب راندند که دراین‌بین چند بار تیراندازی با سلاح‌های شکاری توسط طرفین انجام شد که منجر به زخمی شدن چند تن از اهالی گالیکش شد.

با عقب‌نشینی مهاجمین شاه‌دوست، غائله آرام گرفت و جوانان گنبدی با اطمینان از پایان گرفتن غائله سوار بر خودروها شده و به‌سوی گنبد حرکت کردند که در ابتدای شهر گالیکش و در مقابل پاسگاه ژاندارمری، اتومبیل‌ها و مینی بوسهای حامل جوانان گنبدی توسط مأمورین ژاندارمری متوقف و پس از ضرب و شتم روحانی همراه آنان (حجت‌الاسلام ابراهیمی)، به ناگاه فرمان آتش صادر و مینی بوسهای حامل جوانان گنبد به گلوله بسته شدند که در این واقعه تلخ و به‌یادماندنی هفت جوان غیرتمند به شهادت رسیده و تعداد کثیری نیز زخمی شده و مصدومین با شرایط بسیار سخت از داخل مزارع مقابل پاسگاه (مزارع پنبه) به بیمارستان شهدای گنبد منتقل می‌شوند.

این حادثه که پس از واقعه 5 آذر گرگان روی داد اسباب جوش‌وخروش بیشتر مردم شد به‌گونه‌ای که مردم گالیکش برای تشییع پیکر پاک شهیدان و شرکت در مراسم بزرگداشت شهدا با پای پیاده مسافت گالیکش تا گنبدکاووس را طی کردند که ثمره این خون‌های پاک باعث شد تا در اربعین این شهدا، انقلاب شکوهمند به پیروزی رسیده و بهار آزادی به زمستان سیاه ظلم و ستم پایان دهد.

حال با این اوصاف و با در نظر داشتن موقعیت جغرافیائی گالیکش در آن زمان، تنوع قومی و فرهنگی همراه با میزبانی از مبارزان انقلاب، آیا به نظر نمی‌رسد که جای ثبت این واقعه در تقویم مناسبت‌های کشور خالی است و اهمیت این رویداد بزرگ حماسی که برای مردم شریف منطقه نشان عزت، غیرت و بیداری است برای برنامه نویسان و سیاست‌گذاران فرهنگی کشور مجهول مانده و متأسفانه متولیان تاریخ انقلاب از ثبت چنین رویدادی روی گردانده‌اند.

به‌گونه‌ای که نسل امروز ما اگر به یادمان شهدای حماسه 12 دی گالیکش در محل وقوع حادثه می‌نگرند هیچ اثر و نشانی از آن در تقویم رسمی کشور نمی‌یابند.

در بازخوانی تاریخ انقلاب که معمولاً هرساله در دهه مبارکه فجر از رسانه ملی پخش می‌شود هیچ اشاره‌ای به این موضوع نمی‌شود که چگونه یک روستا در قبل از انقلاب، به آن اندازه از بیداری و شور انقلابی رسیده بود که توفیق خلق چنین حماسه‌ای همراه با تقدیم هفت شهید سرافراز را داشته همان‌گونه که هرگز از میزبانی مردم این شهر از وجود مبارک مقام معظم رهبری و سایر مبارزان طراز اول انقلاب در سال‌های سیاه ستم‌شاهی اشاره‌ای نمی‌شود.

اینک برای ثبت در تاریخ، برای حفظ این امانت در تحویل آن به نسل آینده و نکوداشت وزنده نگه‌داشتن یاد و نام این شهدای قهرمان انتظار می‌رود مسئولین ذیصلاح در این زمینه اقدام خداپسندانه‌ای را معمول دارند تا بیش از این شرمنده شهدا نباشیم.

لازم به ذکر است که این واقعه تاریخی در بهمن‌ماه سال 1391 به ثبت ملی رسیده است، روز 12 دی به‌عنوان روز گالیکش برگزیده‌شده است و اینک باید مسئولین شهرستانی و استانی برای ثبت این واقعه در تقویم کشور تلاش کنند.

انتهای پیام/