به گزارش گلستان ما؛ هفته عفاف وحجاب فرصتی برای تبیین فرهنگ ناب ایرانی اسلامی عفاف در جامعه به ویژه قشر بانوان است که در کنار این گوهر گرانبها در فعالیت اجتماعی و اقتصادی نقش ایفا می کنند.

این بار به سراغ بانویی از اهل سنت (ترکمن) استان گلستان رفتیم، بانویی که تاکید می کند حمایت خانواده و حتی مردمان روستایشان در موفقیت اش نقش زیادی ایفا کرده است.

جمیله قرنجیک متولد ۱۳۶۵ در روستای قرنجیک نظر آخوند از توابع شهرستان گمیشان استان گلستان است.

او در بین دوستان و خانواده به عنوان دختری شناخته می شود که از نوجوانی به کارهای هنری به ویژه هنرهای بومی – محلی یا به قولی سنتی علاقه بسیاری داشت و بعد از ازدواجش نیز نه تنها این علاقه را فراموش نکرد بلکه با همت و پشتکار بیشتری آن را ادامه داد.

این بانوی هنرمند روستایی که در زمینه چاپ باتیک یا همان چاپ روی پارچه مهارت دارد، پدر را بهترین مشوق دوران تجرد و شوهرش را مؤثرترین همراه در ادامه این مسیر می داند و می گوید: در زمینه پیشرفت کار قطعا حمایت سایر هم روستایی ها نیز مؤثر بوده است تا جایی که می توانم بگویم: « مردم روستاهای اطراف و شهرستان گمیشان از آنجایی که یک همشهری خودشان کسب و کاری راه انداخته و یک کار واقعا ایرانی را تولید می کند حمایت کردند.مردم شهر من اگر فرصت کار کردن برایشان فراهم شود هرگز تن به غربت نمی دهند.»

پدرم مقدمات ورود من به دنیای هنر را فراهم کرد

خانم قرنجیک در خصوص چگونگی ورودش به حرفه اش را اینگونه تعریف کرد؛ از همان نوجوانی به هنر چاپ باتیک(چاپ روی پارچه) علاقمند بودم و چارقد(روسری) بزرگ می خریدم و با خود فکر می کردم این نقش و طرح ها چگونه روی پارچه شکل می گیرد.

این بانوی کارآفرین موفق افزود: در شهرستان گمیشان جایی یا کارگاهی نبود این هنر را یاد بگیرم، پدرم که متوجه علاقه من به هنر چاپ باتیک شده بود، مقدمات ورود من را به دنیای هنر فراهم  کرد

وی گفت: با ۴میلیون سرمایه کارم را شروع کردم و کارگاه با حضور ۳نفر -یک نفر طراح ،یک نفر مهر زن و یک نفر هم برای شست و شو پارچه ، افتتاح شد.

موفقیت امروز را مرهون حمایت های پدر و همسرم هستم

قرنجیک در ادامه در حالی که لبخندی رضایت بخش از مسیری که انتخاب کرده بر لب دارد افزود: در سال ۹۰تازه ازدواج کرده بودم پدرم به واسطه کارش به تبریز رفت و از آنجا به شهر اسکو (از شهرهای تبریز) که این هنر از آن شهر شروع شده بود،رفت و ابزار این هنر را برای من تهیه کرد.

وی که موفقیت امروزش را مرهون تلاش های و تشویق های پدر و همسرش می داند گفت: شغل پدر دندانسازی است و با ابزار دندانسازی روی چوب های کنده کاری و مهرهای شخصی (حدود ۱۰ تامهر) طراحی و آماده کرد.

 آزمون و خطاهای زیادی تجربه کردم

این بانوی کارآفرین خود آموخته با بیان اینکه در آن زمان الفبای شروع چاپ باتیک را نمی دانستم افزود: از اینرو شروع به کتاب خواندن و جستجو در اینترنت کردم و اطلاعاتی در خصوص این هنر بدست آوردم و مرحله به مرحله جلو رفتم ،آزمون و خطاهای زیادی داشتم ،مدت ها تمرین کردم .

وی درباره مشکلات و موانع و شکست هایی که سر راه موفقیش بود گفت: در ماه های اول سفارش زنگ و ابزار می دادم و برای من رنگ های تقلبی می فرستادند! و کسی جوابگو نبود. ولی یکی از مشکلات عمومی کارآفرینان بی توجهی مسئولین به امر تولیدات داخلی و حمایت از کارآفرینان است . با توجه به فرمایشات مقام معظم رهبری(مدظله العالی) و نامگذاری چندین سال پیایی توسط ایشان باعناوین مختلف اقتصاد مقاومتی،رونق تولید و جهش تولیدو ..نمی دانم برخی مسئولان حمایت چندانی از کارآفرین و تولیدات داخلی نمی کنند.
اما مراحل کار همیشه با سختی و موانع رو به رو نیست و من خاطرات خوبی از کارم دارم ، یکی از شیرین ترین موفقیت های من این است که بدون آموزش و بصورت کاملا خود آموخته به تمام فنون این هنر مسلط شدم و شیرین ترین زمان در آخرین مرحله کار و شستن یالق که رنگ ها و طرح ها معلوم می شود، است.

