به گزارش گلستان ما به نقل از قابوس نامه، سال ۶۰ بود روزهای پایانی امتحانات نهایی پنجم دبستان، قرار بود برای امتحان هنر یک کاردستی ببرم مدرسه، به ابتکار خودم دو تا تخته که از جعبه چوبی میوه جدا کرده بودم صلیب وار به اصطلاح یک شمشیر درست کردم و قتی به طرف مدرسه میرفتم از جلوی مغازه نجاری [مرحوم]سید هاشم روانی رد شدم پسر سید هاشم جوان خوش هیکل و رشیدی بود که با هم ، هم اسم بودیم( سید علی ) و به خاطر همین هم اسمی من را خیلی دوست داشت و با هم سلام علیکی داشتیم و منم مجذوب تیپ حزب الهی و زیبایش شده بودم عمو صدایش میکردم، آقا سید علی وقتی چوب توی دست مرا دید بهم گفت :این چیه عمو جان؟!

گفتم: شمشیر به عنوان کار دستی درست کردم میبرم مدرسه

خندید وگفت: بچه سید این بیشتر به صلیب شبیه تا شمشیر!بیار ببینمش

شمشیرم را دادم به او ، گرفت انداختش یه گوشه مغازه و گفت: چند لحظه بشین رو صندلی تا یکی خوبش رو برایت درست کنم

روی قوطی حلبی ۱۷ کیلیویی روغن نباتی یک بالشتکی کذاشته بود آنجا نشستم .عمو سید علی هم یک تخته برداشت و با دستگاه شروع کرد به تراشیدن آن چوب

چند لحظه بعد با یک شمشیر دو دم ،مثل ذوالفقار امام علی(ع) روبروم ایستاد و شمشیر رو به طرفم گرفت و گفت : شمشیر سیدا باید دو دم باشه مثل این، رو کرد به شمشیر توی دستش که به طرف من دراز کرده بود.

خیلی ذوق کردم نمره بیست کار دستی از لحاظ خودم رو شاخش بود!

شمشیر رو گرفتم و تشکر کردم ، عمو سید علی بوسه ای بر روی سرم گذاشت دستم را به خداحافظی فشرد و من خوشحال و خندان به طرف مدرسه رفتم. عمو سیدعلی ( سید علی روانی) بسیار مهربان و جذاب و دوست داشتنی بود .

این شهید بزرگوار به همراه برادرش سید تقی( موسی) روانی در فروردین ۶۱ در عملیات فتح المبین در منطقه عملیاتی رقابیه بشهادت رسید.

یاد و نامش گرامی باد

(خاطره ای از سید علی کریمیان)

انتهای پیام/