به گزارش گلستان ما به نقل از به نقل از  دزفول امروز، پس از تعیین تاریخ های مختلف، بالاخره قرار شد چهارشنبه هفته گذشته به یاد شهدا، مراسمی محدود با حضور نمازگزاران و اعضای جلسات قرآن مسجد موسی بن جعفر(ع) دزفول برگزار شود ولی این بار بدلیل مشغله سخنران مدعو به یک هفته بعد یعنی در شب شهادت حضرت زهرا(س) موکول شد.

بچه های مسجد این تاخیر را به فال نیک گرفتند و تصمیم گرفتند «شبی با شهدا» را به اولین یادواره ۱۱ شهید این مسجد تبدیل، اما محدود به همان نمازگزاران و اعضای جلسات قرآن مسجد. جوانان و نوجوانان این مسجد برای آماده شدن مسجد و کارهای یادواره شهدا، شبانه روز تلاش می کردند اما نمی دانستند قرار است یادواره شهدای این مسجد یکی از متفاوت ترین یادواره شهدای دزفول شود.

ساعات پایانی یکشنبه دهم اسفند بود که خبری به سرعت در فضای مجازی در حال گسترش بود، “پیدا شدن پیکر مطهر شهید محمدرضا بختیاری پس از ۲۶ سال و انتقال وی به ایران”.

زمان تشییع روز چهارشنبه اعلام، یعنی فردای روزی که قرار است یادواره شهدا مسجد موسی بن جعفر(ع) برگزار شود و این موجب شد تا پیگیری ها برای اخذ مجوز حضور در یادواره آغاز شود.

خبر موافقت بنیاد شهید، شور و نشاط وصف ناشدنی در عوامل برگزاری این یادواره که عمدتا جوانان و نوجوانان متولد دهه ۷۰ که حتی جنگ را هم ندیده اند، بوجود آورد. عده ای حیاط و خیابان های اطراف مسجد را شستشو می کردند و بعضی دیگر در حال نصب بلندگو و سیستم صوتی بودند، غافل گیر شده بودند چرا که می دانستند با انتشار حضور خبر پیکر مطهر این شهید در مسجد قطعا خیل مشتاقان به مسجد سرازیر خواهد شد.

جمعیت هر لحظه بر انبوه آن افزوده می شد، فضای معنوی عجیبی بود، دیدن اشک جوانان و نوجوانانی که سن و سالشان به جبهه و جنگ نمی رسید و برخی از آنها هم که شاید ظاهرشان، ما را از باطن نورانی شان فریب دهد، از نکات بسیار عجیب این یادواره بود.

“علیرضا زمانی راد” از فرماندهان گردان خط شکن بلال که سخنران این مراسم بود، گفت: اخلاص، اکسیری است که می توان با آن اعمال انسان را قیمتی و مورد قبول درگاه خدا کند.

این فرمانده باسابقه دفاع مقدس که خود از این همزمانی به شدت متاثر شده بود گفت: نمی دانم که بچه های این مسجد با چه نیتی کار را شروع کردند ولی حضور این شهید این یادواره را به یکی از یادواره های ماندگار دزفول تبدیل کرد.

وی ادامه داد: یادواره ای قرار بود با حضور جمعیتی محدود برگزار شود شاهد حضور چندین برابر جمعیت پیش بینی شده هستیم که این جز به برکت این شهید و اخلاص نوجوانان و جوانان این مسجد نیست.

هنوز مراسم تمام نشده بود که بدلیل اینکه پیش از این برای حضور پیکر مطهر شهید در جمع عزاداران حضرت زهرا(س) حسینیه شهدای کربلای دزفول هماهنگی شده بود پیکر را از مسجد خارج کردند.

پیکر شهید در میان گریه های شدید حاضرین در حال خروج از درب مسجد بود که جمعیت نیز پیکر شهید را تا خیابان با گریه های خود همراهی کردند.