۵سال تمرین کردم تا به فوت و فن این مهارت مسلط شدم

قرنجیک که از این همه آزمون و خطا ناامید و خسته نشده اظهار کرد: بارها پارچه را رنگ می کردم و رنگ پس می داد و کار خراب می شد یا رنگ از داخل واکس به جاهای دیگر نفوذ می کرد، خیلی وقت ها ترکیب ها بهم می خورد و اندازه رنگ،واکس و قیر دستم نبود، از طرفی استادی در گمیشان نبود ۵سال تمرین کردم تا همه فوت و فن این هنر را بصورت تجربی آموختم و به کار مسلط شدم.

این بانوی کارآفرین گمیشان با اظهار امیدواری از این موضوع که در محیط های کوچک روستایی زودتر شناخته می شوی و کسب و کارت رونق می گیرد،گفت: ابتدا در زادگاه خودم روستای قرنجیک مختوم هنرم مورد استقبال مردم قرار گرفت و روستا به روستا هنرم را ترویج دادم .
مردم شهر من اگر فرصت کار کردن را پیدا کنند هرگز تن به غربت نمی دهند.

وی بیان کرد: مردم روستاهای اطراف و شهرستان گمیشان از آنجایی که یک همشهری خودشان کسب و کاری راه انداخته و یک کار واقعا ایرانی را تولید می کند حمایت کردند.مردم شهر من اگر فرصت کار کردن برایشان فراهم شود هرگز تن به غربت نمی دهند.
این کارآفرین خود آموخته گفت: هنر من به شهرهای آق قلا،بندرترکمن،گمیشان،سیمین شهر،شیراز و کشور ترکمنستان مورد استقبال قرار گرفته است. و در حال حاضر برای ۲۲ نفر اشتغالزایی نمودم.

جمیله خانم در پایان گفت: من پیروز می شوم نه فورأ ولی قطعا،اگر کسی از کارم حمایت می کرد زودترپیشرفت می کردم امیدم خدا و حمایت های خانواده ام بویژه پدر و همسرم بود به کارم ایمان داشتم و بالاخره موفق شدم.

حمایت مسئولین از جوانان باانگیزه ، لازمه اشتیاق جوانان به تولید و کارآفرینی

این بانوی کارآفرین در بخشی از صحبت هایش خطاب به جوانانی که جویای کار هستند، گفت: بیکار در خانه منتظر نمانند و با توجه علاقمندی و هدف کاری را شروع کنند تا به موفقیت برسند و حتما هم موفق خواهند شد تا مجبور نشوند برای کار به شهرهای دیگر دور از خانواده مهاجرت نکنند .

وی در ادامه از مسئولین خواست که از جوانان با انگیزه و کارآفرین حمایت کنید و وام های کارآفرینی و اشتغالزایی را برای رونق تولید و کالای ایرانی به دست ما برسانید با این شرایط سخت دست کارآفرین را بگیرید چرا که این جوان دارای پشتکار برای اینکه باری از دوش شما مسئولین بر دارد فعالیت اقتصادی خود را گسترش می دهد و تمام دارایی خود را صرف این کار می کند و خیلی مواقع از خانواده خود می گذرد.

اکثر بانوان ترکمن منطقه ما در خانه های خود دار قالی دارند و هنرهای دستی قالیبافی، سوزن دوزی ،گلیم و جاجیم بافی و خیاطی را از مادران و مادر بزرگ های خود به ارث برده اند توصیه من این است هنر خود را گسترش دهند این هنرهایی است که نیاز به سطح تحصیلات بالا و فضای بزرگی ندارد و با پشتکار می توانند برای خود و دیگران اشتغالزایی ایجاد کنند.

همه می توانند کارآفرین باشند

هیچ چیز برای یک نفر غیر ممکن نیست، همه ی ما می توانیم کارآفرین باشیم نه یک کارآفرین بزرگ که برخی از جوانان تصور می کنند باید سرمایه آنچنان و کارخانه و سطح تحصیلات بالایی برخوردار باشند تا کارآفرینی شروع کنند نه اینطور نیست می توان یک کارآفرین کوچک بود و از خانه خودمان به عنوان کارگاهی زودبازده استفاده نمود.

انتهای پیام/