به گزارش گلستان ما، علی منصوری در یادداشتی با عنوان «غفلت متولیان فرهنگی در تبیین پیام‌های عاشورایی» نوشت: قیام اباعبدالله علیه السلام یک موهبت الهی است و امام خمینی(ره) در این باب می‌فرماید: «نعمت خدا را، این عطیه الهی را حفظ کنند و شکر این نعمت را برآورند و شکر به این است که تبلیغ کنند. آنچه که سیدالشهدا عمل کرد و آن ایده‌ای که او داشت و آن راهی که او رفت و آن پیروزی که بعد از شهادت برای او حاصل شد و برای اسلام حاصل شد، به مردم روشن کنند و بفهمانند به همه که مسئله مجاهده در راه اسلام آن است که او کرد».

آری پیام‌های نهضت کربلا و حماسه عاشورای زیباترین راهبرد اجرایی و درس زندگی؛ بایک منظومه فکری برای جامعه دینی است.

چرایی سئولات زیاد در اذهان عمومی علت تامه آن عملکرد ماست! بیاییم صادقانه به نقد بنشینیم وبا واکاوی عملکردها وبا کشف حقیقت، رفع نقصان نمائیم. 

پرسش اساسی امروز از متولیان نهادهای فرهنگی آن است، به چه میزان توانسته‌اید پیام‌های عاشورا را در جامعه نهادینه کنید؟ آیا حاصل تلاش‌های فرهنگی منطبق با الهامات نهضت کربلا بوده یا خیر؟ آیا فهم درستی ازفریاد هل من ناصر ینصرنی حسین(ع) را توانستیم تبیین کنیم؟

به اعتقاد نگارنده، اگر پاسخ منطقی به پرسش‌ها داده نشود و غفلت نمائیم، در برابر فریاد سیدالشهدا و نسل جوان مسئولیم! جامعه جوان ما امروز در گام نخست نیازمند به امام شناسی است و در مرحله بعد، نیاز به راهبردهای رسیدن به امام شدن دارد که قرآن می‌فرماید: «وَ الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّیَّاتِنا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتّقِینَ إِماماً.

و کسانی‌اند که می‌گویند: پروردگارا! به ما از ناحیه‌ همسران و فرزندانمان مایه‌ی روشنی چشم عطا کن و مارا پیشوای پرهیزگاران قرار ده».

آری آشنا نمودن نسل جوان با حیات طیبه از رهگذر تمسک به قرآن و سیره عملی نبی مکرم(ص) و ائمه هدی علیهم السلام و تبیین عبرت‌های عاشورا با رویکردعلمی می‌تواند آغازی بر فعالیت‌های فرهنگ عاشورایی باشد.

مهر تایید رب ودود بر صراط انعمت علیهم با بیان «انما یرید ا… لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا خداوند اراده کرد که پلیدی را از شما خاندان دور بدارد و شما را بسیار پاک بدارد. » است.» به معنای سپردن جان وتن در اقیانوس بیکران معارف الهیه اهلبیت علیهم السلام است. با توجه به غناء فکری وفرهنگی اسلام و محرم، قطعا آیندگان نسبت به عملکرد ما قضاوت خواهند داشت.

بخشی از علت فرار بعضی از جوانان بدلیل آن است که مانتوانستیم افق زیبایی از حیات طیبه وپیام عطراگین عاشورا را برایشان تبیین نمائیم.

چه کسی فکر می‌کرد جمله «هذا یَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِیادٍ وَ آلُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَیْنَ» در زیارت عاشورا در سال ۱۴۰۲ هم مصداق پیدا کند؟! جماعتی با تصویر و صدای نوحه اهل بیت، ابراز خوشحالی کنند.

بیاییم صادقانه عملکرد فرهنگی‌مان رادر قبال پیام‌های عاشورا برمیزان انصاف قراردهیم تا ببینیم در کدام نقطه از آغازین راه ایستاده‌ایم. اگر کسب رضایت الهی وتسلیم در مقابل اوامر خداوند سبحان شرط بندگی است. رضایت خدا ازنحوه زندگی ما چگونه است، تا اثبات حسینی بودن‌مان را داشته باشد! امام صادق(ع) می‌فرمایند: (مردم را به‌غیر زبان (بلکه با کردار) خود به خیر و نیکوکاری دعوت کنید، مردم باید کوشش در عبادت و راستگویی وپرهیزکاری شما را ببینند).

آیا ارائه خدمات ما به بندگان خدا در جهت رضایت خالق هستی بوده یا از فرصت‌ها، متکاثر در ثروت و در دین متظاهر بودیم! در برابر حقوق مظلومین و اداء حق یتیمان جامعه متواضع‌ایم، یا متکبر؛ مواضع ما در برابر دین ستیزان و مستکبران عالم چگونه است؟. آیا نان به نرخ روز می‌خوریم و یا در دفاع از اسلام تا پای جان ایستاده‌ایم؛ الحق که برنده این میدان، شهداء و ایثاگران و خانواده آنان هستند. آری ملاک دینداری با سنجشِ در عمل شناخته می‌شودنه با لقلقه زبان! امام حسین(ع) می‌فرمایند: «إنَّ الناسَ عَبیدُ الدُّنیا و الدِّینُ لَعقٌ علی ألسِنَتِهِم یَحوطُونَهُ ما دَرَّت مَعائشُهُم، فإذا مُحِّصُوا بالبلاءِ قَلَّ الدَیّانُونَ؛ همانا مردمان بنده دنیایند و دین لقلقه زبان آنهاست و هر جا منافعشان [به وسیله دین] بیشتر تأمین شود زبان می‌چرخانند و چون به بلا آزموده شوند آنگاه دین داران اندکند.»

