به گزارش گلستان ما، اخباری از این دست و درگیری در اورژانس های کشور و ضرب و شتم پرسنل و بیماران، رویدادهای جدیدی نیستند و همه روزه چنین اتفاقاتی در اورژانس های سراسر کشور در ژانر های مختلف رخ می دهند.

در شرایط موجود، به نظر می رسدکار کردن در اورژانس علاوه بر داشتن تخصص و مهارت پزشکی، به قوای بدنی بالا، هوش هیجانی و قدرت تصمیم گیری آنی نیز نیاز دارد. چرا که پرسنل باید این توانایی را داشته باشند که همزمان چالش های متعدد پزشکی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی و ... را مدیریت کنند.

در حقیقت شرایط حاکم بر اورژانس در بیمارستان ها بی شباهت به برخی مسابقات فوتبال نیست. در دنیای فوتبال تیم هایی که از بضاعت و قدرت لابیگری کمتری برخوردار هستند در هنگام مواجهه با تیم های متمول و خاص، علاوه بر رقابت با بازیکنان در جریان مسابقه باید با عوامل بیرونی دیگر نظیر قضاوت مغرضانه داور، سر و صدا و رفتارهای زننده تماشاگران، حمایت های جانبدارانه ناظر فدراسیون، بطری ها و صندلی های شکسته پرتابی از سوی سکوها، مافیای رسانه ای، برنامه نود و ... هم مقابله کنند! شبیه این حکایت در تعدادی از اورژانس های کشور رویت که با ورود یک بیمار بد حال به بیمارستان ، پرسنل این بخش علاوه بر تلاش در جهت نجات جان بیمار باید همزمان عوامل مخل داخلی و خارجی دیگری نیز را خنثی کنند.

وضعیت حاد بیمار یا بیمارستان؟!

بدون شک بیماری که به اورژانس منتقل می شود دارای شرایط نامناسبی است و ممکن است هر ثانیه برای نجات جانش ارزشمند و حیاتی باشد. اما گاهی اوقات شرایطی رقم می خورد که نه تنها جان بیمار بلکه جان سایر بیماران هم به خطر می افتد!

در بسیاری از موارد زمانی یک بیمار بد حال به اورژانس منتقل می شود اطرافیان بیمار در عوض کادر درمان و پزشکی دور بیمار خودحلقه می زنند وپرستاران باید از اطرافیان و خانواده بیمار خواهش کنند تا دستکم راه را برای رسیدن پزشک و پرستار بر بالین بیمار باز کنند. البته همین درخواست ساده و منطقی ( البته منطقی از نظر کادر درمان و پزشکی؛ والا ما به اندازه جمعیت کشور در مملکت پزشک داریم ولی چون در منزل امکانات ندارند به بیمارستان مراجعه می کنند!) گاهی با تهدید، توهین، حمله، ضرب و شتم و تخریب اموال عمومی بیمارستان همراه است ولی چون مریض دارند و اعصابشان خرد است، «چاره ای نیست به جز دیدن و حسرت خوردن!».

فاز بعدی ماجرا درگیری اطرافیان بیمار با یکدیگر و در مواقعی با کادر درمان و پزشکی به دلایل مختلف نظیر خصومت های شخصی، اختلافات خانوادگی، موج دوم درگیری و نزاع قبلی، تاخیر در روند فرآیند درمان به زعم اطرافیانو ...می باشد که تماشای این ماجرا تمام تلاش های دوستان اداره ارشاد و فرهنگ اسلامی رادر احیای سینمای شهر و تبدیل سالن ارشاد به سالن سینمازیر سوال می برد!

نقش کلیدی نگهبانان در اورژانس!

نقش نگهبانان نیز در این مواقع دیدنی و شنیدنی است. حکایت نیروهای حفاظت اورژانس که از قضا به اسپری فلفل و یک قبضه باتوم پلیمری نیز مجهز هستند، شبیه به حکایت خدا بیامرز «غلامرضا باغبان» است! ایشان که در دهه چهل نگهبان یکی از باغات میوه در ولایت ما بود در هنگام مواجهه با دزدی کودکان از باغ،با یک بیل دسته بلند روسی به تعقیب آنها می پرداخت. البته به واسطه قد رشید خودش و دسته بلند بیل که دائم به شاخه ها برخورد می کرد، هیچگاه موفق به دستگیری بچه ها نمی شد و سارقان میوه جان سالم به در می بردند ولی حتی اگر بیل کوتاه تر بود و غلامرضا هم چابک تر، باز هم ایشان حق نداشت با بیل بچه های مردم را دوشقه کند!

