به گزارش گلستان ما، محمد جواد ظریف در روز دوشنبه در صحن علنی مجلس حضور یافت و به سئوالات نمایندگان مجلس پاسخ گفت. یکی از مواردی که مجلس به آن اشاره کرده است دفاع از توان موشکی کشورما در حوزه دیپلماتیک بوده است.

وی در این راستا با بیان اینکه من مسئولیت دفاع از سیاست نظام را دارم و هیچ وقت حرفی نمی‌زنم که برای جمهوری اسلامی مشکلی ایجاد شود، گفت: «هیچکس اندازه من از توان موشکی دفاع نکرده است.»

وزیر خارجه ایران روایت می کند که « چندی پیش در دانشگاهی در زلاندنو گفتم که برای چهار قران پول شما، دفاع از مملکت خود را کنار نمی گذارم.»

ظریف درحالی از دفاع از توان نظامی کشورمان در یک دانشگاه خارجی سخن می گوید که بسیاری سخنان وی را در دانشگاه تهران که توان نظامی کشورمان را دست کم گرفت، فراموش نکرده اند.

ظریف  روز سه‌شنبه، ۱۲ آذرماه سال 1392، در دانشگاه تهران گفته بود که «آمریکا که با یک بمبش می‌تواند تمام سیستم‌های نظامی ما را از کار بیندازد، از سیستم نظامی ما نمی‌ترسد.»

البته بعد از انتقادات فراوان نسبت به این سخنان ظریف، وی در 16 آذر همان سال در توضیحی عنوان کرد: «آن چه که آمریکا از آن می‌هراسد مقاومت مردم ایران است» و «در عین حال که به توان و قدرت دفاعی و نیروهای بسیجی کشور افتخار می‌کنیم، این امر واقعیتی انکارناپذیر است»

 وزیر امور خارجه کشورمان تاکید کرد که در دانشگاه تهران نیز بر «قدرت ناشی از مقاومت مردم» تاکید کرده بود.

اما این ادعا که کسی مانند ظریف مدافع توان موشکی و نظامی ایران نبوده است را می توان با سخنان برخی از شخصیت‌ها و دیپلمات های کشورهای دیگر در حوزه برجام و اسناد و مفاد این سند توافق می توان سنجید.

ماجرای قهر روس ها در برجام و گرفتن عکس یادگاری امضای برجام بدون وزیر خارجه این کشور یکی از همین موار است که به نکات قابل توجهی اشاره دارد.

در همین راستا، درفاصله ۱۶ تا ۲۳ تیرماه ۹۴، یعنی هفته پایانی مذاکرات پیچیده و فشرده در وین میان ایران و کشورهای ۱+۵ ، رسانه ها از هتل محل مذاکرات، علایم ایجاد یک بن بست را در گفتگوها مخابره می کردند.

در متن خبرهای آرشیوی مربوط به آن تیرماه داغ سال ۹۴ می توان دلیل حاکم شدن ان بن بست را پیدا کرد. مثلا خبرگزاری رویترز در ۲۰ تیرماه گزارش داد: «طرف های مذاکره، بر سر موضوعاتی از جمله تحریم های تسلیحاتی سازمان ملل متحد ضد ایران که غربی ها خواهان باقی ماندن آن هستند، دسترسی بازرسان به پایگاه های نظامی در ایران و پاسخ های تهران درباره ابعاد احتمالی نظامی فعالیت های گذشته اش، اختلاف دارند.»

در نهایت در 23 تیرماه همان سال بود که برجام امضا شد. در این میان اما ماجرا ی چند روز کش و قوس های مذاکراتی از زبان روس‌ها به رسانه ها درز پیدا کرد.

سرگئی لاوروف ، وزیر خارجه روسیه در مصاحبه ای، پرده از راز آن بن بست چند روزه در مذاکرات برداشت. او در مصاحبه ای گفت:« ما و چین می خواستیم تحریم های تسلیحاتی لغو شود، اما علیرغم حمایت ما، خود تیم ایرانی موافقت کردند که تحریم ها تا ۵ سال ادامه یابد! در نهایت، همکاران ایرانی ما که طبیعتا در این مورد تصمیم گیرنده اصلی بودند، موافقت کردند که در این مورد معامله کنند. طبیعتا ما و چین با توجه به اینکه ایران با آن موافق بود، از آن حمایت کردیم. در این دوره، تسلیحاتی که به ایران داده می شود باید تحت نظارت شورای امنیت سازمان ملل باشد.»

حدود یک سال بعد، «سرگئی ریابکوف»، معاون وزیر خارجه روسیه و مذاکره کننده ارشد روسیه در توافق هسته ای ایران با ۵ به علاوه یک، در مصاحبه با خبرگزاری تسنیم گفت:

« این موضوعی پنهان نیست که روسیه طی مذاکرات هسته‌ای حامی رفع تحریم‌های تسلیحاتی ایران در زودترین موعد ممکن بود، ما حتی در مقاطعی پیشنهادهایی را تدوین کردیم که براساس آن تحریم تسلیحاتی یک ماه پس از اجرای برجام رفع شود، اما نتیجه متفاوت بود.»

نگاهی به پیش نویس قطعنامه شورا نشان می دهد در مورد تحریم های تسلیحاتی، محدودیتی 5 ساله برای ایران در نظر گرفته شده است و تا پیش از آن هم ایران قادر خواهد بود آنچه را که د رلیست «تسلیحات متعارف سازمان ملل» وجود دارد، با جلب رضای شورای امنیت سازمان ملل خریداری کند. 

این موضوعی است که بعدها «حسن روحانی» به عنوان یک نتیجه و دستاورد برجام در سخنرانی خود اعلام کرد.

رئیس جمهور در روز دوشنبه 20 آبان ماه سال جاری در جمع مردم کرمان با اعلام اینکه با ادامه برجام در سال آینده به یک هدف بزرگ سیاسی، امنیتی و دفاعی دست می یابیم، خاطرنشان کرد: «سال ها خرید سلاح از سوی ایران طبق قطعنامه سازمان ملل ممنوع بود و همچنین نمی توانستیم سلاحی بفروشیم و اگر طبق قطعنامه ۲۲۳۱ برجام را حفظ نماییم، سال آینده تحریم تسلیحاتی ایران برداشته خواهد شد و به راحتی می توانیم سلاح لازم را بخریم و یا صادر کنیم که این از آثار مهم برجام است.»

انتهای پیام/