به گزارش گلستان ما به نقل از تیتریک؛ مسلمانان روهینگیا در سرزمینی آسیب پذیر و بدون سکنه بین میانمار و بنگلادش به دام افتاده و در معرض خشونت ارتش میانمار قرار دارند.

به گفته TRT، در حال حاضر تقریبا 200,000 مسلمان روهینگیایی در منطقه ای واقع در شمال ایالت راخین در مرز مشترک با بنگلادش با اکثریت بودایی که تنها می توان از اصطلاح "منطقه کشتار" از آن یاد کرد به دام افتاده اند.

اگر قصد فرار داشته باشند در معرض خطر انفجار حاصل از مین های ضد نفر که ارتش میانمار برخلاف قوانین بین المللی در امتداد بخشی از مرز شمال غربی دولت راخین کار گذاشته، قرار می گیرند.

اگر به سمت جنوب بگریزند، سربازان میانمار همان کاری را با آنها انجام می دهند که سازمان ملل متحد در سال های 2017 تا 2018 آن را "پاکسازی قومی" خواند.

اگر در همان جایی که هستند بمانند، با تهدید شلیک و بمباران از سوی هواپیماهای جنگی، توپخانه و هلی کوپترهای جنگی میانمار که درنده خویی خود را ادامه می دهند رو به رو می شوند.

"محمد سلام" رئیس کمیته رفاه محلی روهینگیا طی مصاحبه ای تلفنی گفت: "چند روز پیش، جنگ افزار میانمار به روستای روهینگیا در شهرستان بوتیدانگ حمله کرد. ده ها تن کشته و زخمی شده و به بیمارستانی در بوتیدانگ که دارو و داروی بیهوشی در حال اتمام است، منتقل شدند."

نیروهای امنیتی میانمار در اطراف 200,000 روهینگیایی در منطقه ای که تنها ده ها روستا دارد حلقه زده و از ورود هرگونه کمک های بشردوستانه از جمله غذا و دارو به شهرستان های بوتیدانگ جلوگیری می کنند.

سلمان گفت: "ما آزادی عمل نداریم و به خاطر اینکه با ایست بازرسی های نظامی و زمین های مین گذاری شده محاصره شده ایم، نمی توانیم از روستایی به روستای دیگر برویم."

وی افزود: "میانمار به ما حق شهروندی و کارت شناسایی نمی دهد، به همین جهت قادر به عبور از ایست بازرسی ها نیستیم."

"تیرانا حسن" مدیر برنامه پاسخ به بحران در سازمان عفو بین الملل گفت: "علیرغم محکومیت بین المللی جنایات ارتش میانمار، تمام مدارک نشان می دهد که آنها سوء استفاده های جدی تری را مرتکب می شوند."

سلمان افزود: "ما نمی توانیم فرار کنیم. حتی کسانی که سعی در رشوه دادن به نگهبانان ایست بازرسی داشتند، دستگیر و ناپدید می شوند."

انجمن ملل آسیای جنوب شرقی در اوایل ماه جاری، تمایل خود به اجرای نقش رهبری در تأسیس منطقه ای امن یا ایجاد شرایطی که 800,000 روهینگیایی در بازگشت از بنگلادش احساس امنیت کنند را اعلام کرد.

"جان کوئینلی" متخصص حقوق بشر با بیان اینکه جامعه بین الملل باید خواستار پاسخگویی وحشیگری علیه مسلمانان روهینگیا باشد گفت: "دولت میانمار باید به ناظران حقوق بشر، روزنامه نگاران و امدادگران مجوز دسترسی فوری به مناطق آسیب دیده درایالت راخین را بدهد."

متأسفانه، بوروکرات های سازمان ملل متحد قصد حذف روهینگیا از برنامه های جمعی خود را دارند.

واضح است که زمان بی تحرکی و بی عاطفگی صورت گرفته در برابر 200,     000 روهینگیایی که در منطقه نسل کشی ایالت راخین به دام افتاده اند به پایان رسیده است.

برای حفظ و نجات آنها، مداخله فوری و مستقیم لازم است. سازمان ملل متحد قبلا در نجات کامبوجی ها، رواندایی ها، بوسنیایی ها، دارفوری ها، کردهای عراق، سوری ها و یک بار روهینگیایی ها ناکام مانده است.

اگر سازمان ملل متحد در جلوگیری از نسل کشی که وظیفه مقدس آن است جدی نباشد، این بار نیز در روهینگیا شکست می خورد.

معصومه میرحسینی

انتهای پیام/