این بندگان خدا هم که از بد روزگار به کسوت نگهبانی در اورژانس نائل شده اند، نمی دانند در مواجهه با درگیری های داخل اورژانس دقیقاً چه موضعی اتخاذ کنند؟ از جان پرسنل مراقبت کنند؟جان خودشان را از مهلکه در ببرند؟ مراقب بیمار باشند از روی تخت نیفتد؟ اورژانس را یک تنه آرام کنند؟ از اسپری فلفل استفاده کنند؟ با باتوم ملت را بترسانند؟ اما جالب اینجاست دست آخر خودشان متهم به ایجاد نا امنی و درگیری در اورژانس می شوند و باید پاسخگو هم باشند. بماند که گاهی اوقات که کتک خورشان پر می شود و هوس شکایت از ضاربان می کنند، فیلم ضبط شده به وسیله دوربین ها نیز یهویی پاک می شود؟!

مدیریت در اورژانس

هر چند دلایل فرهنگی و اجتماعی در بروز بسیاری نابسامانی ها و ناامنی ها در اورژانس تاثیر مستقیم دارند، ولی لزوم توجه بیشتر به مدیریت داخلی بیمارستان نیز مورد انتظار است. جدا نبودن بخش فوریت از اورژانس، کاهش تعرفه های بیمارستانی و افزایش مراجعات غیر ضروری به بیمارستان، کمبود نیرو و پرستار، عدم تقویت بخش خصوصی در جهت کاهش مراجعه به اورژانس به منظور درمان های سرپایی، کمبود امکانات و تجهیزات فنی، توجه نا کافی به مقوله آموزش و پیشگیری بهتر از درمان، تلفن برخی از مدیران شهری به مقامات بیمارستان و توصیه در خصوص بیمار شان، رفتارهای غیر مسئولانه و کودکانه برخی مسئولان بخش های مختلف بیمارستان که برای دو روز مسئولیت بیشتر بر مسند یک بخش ادعای قوم و خویشی با وزیر و وکیل و فرماندار و ... دارند و به هر دست آویزی دست می یازندو ...از دیگر چالش های موجود در بیمارستان است.

جا دارد مسئولین محترم بیمارستان در وهله اول نسبت به مقوله پیشگیری بهتر از درمان، حساس تر باشند و روی آموزش از هر طریقی که صلاح می دانند، وقت و هزینه بیشتری صرف کنند. جدا سازی بخش فوریت از اورژانس و تلاش در جهت جلوگیری از ورود اطرافیان بیمار به محوطه درمان اورژانس از دیگر راهکارهای جلوگیری از ازدحام در اورژانس محسوب می شود. در ضمن درخواست از نیروی انتظامی به جهت استقرار دائم چند سرباز در محیط بیمارستان می تواند در امنیت فضای فیزیکی بیمارستان موثر باشد.

سخن پایانی

بدون شک حرفه پزشکی از مشاغل پر استرس و حساس محسوب می شود و فرآیند درمان نیز به تبع این حساسیت باید در شرایطی آرام و خالی از تنش صورت پذیرد. فلذا توجه به مقوله امنیت فضای شغلی و حرفه ای و ایجاد محیطی امن و کم استرس به منظور ارائه خدمات شایسته اولین خواسته کادر درمان و پزشکی محسوب می شود.

هر چند کاستی ها و کمبود پزشک متخصص، پرستار و امکانات، گاهی اوقات باعث ایجاد نارضایتی در شهروندان می شود ولی به یاد بیاوریم که از یک بیمارستان با امکانات محدود نباید انتظار خدمات پزشکی در حد بیمارستان « شارپ مموریال تورنتو» داشته باشیم! در ضمن نباید فراموش کرد در ایامی که همه افراد جامعه در ایام نوروز در کنار خانواده لحظات خوب و دلپذیری را سپری می کنند، کادر درمان و پزشکی باید بر اساس برنامه تنظیمی و ساعات کاری موظف در بیمارستان حضور داشته باشد تا جور کش پرخوری و تن پروری و بی مبالاتی ما در سبک زندگی و رانندگی تهاجمی و درگیری های خانوادگی باشند.

با این وجود به خود حق می دهیم اگر کمترین قصوری در روند درمان بیمارمانصورت گرفت چشمان خود را ببندیم و ادبیات ناشایستی را که از دوران کودکی تا به امروز آموخته ایم، یکجا و بدون فیلترینگ به کار بندیم. شاید پزشک متخصص قلب بیمارستان بقیه الله علی آباد کتول که هیچ وظیفه ای در قبال انتقال بیمار با آمبولانس به بیمارستان مجهز تر ندارد ولی از روی انسانیت و وجدان حرفه ایدر عقب آمبولانس کنار مریض می نشیند و او را تا اورژانس بیمارستان شفا همراهی می کند و یا دکتر بیهوشی همین بیمارستان که بیمار تصادفی اهل مشهد را تا ICUبیمارستان صیاد گرگان همراهی می کند، انتظار همکاری بهتر و شایسته تری از مردم و مسئولین دارند تا لااقل بتوانند در محیطی آرام تر و کم تنش تر بدون داشتن استرس به طبابت و معالجه بیماران بپردازند نه اینکه نگراندرگیری در اورژانس و حمله اطرافیان بیمار به پرسنل بیمارستان و سایر مخاطرات جانی و روانی باشند!

وحید حاج سعیدی

انتهای پیام/