شهید زین‌العابدین سعدآبادی در وصیتنامه‌اش نوشت: به جبهه بروید و نگذارید که سنگرم خالی بماند و اسلحه گرمم دوباره سرد شود، وای بر آن روزی که اسلحه گرمم سرد شود. آن روز، روز بدبختی آن ملت است که دیگر خدا هرگز شما را نخواهد بخشید.

شهید «حسن سالاری» در قسمتی از وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: برادران عزیزم سعی کنید با یکدیگر دوست و مهربان باشید و از اختلافی که به نفع دشمن اسلام باشد، دوری کنید. لکن اختلاف شما موجب شادی دشمن می‌باشد.

شهید احمدی خاندوزی در فرازی از وصیتنامه‌اش نوشت: هنوز عرق پیشانی انقلاب‌مان خشک نشده بود که استکبار جهانی تهاجمی تازه آغاز کرد همه جان عزیز خویش را بر کف دست گرفتند و راهی میدان دفاع شدند.

هنگام اعزام کاروان رزمندگان به جبهه هنگامی که کار حضوروغیاب رزمندگان را انجام می‌دادند، هر کسی که نامش خوانده می‌شد می‌گفت حاضر، اما وقتی نام محمدتقی را خواندن او با مشتی گره‌کرده فریاد زد شهید.

اگر چه زمان پیروزی انقلاب حسن خیلی کوچک بود، اما در تظاهرات‌ها شرکت می کرد تا سهم کوچکی از این انقلاب بزرگ را نصیب خود کند شهید کول فرزند بسیار کنجکاوی بود.

شهید طغرایی در وصیت نامه‌اش نوشت: پیروزی و رستگاری در گرو ایمان و شهادت است نه در گرو ابزار و این مکتب است که عرض اندام می‌کند نه ابزار شهادت .