1403-03-04 23:15
361
0
90135
یادداشت؛

چرایی ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر

حجت‌الاسلام حسین الوند، مسئول نشر آثار روحانیت در دفاع مقدس استان گلستان در یادداشتی به چرایی ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر پرداخت.

به گزارش خبرنگار سرویس اجتماعی «گلستان ما» _ حجت‌الاسلام حسین الوند؛ عملیات غرورآفرین «بیت المقدس» یکی از مهمترین عملیات‌ها در طول دوران دفاع مقدس است که در تاریخ ۱۰ اردیبهشا سال ۱۳۶۱ با رمز مبارک «یا علی بن ابی طالب(ع)» در چهار مرحله و با هدف آزادسازی خرمشهر آغاز شد. 

در این عملیات مهم و گسترده رزمندگان اسلام توانستند با پشتیبانی نیروی هوایی ارتش و نیروهای جهاد سازندگی، با عبور از رودخانه کارون، جاده اهواز-خرمشهر را به‌طور کامل آزاد کنند.

 سپس با درگیری‌های سنگین در منطقه جفیر، نیروهای ارتش بعثی را به عقب رانده و بخش زیادی از مناطق اشغالی به وسعت تقریبی ۵ هزار و ۴۰۰ کیلومتر مربع را آزاد کنند.

 در مرحله آخر نیز توانستند پس از یک نبرد سخت، در بامداد روز سوم خرداد وارد خرمشهر شده و به تمامی اهداف طراحی شده دست یابند. 

در این عملیات که باعث تقویت روحیه ملی و ارتقای جایگاه و اعتبار بین المللی ایران و نیروهای مسلح شد، رزمندگان اسلام، ۱۹ هزار نفر از نیروهای دشمن را به اسارت گرفته و غنایم فراوانی از آنها به دست آوردند.

پس از انجام عملیات بیت المقدس و آزادسازی خرمشهر و اتمام عملیاتهای موسوم به «عملیات‌های آزادسازی» مانند طریق القدس و فتح المبین که منجر به باز پس گیری حدود ۸۲ درصد از مناطق اشغالی کشور شد، دیدگاهی از سوی برخی سیاسیون مطرح شد که قائل بود ما به اهداف خود در جنگ از جمله آزادسازی شهرهای مهمی مثل خرمشهر رسیدیم و قدرتمان را به دشمن نشان دادیم لذا ادامه جنگ ضرورتی ندارد و باید از طریق مذاکرات سیاسی، به آتش بس و صلح برسیم. 

این افراد معتقد بودند ادامه جنگ، جز دادن تلفات انسانی و از بین رفتن زیر ساخت‌ها در نتیجه بمباران و حملات هوایی دشمن و هزینه‌های فراوان اقتصادی، دستاوردی ندارد و در شرایطی که کشور دچار مشکلات اقتصادی است و نیاز به بازسازی دارد، توقف جنگ به مصلحت نظام می باشد.

اما دیدگاه فرماندهان نظامی آن بود که بنا به دلایلی ادامه جنگ لازم و ضروری است در ادامه برخی از این دلایل مطرح می‌شود.

۱.حضور ارتش بعث در بخش‌هایی از سرزمین ایران: 

گرچه با پایان عملیات بیت المقدس، بخش زیادی از سرزمین‌های اشغالی آزاد شده بود، اما همچنان بخشهایی از کشور به وسعت ۲ هزار و ۵۰۰ کیلومتر شامل مناطق مرزی غرب و ارتفاعات سومار، قصرشیرین، گیلانغرب و دو شهر مهران و نفت شهر و بخشی از مرز شلمچه، در تصرف دشمن قرار داشت و شهرهای ما زیر دید و تیر دشمن بود و هیچ تضمینی برای عقب‌نشینی کامل رژیم بعثی وجود نداشت. 

۲.پذیرفته نشدن قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر از طرف عراق:

 ادامه حضور قوای عراق در بخشی از سرزمین ایران به این مفهوم بود که دولت عراق در برابر خواسته‌های ایران مبنی بر پایبندی به قرارداد الجزایر و دست برداشتن از ادعاهای مرزی، تسلیم نشده و آن را نپذیرفته است. 

حداقل انتظار و خواسته مشروع و قانونی ایران، پایبندی و احترام گذاشتن به قرارداد الجزایر و عقب‌نشینی کامل از سرزمین‌های اشغالی ایران بود که این امر محقق نگردید.

۳.ارائه نشدن صلح عادلانه: 

از آغاز تهاجم رژیم بعثی عراق، ایران خواهان صلح حقیقی و شرافتمندانه بود. 

صلحی که از نظر حقوق بین‌الملل، باید حاوی دفع تجاوز، شناسایی متجاوز، تعیین خسارت و تضمین صلح باشد. 

اما هیچ صلح عادلانهکای پی از فتح خرمشهر به ایران پیشنهاد نشد، البته رژیم بعث پیشنهاد آتش بس داد و تلاش‌هایی نیز از سوی برخی سازمان‌های بین‌المللی و دولت‌ها صورت گرفت، ولی هیچ یک عادلانه نبود و تضمینی برای صلح واقعی و پایدار برای ایران ایجاد نمی‌کرد. 

۴.نبود اعتماد به تعهدات صدام و حزب بعث عراق: 

 با فرض توقف جنگ و تن دادن به مذاکرات سیاسی، با توجه به روحیات صدام و وجود یک ارتش سازمان یافته در عراق، ممکن بود که دوباره ارتش عراق حملات خود را آغاز کند و مناطق بیشتری از کشور را به اشغال خود درآورد.. اتفاقی که در ماه‌های پایانی جنگ و پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از سوی ایران اتفاق افتاد و حمله سراسری به ایران انجام داد و پس از آن نیز به کشور کویت حمله کرد.

 از این رو بدون ارائه قطعنامه‌ای محکم از سوی مجامع بین‌المللی، نمی شد به صدام، اعتماد کرد.

در کنار موارد فوق، شرایط نامساعد دفاعی در مرزهای جنوبی کشور و انتظار مردم برای سرکوبی کامل دشمن، تصمیم گیرندگان نظام را به این واداشت که راهبرد ادامه جنگ و ورود به خاک عراق را به منظور دفاع مشروع خود و تحمیل اراده بر دشمن برای برقراری امنیت کشور و رسیدن به صلح عادلانه، در دستور کار خود قرار دهند.

لازم به ذکر است حضرت امام خمینی(ره) به عنوان رهبر انقلاب و فرمانده کل قوا، به این شرط مجوز ورود رزمندگان اسلام به خاک دشمن را دادند که در نقاطی از خاک دشمن وارد شوند که مردم عراق در آنجا نباشند و به آنها آسیبی وارد نشود. 

منبع: کتاب «آشنایی با علوم و معارف دفاع مقدس» نوشته مجتبی شربتی و هادی مرادپیری

انتهای خبر/

نظرات

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط خبرگزاری گلستان ما در وب سایت منتشر خواهد شد

پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد

© کپی بخش یا کل هر کدام از مطالب گلستان ما با ذکر منبع امکان پذیر است.