به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»، سلام و درود خدا بر حسین و یارانش که عاشورایی به پهنای تاریخ آفریدند، کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلّ أرضٍ کَربَلا، سلام بر استوره عشق و آزادگی و الهام‌بخش عرفان، که نامش آهنگ موزون چگونه بودن و چگونه زیستن را در محراب عشق مشق شهادت می‌نماید.

سلام بر علمدار علقمه؛ آب‌آور حریم آل ا… که مشک پاره و دستان بریده‌اش گواهِ وفاداری بر ولایتمداریش است، حسین جان، مُحرّم آغازعقده‌گشایی دردمندانه، ازغم جانسوز امام مظلومی است که تنهایی را به جان‌های سوخته عاشقانش معنا می‌بخشد.

سلام ما بر آن آقایی که هرگز از کثرت دشمن نهراسید و با ایمان به نصرت الهی در برابرظلم و ستم ایستاد تا قیامش احیاگر امر به معروف و نهی از منکر باشد.

آقای من هرگاه دلم هوای حرم کند به آرزوی وصال کوی مولا به نجوا نشینم، اگر چه عقلم درمانده است لکن اشک چشمانم تقاضای محبت تو را می‌خواند؛ حسین جان یقین دارم که دردآورترین سخن دنیاطلبان، پیشنهاد سازش با یزید بود! کوردلان غافل هرگز ندانند که پاسخ امامم؛ (مِثْلِی لَا یُبَایِعُ مِثْلَهُ) برای زندگی چند روز دنیا هرگز با یزید سازش نخواهم کرد. 

ای محبوب دلهای عاشقان؛ خود را گمشده در بیابان سوزان می‌بینم که نه معرفتی هست که حلقه وصل گردد و نه آنکه لایق سفره کریمانهِ جانِ خلایق باشد، تا دستم گیرد و آبرویم باشد، ای آقا و مولایم، بسان کودکی می‌مانم که از قافله عشق باز مانده و در خیمه دل زانوی غم در بغل گرفته باشد.

ای سید و سالار قبیله عشق، دست نیاز را آزمندانه بسویت می‌گشایم تا شاید پذیرایمان باشی و از خیمه‌نشینان صحرای علفزار دنیا رهایمان بخشی. 

حسین جان، شهیدان‌مان به عشق وصال یار، گام در میدان نبرد با خصم صهیون نهادند و فریادشان این بود که ما ملت امام حسینیم.

آقای من، شهیدان‌مان با استعانت از خدا به مصاف اهریمنان رفتند و جان خویش را در طبق اخلاص نهاده و با شعارهیهات من‌الذله، گواه بر حسینی بودنشان باشند.

ای قامت بلند عبودیت و ای عزت تاریخ بشریت و ای همیشه زنده و خورشید درخشان حریت و آزادگی، می‌دانم که بین محب و محبوب نباید محجوریت باشد؛ محجوریت بواسطه عمل محب است نه محبوب.

 آقای من بر این باوریم که باید شهید زندگی کرد تا شهید شد پس مولایم لطفت را از ما دریغ مدار. ای کشتی نجات بشریت دستمان گیر و بر ساحل نجات آرام‌مان بخش، ای مشعل فروزان، چراغ داری کن تا در سیاه چاله‌های دام شیطان نیفتیم.

ای حسین و ای تمام امید و زمزمهٔ حیات و آبروی دوعالم، و ای اقیانوس مهربانی‌ها، به سر منزل مقصود پروازمان ده همانگونه که لاله‌های پرپر شده کربلا را پرواز دادی.

شهیدانمان به امید پذیرشِ یا لَیتَنا کنا مَعَک پای در میدان جهاد نهادند تا مرحمی برغم ارباب بی‌کفن باشند. ای مولای ما یاری‌مان فرما که تا آخرین لحظه عمر با پیروی از ولایت فقیه پاسدار حریم حرم اهل بیت(ع) باشیم و عزت آخرت را به دنیای فانی نفروشیم.