ناراحتم و می‎ترسم از آن روزی که وقتی من شهید شوم، تشییع جنازه‎ام شلوغ شود. بعد از 8 سال در سال 1374 پیکر پاک سرلشکر شهید محمدحسن طوسی به همراه هفتاد و چند تن از شهدای مازندران تشییع شد.

من مجذوب تیپ حزب اللهی عمو سید علی بودم . با هم همنام بودیم و بخاطر همین همنامی من را خیلی دوست داشت.

شهيد مجيد ثنايي در بخشي از وصيت نامه خود گفت :خواهران اصلی و دینی ام، حجاب شما وقار و کوبنده تر از سلاح رزمندگان و خون شهدا است، پس حجاب خود را کاملا حفظ کنید و از اشاعه ی بدحجابی خیلی جدی پرهیز و جلوگیری کنید که ضربه سنگینی بر انقلاب و دین است.

شهید قوانلو ؛ پوشش و حجاب، اعتراض نفس لوامه بر نفس اماره اس، پوشش عامل پرواز معنوی زن از کنج خانه به سوی ملکوت اعلی است، سیاهی چادرتان، بیش از سرخی خون من، قلب دشمن را می لرزاند.

شهید عبدالعلی بابا رضا در سال ۱۳۳۳  خانواده ای مذهبی و از حیث اقتصادی متوسط در شهر گنبد دیده جهان گشود.

شهید خالصی سرانجام پس از شرکت در عملیات ظفر مندانه ی" والفجر4" هنگام ظهر و در روز تولدش بر اثر ترکش خمپاره به شهادت می رسد و جانانه و سبکبال به سوی معشوق خویش پرواز می کند.

شهید سید تقی روانی یکی از شهدای گنبد است ۵ فروردین روز عرشی شدن اوست.

شهادت شعار نيست، شعور است. شهادت باختن نيست پيروزي است.

امروزه به فرمان امام عزيزمان عازم جبهه ميشوم تا از دين اسلام حفاظت کنم. مي روم تا درخت پرباراسلام را با خون خود آبياري نمايم. مي روم تا به يزيديان بفهمانم که حسينيان فراوانند.

محمدحسن غفاري فرزند قنبر درتاريخ 1/10/1340 درمحله "سرپير" شهر گرگان به دنيا آمد. با سپري شدن دوره طفوليت به دبستان رفت وموفق شد تحصيلات ابتدايي، راهنمايي ودبيرستان رابا موفقيت سپري کند.

به ساواک که گرفته بودش و دستبند زده بود به دست هایش، گفته بود :" مرا بکشید ولی چادرم را برندارید".

حاج قاسم گفت:«من با شما عکس نمی گیرم.» جواد هم بی معطلی و باخون‌سردی گفت:«ما که نمی خواهیم با شما عکس بگیریم.»

مادر شهید نوروزی با اشاره به تربیت اسلامی فرزندش، گفت: ارادت شهید نوروزی به حضرت زینب(سلام الله علیها) او را به دفاع از حرم کشاند.

در این تصویر، «سردار کریمی» و همسر گرامی شان، سرکار حاجیه خانم «زهرا منصف» که «داوود» را در آغوش دارد دیده می شوند.

یکسال و نیم از اسارت شهری می گذشت که در چند سال قبل تر از آن عروس شهرهای ایران بود. اکنون این خرمشهر بود که در زیر چکمه های دشمنان خدا له می شد و هر روز شهر در غصّه دوری از مردان خدا به غم نشسته بود .