به گزارش گلستان ما، أسماء بنت عميس گويد: هنگامي که حضرت زهراء سلام اللّه عليها اوّلين فرزندش امام حسن عليه السلام را به دنيا آورد و زايمان نمود، خوني را که ديگر زن ها در موقع زايمان به عنوان خون نفاس مي بينند از او خارج نگرديد.

و من از اين جريان بسيار تعجّب کردم، به همين جهت راهي منزل پدرش، رسول خدا صلي اللّه عليه و آله گشتم و چون بر آن حضرت وارد شدم، عرض کردم: يا رسول اللّه! آيا فاطمه خون حيض و نفاس نمي بيند؟!

حضرت رسول صلي اللّه عليه و آله در پاسخ به من اظهار داشت: آيا نمي داني که دخترم فاطمه «طاهره و مطهّره» است؟!

يعني؛ پاک و پاکيزه مي باشد و با ساير زنان تفاوت دارد و خون حيض و نفاس از او خارج نمي گردد. [1] .

و امام محمّد باقر عليه السلام نيز حکايت فرمايد:

چون قيامت برپا شود، حضرت فاطمه زهراء سلام اللّه عليها بر درب ورودي دوزخ توقّف نمايد و به درگاه خداوند متعال اظهار دارد: خداوندا! تو مرا فاطمه ناميده اي و وعده دادي هر که دوستدار و علاقه مند به من و ذريّه ام باشد، او را به آتش جهنّم مجازات نخواهي کرد و مي دانم که وعده تو حقّ است.

آن گاه از سوي پروردگار متعال ندا مي رسد: اي فاطمه! راست مي گوئي، من تو را فاطمه ناميده ام و وعده داده ام هر که علاقه مند به تو و ذريّه ات بوده و ولايت آن ها را پذيرفته باشد به آتش دوزخ مجازات نخواهم کرد و هم اکنون به وعده خود وفا مي کنم.

و آن هائي را که دوست داري و اهل آتش جهنّم هستند، تو مي تواني آنها را شفاعت نمائي؛ و من شفاعت و وساطت تو را پذيرا هستم، تا آن که موقعيّت و منزلت تو را نزد ملائکه و انبياء و اهل محشر آشکار سازم.

پس اي فاطمه! هر که در پيشاني و بين دو چشمان او نوشته باشد که مؤمن هست، مي تواني شفاعت نمائي و نجات بخش او از آتش ‍ دوزخ باشي و او را وارد بهشت گرداني. [2] .

پی نوشتها:

[1] إ حقاق الحقّ: ج 25، ص 251.
[2] علل الشّرايع: ص 179، ح 6.

انتهای پیام/