آری مظلومیت امروز حسین(ع) به سبب دور افتادنمان از سیره وروش آن بزرگواران، در بستر زندگی فردی و اجتماعی است. شهداء شاهدان امروز و یوم تبلی السرائر فردایمان هستند آنان از خود گذشتند تا پرچم اسلام و دینداری برافراشته بماند؛ کل یوم عاشورا وکل ارض کربلا را با جان اثبات کردند و فریاد یا لَیتَنا کنا مَعَکم را درجبههٔ مقاومت سر دادند و کاری حسینی کردند.

نلسون ماندلا که امروز از او بعنوان رهبر آزادگان و جنبش ضد آپارتاید (تبعیض نژادی) یاد میشود می‌گوید: من بیشتر از بیست سال را در زندان طی کردم یک شب تصمیم گرفتم خودم را تسلیم کنم (و دیگر به دنبال آزادی نباشم) اما ناگهان بیاد امام حسین و نهضت کربلا افتادم و امام حسین این توان را به من داد که برای حق و آزادگی بایستم و من این کار را کردم.

آری یکی از علت‌های مانایی حماسه عاشورا به دلیل فطری بودن آن دارد؛ عدالت خواهی، آزادی، ایثار، صداقت درستی، پاکی، رافت، جوانمردی، گذشت، امانتداری، ظلم ستیزی، امر به معروف و نهی از منکر و زدودن بدعت‌ها از اساسی‌ترین پیام نهضت حسینی است و هر انسان آزاد اندیشی را بسوی می‌خواند.

مبارزه امام حسین(ع) با بدعت‌ها بعلت آن است که بدعت سم مهلکی است که ریشه فرهنگی یک ملت را می‌سوزاند. حذف اهلبیت(ع) از قرآن و قراردادن اجتهاد در مقابل نص باعث روی کار آمدن معاویه و سب بر حضرت علی(ع) و حاصل آن منتج به شهادت امام حسین(ع) ویاران آن حضرت درسال ۶۱ ه، ق گردید و هیچ مسلمانی در لشکر یزید حاضر به شنیدن موعظه آن حضرت نبود و در شام از اسیر شدن اهل بیت با هلهله و شادی استقبال نمودند. 

خطر امروز نیز بدعت گذاری موسی به دین خود و عیسی به دین خود، با قصد حذف روحیه امر به معروف و نهی از منکر و ترویج اسلام لیبرالی در جامعه می‌باشد تلاش مستمر دارند تا ریشه معروف‌ها خشکانده شود و بی‌بندوباری و بی‌عفتی فرهنگی و بی‌حیایی سیاسی امری عادی تلقی گردد. پیامبر گرامی اسلام(ص) در خصوص امر به معروف ونهی از منکرمی فرمایند: «تازمانی که مردم امر به معروف و نهی از منکر کنند، ویکدیگر را درکار نیک یاری دهند، در خیر و برکت هستند؛ و چون چنین نکنند، برکات از ایشان گرفته می‌شود، و بعضی از آنان بر بعضی دیگر مسلّط خواهند شد، و دیگر یاوری در زمین و آسمان نخواهند داشت.»

به عین رویکرد رسانه‌ای دشمن را در جهت تغییر دادن ذائقه اجتماعی بسوی تلذذ کاذب دنیایی وفراموش شدن امر به معرف و بی‌تفاوتی در مقابل منکرها می‌بینیم. نفوذ نفوذی‌ها وهم مسلکان نفاق سال‌های اولیه انقلاب وفرقه ضاله بهائیت و عوامل داخلی آنان را می‌بینیم القاء ترویج تفکر غربی در برابر اسلام ناب محمدی(ص) و عادی‌انگاری برهنگی فرهنگی را از سوی رسانه‌های معاند و رسانه‌های بی‌بصیرت داخلی را مشاهده می‌کنیم. لذا الگوی عملی مبارزه با بدعت‌ها و انحرافات اخلاقی و انسانی علاوه برجهاد تبیین نیازمندبه مقابله قانونی از سوی قوه قضائیه را می‌طلبد.

مواضع امام(ع) درس راهبردی برای همه اعصار است. امام حسین(ع) در برابر پیشنهادات سازشکارانه وذلیلانه وعافیت طلبانه یزیدیان وخواص دلسوز بی‌بصیرتی مانند ولیدبن عتبه حاکم مدینه وعبداله بن عمر در مکه و عبدا… بن ذبیر و سایر افراد در طول سفر فرمود: «هیهات من الذله» با ظالم و ستمگر و فاسدان سیاسی و اقتصادی برای زنده ماندن چند روز دنیا سازش نخواهم کرد.

این درسی برای اجامعه امروز و مسئولان اجرایی کشور است؛ سازش با ظالمان و استکبار جهانی و مدارا کردن با نفوذی‌ها و مفسدان اقتصادی، سیاسی جز شکست چیز دیگری نصیب‌مان نخواهد شد.

انتهای پیام