مسئولین یادواره از مردم خواستند که وداع با شهید را در همین مسجد انجام تا نظم برنامه به هم نریزد، قرار بود با آمبولانس پیکر مطهر شهید را به حسینسه شهدای کربلا منتقل کنند، به تصور اینکه آمبولانس در خیابان اطراف مسجد است و از آنجا پیکر شهید انتقال داده می شود و اصرار مسئولین یادواره، موجب شد که افراد کمی پیکر شهید را به تصور اینکه آمبولانس در خیابان کناری است، به آنجا انتقال دهند.

اما بدلیل تاخیر و عدم هماهنگی با آمبولانس،تصمیم گرفتند پیکر شهید را با پای پیاده و در حالی که بر روی دستان خانواده و آشنایان شهید بود به طرف حسینیه شهدای کربلا که چند خیابان آن طرف تر از مسجد بود، تشییع کردند.

گریه امانشان نمی داد. صدای تکبیر، همسایگان را از خانه های خود بیرون می کشید. شاید سی نفری اطراف تابوت بودند که خانواده و نزدیکان شهید نیز جزء آنها بودند. از خیابان های نسبتا تاریک گذشتیم و به حسینیه شهدای کربلا نزدیک شدیم.

عده ای از جوانان به استقبال شهید آمدند و تابوت شهید را به دوش کشیدند، وارد حسینیه که شدند، صدایی جز گریه شنیده نمی شد. جمعیت که غالبا جوانان و نوجوانان بودند، همچون کسانی که برادر خود را از دست داده اند، گریه می کردند.

فضا مجلس واقعا قابل توصیف نیست. از نوجوان دوازده ساله ای که پیشانی بند “یا فاطمه الزهرا(س)” را بر پیشانی داشت و اشکها از گونه هایش چون ابر در حال چکیدن بود تا جوانانی که خود را بر تابوت شهید انداخته و ناله سر می زند.

روضه حضرت زهرا(س) و عهد شهدا برای گرفتن انتقام سیلی حضرت زهرا(س) شور و معنویت خاصی به این مراسم داد.

نمی دانم این شهید چه رازی با حضرت زهرا(س) داشت که می بایست در شب شهادت زهرا(س)، او نیز تشییعی غریبانه در نیمه های شب را تجربه کند و در حسینیه ای که مزین به نام ” شهدای کربلا” هم ناله با عزاداران فاطمی(س)، بر مصائب کوچه های تنگ مدینه شرکت کند و در روز شهادت حضرت فاطمه(س) تشییع شود.

آیا می توان همه این ها را اتفاقی دانست؟!

اوج قدرشناسی مردم شهیدپرور دزفول را می توان در حضور کم نظیر آنها در تشییع جنازه شهید محمدرضا بختیاری در روز چهارشنبه ۱۳ اسفندماه ۹۳ دانست که با حضور گسترده خود، پیکر مطهر این شهید را تشییع و در گلزار شهیدآباد دزفول به خاک سپردند.

شهید محمدرضا بختیاری متولد ۱۳۴۷و در سن ۲۰سالگی در تک دشمن در منطقه عملیاتی جزیره مجنون در تاریخ۴/۴/۱۳۶۷ به شهادت رسیده و پس از ۲۶ سال مفقودالاثر در تفحص های اخیر شناسایی و به میهن اسلامی بازگردانده شد.

پدر و مادر این شهید سالهای متمادی چشم انتظار بازگشت پیکر فرزندشان بودند اما نتوانستند شاهد حضور پیکر فرزند شهیدشان باشند و پیش از بازگشت پیکر شهید، بدرود حیات گفته بودند.

پیکر مطهر این شهید اخیرا توسط گروه تفحص شناسایی شده و صبح دوشنبه به همراه پیکرهای مطهر جمعی از شهدا از طریق مرز شلمچه به خاک وطن منتقل شد.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

انتهای پیام/