به گزارش گلستان ما، اعظم محبی: «شعله‌های سرکش و سوزان را فرومی‌نشانند با دنیایی از دلهره و همه روز و شب را با حادثه، پنجه می‌افکنند تا هیچ خانواده‌ای، شبی را بی‌خانه پلک نبندد».

هفت مهر به مناسبت رشادت‌ها و فداکاری‌های مردانی شجاع روز «آتش‌نشان» نام‌گذاری شده است. با این حال این نام گذاری هم نمی‌تواند پاسخگوی از جان گذشتگی آن‌ها باشد اما بهانه خوبی برای یادآوری شجاعت‌های این آتش ستیزان است.

در آستانه روز آتش‌نشان خبرگزاری مهر گفتگوی صمیمانه‌ای را با «مهدی قره قاشی»، مدیرعامل سازمان آتش‌نشانی شهرداری گرگان انجام داده که در ذیل خواهد آمد:

* چرا این شغل را انتخاب کردید؟

مانند تمام جوان‌های جویای کار در آزمون استخدامی شرکت کرده و قبول شدم، البته علاقه و روحیه امدادگری که در من بود به انتخاب این شغل کمک بیشتری کرد. از ابتدای کار که آتش‌نشان بودم تاکنون که مدیرعامل سازمان هستم همواره خود را یک نیروی عملیاتی می‌دانم.

* خصایص یک آتش‌نشان از نظر روحی و جسمی چگونه باید باشد؟

یک آتش‌نشان علاوه بر داشتن آمادگی جسمانی بالای باید روحیه قوی هم داشته باشد و در کنار آن ارتباط با خداوند را هم فراموش نکند چون ما به عنوان یک سازمان امدادگر صبح که به سرکار می‌رویم، نمی‌دانیم در پایان روز به خانه برمی‌گردیم یا خیر.

* آیا خانم‌ها می‌توانند در این کار موفق شوند؟

مطمئناً خانم‌ها در آتش‌نشانی دست کمی از آقایان ندارند. در کشورهای دیگر این کار در حال انجام است ولی در کشور ما جزء در آتش‌نشانی کرج، تاکنون در هیچ جای دیگری این اتفاق نیفتاده است.

* همراهی خانواده با آتش‌نشان چقدر مهم و تأثیرگذار است؟

نگرانی برای خانواده‌ها وجود دارد ولی چون آتش‌نشان این کار را پذیرفته و نسبت به آن تعهد دارد خانواده‌ با وی همراهی می‌کند تا ما در این شغل موفق شویم.

* همکاری مردم در خیابان و معابر با خودروهای آتش‌نشانی چگونه است؟

رفتارهای مردم نسبت به سال‌های گذشته بهتر شده ولی همچنان به عنوان یک مشکل وجود دارد و باید بیشتر در این زمینه فرهنگ‌سازی شود.

* چند دقیقه طول می‌کشد تا به محل حادثه برسید؟

از ابتدای امسال سامانه‌ای به نام «ثبت حریق و حوادث» طراحی کرده که در آن ضمن ثبت حوادث، زمان رسیدن به حادثه هم محاسبه می‌شود. زمان استاندارد برای رسیدن به صحنه حادثه بین سه الی پنج دقیقه در محدوده شهری است و ما از اول فروردین ۹۷ تاکنون به آمار چهار دقیقه و دو ثانیه رسیده‌ایم که عدد خوبی است و البته این عدد با احتساب مأموریت‌های بیرون از شهر بوده که حدود ۱۵۰ مأموریت خارج از شهر داشتیم.

* تعداد مأموریت‌های شما از ابتدای سال تاکنون چند مورد بوده است؟

از ابتدای سال تاکنون (سه مهر)، هزار و ۵۴۶ مأموریت امداد و نجات و اطفای حریق داشتیم که ۱۵۹ مورد آن خارج از محدوده شهر بود.

به عنوان یک سازمان امدادگر صبح که به سرکار می‌رویم، نمی‌دانیم در پایان روز به خانه برمی‌گردیم یا خیر

در دو ماه گذشته از سال به علت گرمای هوا و قطعی برق بخش قابل ملاحظه‌ای از حوادث به «محبوس شدن» در آسانسور اختصاص داشت و بعد از آن هم «آتش‌سوزی علف هرز و ضایعات» رتبه دوم را دارد.

تاکنون ۳۲۶ مورد حبس در آسانسور و ۳۰۸ مورد حریق علف‌زار و ضایعات فرسوده را داشتیم.

در این مدت به ۳۲ مصدوم امدادرسانی شد و ۶ فوتی داشتیم که از این تعداد، یک فوتی در حریق روستا، یک فوتی در سقوط آسانسور، دو فوتی در تصادف، یک غرق‌شدگی و یک خودسوزی بود.

* امکانات شهر گرگان از لحاظ تجهیزات و نیروی انسانی چگونه است؟

در حال حاضر در گرگان ۶ ایستگاه آتش‌نشانی در نقاط مختلف شهر داریم و در تدارک ایستگاه شماره هفت هستیم که کارهای مقدماتی آن انجام شده و تا پایان سال در ویلاشهر به بهره‌برداری می‌رسد.

۲۴ دستگاه خودرو عملیاتی داریم که بخشی از آن سنگین و برای حریق‌های بزرگ از جمله کمک به آتش‌سوزی در منابع طبیعی استفاده می‌شود، ولی عمده خودروهای ما برای حریق‌های داخل شهری است. تاکنون خدمات خوبی ارائه شده و البته باید تلاش کنیم تا این خودروها به روزتر و بیشتر شود و امیدواریم تا پایان سال دو دستگاه خودرو به سازمان اضافه کنیم.

