عشق حسین (ع) از کودکی با مسلمانان بوده؛ نمی شناسم کسی حسین (ع) را بشناسد و اسیر او نشود؛ لبیک به ندای «هل من ناصر ینصرنی» ابا عبدالله گم نشده بعد از ۱۴ قرن،؛ یاری می خواهد از مسلمین که امت جدش پا برجا باشد و پرچم اسلام به دست منجی حق و نایب برحقش برسد.

از منزل با صلوات و سلام برحسین (ع) ویارانش بیرون می آییم و راهی امام زاده روشن آباد می شویم که داغدار جدش است و اشک میریزد بر مصیبت عمه اش زینب(س).

عاشورا دیگر کوچک و بزرگ و پیر و جوان نمی شناسد کسی راهی دیار و عشق و دلدادگی به اباعبدالله می شود که بصیرت عباس(ع) را درک کرده باشد که او در کشاکش عافیت طلبی و شهادت، شهادت را انتخاب کرد که شرمنده نباشد از روی برادر و امام خود، که بیاموزد به تاریخ کربلا، غیرت و شهادت طلبی است که ماندگار خواهد شد نه دنیادوستی و نیرنگ.

فهم اینکه ولی خدا به دنبال حفظ دین است، مد نظر است؛ حالا روزی دین با شهادت او حفظ می شود، روزی حفظ او و ماندن و تحمل کردن اذیت و آزارها و روزی با صلح امام حسن(ع).

«علم» عباس بردوش عزادار نوجوان و جوان آن حضرت حمل می شود که بگویند اگرچه درصحرای نینوا علم ازدست او به زیر افکندند اما بازوان جوانان مسلمان به یاری بصیرترین فرد عالم خواهد آمد.

استشمام معرفت با فداکاری حضرت عباس (ع) رقم خورد

فاطمه اسدی دانش آموز گلستانی می گوید: امام حسین(ع) خود و فرزندان خود را به قربانگاه برد که امر به معروف و نهی از منکر را در جامعه احیا کند و بگوید که دینداری با تزویر جمع شدنی نیست.

وی افزود: استشمام معرفت با فداکاری حضرت عباس (ع) رقم خورد که که سقایی کاروان برادر را برعهده گرفت که کام کودکان را سیراب کند اما آب شرمنده دست های بریده و چشم های تیر خورده آن حضرت شد.

این دانش آموز گلستانی گفت: از کودکی کام مان را تربت سیدالشهدا داده اند تا، تا آخر عمر ارادتمند سیدالشهدا و شهدای دشت کربلا باشیم.

هزاران نفر سیاه پوش شدند برای جوشش خون حسین(ع)  که در نینوا شیعیان را به خروش آورد و عاشورای زندگی را آموخت.

مرگ سرخ سیدالشهدا بود که یزیدیان را روسیاه  کردو رستگاری دو عالم را با ایستادگی در مقابل مستکبران و ظالمان، برای عاشقان آن حضرت به ارمغان آورد.

آری محرم که می آید پرچم های سیاه و سرخ برافراشته می کنیم و پلیدی ها و روزمرگی ها را از خود دور می کنیم، از عشق سیراب می شویم و چند صباحی آدمیت را تجربه می کنیم .

کودک و نوجوان ایستگاه صلواتی  راه می اندازند و علم بر دوش سقایی عزاداران سیدالشهدا می کنند، که در قیامت شرمنده عباس نباشند.

 دسته های زنجیر زنی با کوبیدن طبل و سنج  یکی یکی از جلوی جایگاه عبورو شور حسینی را با آهنگ عشق و نوحه متجلی می کنند.

مسلمانان در همه حال باید با بصیرت باشند

حمید مروتی می گوید: حسین(ع) حق بود که بیش از ۱۴ قرن از ۶۱ هجری تا کنون هرساله عزاداری آن حضرت پرشور تر برگزار می شود.
مسلمانان در همه حال باید با بصیرت باشند

وی مهمترین درس عاشورا را ادای فریضه نماز در حتی در زمان جنگ دانست و افزود: عاشورا باعث شد تا دین رسول خدا(ص) از انحراف مصون بماند و یزد شرابخوار و سپاهیان کفر روسیاه عالم شود.

مروتی با بیان اینکه مسلمانان در همه حال باید با بصیرت باشند که یک زمانی به بیراهه نروند، اسیر فتنه و همنوا با یزدیان زمان نشوند، خاطرنشان کرد: در زمان سیدالشهدا نیز افراد زیادی مدعی حسین دوستی بودند اما زمانی که باید فریاد دادخواهی و لبیک سر می دادند، سکوت کردندو گوشه ازلت گشودند.

برای رسیدن به عشق حسین، هم شور باید باشد و هم شعور

بهشت نشانی نمی خواهد، از گذرگاه عاشورا عبور کنید به آن خواهی رسید اما پیش از آن برای رسیدن باید عاشق حسین شوی؛ عشق حسین، هم شور باید باشد و هم شعور که جلوه گر بندگی بی پایان کند و هرچه بگذرد بر عشق با معرفت افزون شود.

تا عصر عاشورا، پرچم به دوش حسین بود، اما پس ازآن، بیرق سرخ جهاد به دست های حیدری زینب سپرده شدواو با کلامش چنان آتشی درخرمن یزیدیان افکند که هستی شان یک سره برباد رفت.

بانویی که صدای گام هایش و جلال کلامش، خاطره امیر المونین را در یادها زنده می کرد؛ زینب، کاری حسینی کرد و انقلاب حسین(ع) را، جهانی و جاودانه نمود که هچون مادر بزرگوار خویش الگوی زنان و دختران دیار ما شود.

آری، هر سال محرم به نشانیِ کربلا حسین(ع) زنده می شود تا همان فریاد را سر دهد«حل من ناصر ینصرنی؟»و ظهر عاشورا می شود نظاره می کند میلیون ها مسلمان و غیر مسلمان لبیک گویان می آیند و آن حضرت دوباره شهید می شود تا دل های خون  و جا مانده از قافله را بسوزاند.

براساس این گزارش، همزمان با عاشورای حسینی هزاران نفر از مردم  مومن وعزادارغرب گلستان در امام زاده روشن آباد با راه‌اندازی دسته‌های عزاداری در غم سرور و سالار شهیدان گریستند.

گزارش: آلما بهشتی

انتهای پیام/