1400-02-15 02:34
3000
1
74453
زندگی که زندگی نیست؛

برشی از رنج مادر نابینا با سه فرزند معلول در گلستان/مسئولان رنج «نازبی بی» را ببینند

«فاطمه»، «محمد»، «مصطفی» فرزندان مادری نابینا از قوم زحمتکش سیستانی اند که با معلولیت در سایه فقرشدید دست و پنجه نرم می کنند و نیازمند حامی هستند تا بتوانند زندگی ساده خود را سر و سامان دهند .

به گزارش گلستان ما؛ در 15  کیلومتری شهرستان آق قلا در روستای پیرواش علیا از توابع بخش مرکزی، معلولیت با زندگی چهار عضو یک خانواده گره خورده است.

معلولیتی که مادرزادی نیست بلکه به مرور زمان و از هفت سالگی روزهای خوش زندگی آنان را به ویلچرنشینی و گوشه گیری داده است.

پدری 42 ساله و مادری که 38 سالش هم تمام نشده خیلی زود پیر شدند و طعم تلخ رنج و مشقت را چشیدند .

پدر و مادری که اکنون باید دوران طلایی زندگی خود را با کار و تلاش سپری کنند اما چرخش روزگار برای آنها چیز دیگری را رقم زده است.

مادر خانواده به نام «ناز بی بی» بینایی خود را به علت تومور مغزی از دست داده و دستان ناتوانش عصای گام های فرزندانش شده است.

خانه محقر و استیجاری آنها با دیوارهای سیمانی و کنده شده، که دستگیره درهایش هم خراب است وجای مناسبی برای نگهداری از معلولان نیست اما به گفته «ناز بی بی» باید با نداری بچه هایش را به دندان بگیرد و بزرگ کند.

«فاطمه»، «محمد»، «مصطفی» فرزندان مادری از قوم زحمتکش سیستانی اند که با معلولیت در سایه فقرشدید دست و پنجه نرم می کنند و نیازمند حامی هستند تا بتوانند زندگی ساده خود را سر و سامان دهند .

مادر این خانواده می گوید: قدرت بدنی سه عضو معلول  یکی پس از دیگری ضعیف تر شده و توانایی راه رفتن را از دست دادند و حالا دستان بی فروغ مادر هم نمی تواند نقص عضو آنها را جبران کند.

زخم سکون و بی حرکتی این سه فرزند با نابینا شدن مادرشان عمیق تر شده زیرا  نور چشمان مادر دیگر گرمای خوشبختی را به آنان نمی دهد و بیماری قلبی پدر نیز توانایی انجام کار را از او گرفته است تا ستون خانه به یکباره فرو بریزد و کورسوی امید زندگی هم از این خانواده گرفته شود.

منزل استیجاری و نداشتن هزینه اجاره بها ۳۰۰ هزار تومانی خانه و چشمان گریان مادری نابینا که از بی توجهی مسئولین به این خانواده سخن می گفت دل هر انسانی را به درد می آورد .

اما بغض مادر نابینا زمانی ترکید که برایمان گفت حتی یک بار هم مسئولین به این خانواده سرکشی نکرده اند تا مرهمی برای دردهایشان شوند .

حالا اما نداشتن ویلچر برای جا به جایی  فرزندان و خراب بودن چند ماهه یخچال که هزینه تعمیر آن را هم ندارند غوز بالا غوز شده است.

تنها درآمد این خانواده واریز مقرری ۳۰۰ هزارتومانی (۱۰۰ هزار تومان به ازای هر فرزند ) از سوی اداره بهزیستی است که اصلا کفاف هزینه بالای نگهداری از فرزندان را نمی دهد.

حالا این  پدر و مادری بیمار اما بردبار که سال ها رنج نقص فرزندان و پاره ای از تن خویش را به تنهایی در دل و قلب خود انباشته کرده اند نیازمند یاری خیران هستند تا بتوانند زندگی روزمره خود و فرزندان معلولشان را سامان  دهند. 

انتهای پیام/

نظرات

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط خبرگزاری گلستان ما در وب سایت منتشر خواهد شد

پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد

peyman

یا الله آیا در این ماه مبارک رمضان انسانی پیدا می شود که به داد این بندگان خدا برسد؟

0
0
پاسخ
1400-02-20 09:40

© کپی بخش یا کل هر کدام از مطالب گلستان ما با ذکر منبع امکان پذیر است.