به گزارش گلستان ما به نقل از قابوس نامه، خبر مسرت انگیز احیای مجدد هفت تپه که البته با پیگیری چندین ساله و سماجت و خون دل خوردن های فراوان فرماندهان و افراد ذی نفوذ در سپاه به نتیجه رسید، آنچنان نیروهای رزم شمالی را در همه رده ها و رتبه ها مسرور کرد که از شدت نشاط سر از پا نشناخته و همانند شادی ناشی از پیروزی در یک عملیات استراتژیک، این پیروزی را خالصانه به هم تبریک می گفتند و گویا که شرمندگی آنها در برابر دلاورمردانی که عمده خاطرات آنها در هفت تپه به هم پیوند می خورد، تا حدودی کمتر شده و حالا فرصتی طلایی برای پردازش بیشتر به راست قامتانی فراهم آمده است که تا کنون در محدودیت تنگناها، مظلوم واقع شده بودند.

هفت تپه که در اصل سند هویت سه استان شمالی یعنی مازندران، گیلان و گلستان است، خاطراتی را در سینه اش نهفته دارد که در فرصت مناسب می تواند نسل نو را مخاطب قرار داده و با واقع گویی و حقیقت سرایی، از آنها وارثان برازنده و پسندیده ای بسازد که هر کدام در شرایط خاص بتوانند، تداعی گر و یاریگر همان رزم آوران بی نظیر خطه قهرمان خیز و شهیدپرور شمال کشور باشند.

سرلشکران شهید طوسی و بصیر؛ سرداران شهید املاکی، عسگری، مهرزادی، نوبخت، نعیمی، ذوالفقاری، اسحاقی، خیریان پور، ایمانی، عالی، فکوری، کریمیان، محمدزاده ها، کلبادی نژاد، بردبار، زندی، سجودی، بلباسی، خوش سیرت، قلی پور، نبوی، خداداد، علمدار، دوامی، درویشی، حسن پور، مهاجر، مستشرق، شفیعی، بهداشت، اسودی، گلگون، مکتبی، ملک، موسی پسندی، نژاداکبر، شعبانزاده، عبوری ها، شیرسوار، خنکدار، مزدستان، یونسی و همه رادمردان بزرگی که حقیر توفیق ذکر نام بلند آنها را از دست داده ام و شاید هم هرگز در این مجال، قابل گنجایش در این مقال نباشند، در یادمان هفت تپه، ملاقات با مشتاقانی را انتظار می کشند که شاید در هیچ کجای این سرزمین کهن، نتوان چنین موقعیت عارفانه ای را که تلفیقی از عشق و ایثار و شهادت را در خود به یادگار گذاشته است، فراهم کرد.

هفت تپه، سرزمینی سوخته نیست، آتش افروخته نیست، بلکه سرزمین انسان های دل به خدا دوخته ای است که در آن شجاع ترین نسل ایران اسلامی، ماندگارترین حماسه ها را تمرین کرده و در چادرهایشان، زیباترین مناجات های عارفانه را با خدای خویش داشته اند.

هفت تپه، معراج خونین شهدایی است که در محراب هایشان، فزت و رب الکعبه های فراوانی فریاد شد و در لجه های خون های سرخ شان، انسان های زمینی، آسمانی شده و مسیر خاک تا افلاک را در طرفه العینی پیموده و آسوده خاطر از همیشه در جوار قرب الهی آرمیده اند. برگزیده ای از مطلب آقای صادقعلی رنجبر

ارسالی توسط سید علی کریمیان
تصاویر از جواد حق جو

انتهای پیام/