از نظر استاندارد به ازاء هر ۵۰ هزار نفر باید یک ایستگاه عملیاتی در شهر باشد و اگر ایستگاه هفت راه بیفتد وضعیت ما بهتر می‌شود. همچنین مطالعه ایستگاه شماره هشت انجام و زمین آن انتخاب شده و تا پایان سال ۹۸ احداث خواهد شد که با ایجاد آن به استاندارد می‌رسیم.

سازمان آتش‌نشانی گرگان ۹۵ نیروی انسانی اعم از اداری و عملیاتی دارد که البته با استاندارد فاصله داریم و در فکر جذب نیروی انسانی هستیم. اجازه استخدام از شهردار گرفته شده و کارهای مقدماتی و مکاتبات آن با استانداری و تهران صورت گرفته است.

* پهباد برای آتش‌نشانی گرگان طراحی کردید، کار آن چیست؟

پهباد، تکنولوژی جدیدی در بخش اطفاء در آتش‌نشانی است که اگر این عمل انجام شود برای اولین بار است که در کشور اتفاق می‌افتد. نمونه‌ اولیه آن توسط نیروهای بومی ساخته شده و به دنبال تأمین منابع مالی برای کار روی پروژه اصلی هستیم و اگر منابع تأمین شود تا پایان سال ساخت این پهباد انجام خواهد شد.

این پهباد در کار اطفاء حریق مشارکت دارد و در ساختمان‌های بلندمرتبه جایی که دسترسی به آن سخت است کار اطفاء با آن انجام می‌شود.

ابعاد پهباد ۲×۲ است و تا ۵۰ متر می‌تواند پرواز کند. هشت متر پرتاب آب داشته و قابلیت بلند کردن ۴۰ کیلوگرم بار را هم دارد. برای ساخت پهباد ۱۰۰ میلیون تومان هزینه نیاز است.

* وضعیت نردبان‌های آتش‌نشانی گرگان چگونه است؟

ساختمان‌ها در گرگان به دو دسته مسکونی و تجاری تقسیم می‌شوند و ۷۰ درصد ساختمان‌های مسکونی در گرگان چهار طبقه هستند. برای این ساختمان‌ها از یک دستگاه نردبان استفاده می‌کردیم ولی چون سه محور است عملاً در کوچه‌های ۶ و هشت متری با مشکل روبرو می‌شدیم بنابراین به مدت سه سال است که از بالابر استفاده می‌کنیم.

در ساختمان‌های تجاری که بلندتر از چهار طبقه هستند پیشنهاد می‌کنیم ساختمان به سیستم اعلام حریق مجهز شود تا آتش در مرحله شکل گرفتن خاموش شود.

در ساختمان بلندتر از پنج طبقه از سال ۹۵ به بعد باید نقشه ساختمان به تأیید سازمان آتش‌نشانی هم برسد تا از لحاظ پله فرار و سیستم‌های اعلام و اطفاء حریق بررسی شود. در ساختمان‌های بلندی که قبلاً ساخته شده مدیر باید به فکر تجهیز آن به سیستم اطفاء حریق باشد.

* در زمینه آموزش به مردم که یکی از اصول پیشگیری است، چه اقداماتی را انجام داده‌اید؟

این ضروری است که اطلاعات مردم در این زمینه بالاتر برود تا خود شخص کارهای اولیه را در صحنه حادثه انجام دهد. بیشتر نجات‌یافتگان در ساعت اولیه توسط خود مردم نجات پیدا می‌کنند بنابراین مردم باید به توانمندی استفاده از کپسول آتش‌نشانی و کمک‌های اولیه برسند و ما همیشه به دنبال این امر بوده‌ایم اما برخی از مردم به دلیل نداشتن دغدغه مشارکت کمتری دارند.

در ساختمان بلندتر از پنج طبقه نقشه ساختمان باید به تأیید سازمان آتش‌نشانی برسد

از همه شهروندان می‌خواهیم که در برای بالا بردن سطح توانمندی خود تلاش کرده و در کلاس‌های آموزشی ما که به صورت دوره‌ای برگزار می‌شود، شرکت کنند.

* حوزه عملیاتی کار شما کجاست؟

حوزه فعالیت ما با توجه به شرح وظیفه‌ای که برای ما تعریف شده شهر گرگان است اما بارها شده که بنا به درخواست مدیریت بحران یا مقامات بالاتر به خارج از شهر هم اعزام شدیم. عملیات اطفاء در درازنو کردکوی، حادثه زمستان یورت آزادشهر و حضور در عملیات کشف جسد در گُل رامیان از جمله این خدمات است.

در سال گذشته هم بنا به درخواست آتش‌نشانی بهشهر دو دستگاه ماشین برای اطفاء آتش ارسال کردیم. همچنین گلستان برای یکی از مناطق شهر تهران استان معین است.

* آموزش نیروها به چه شکلی انجام می‌شود؟

آموزش‌های سازمان به دو دسته آموزش نیروهای درون سازمانی و برون سازمانی (مردم) تقسیم می‌شود و باید بر روی آموزش نیروهای درون سازمانی حتماً برنامه‌ریزی داشته باشیم تا با علم روز آشنا شوند. از ابتدای سال چهار دوره آموزشی کمک‌های اولیه، آشنایی با پست‌های فشار قوی برق، آموزش تهویه و تخلیه دود و آموزش غواصی را برگزار کردیم.

* آیا هنوز هم مزاحم تلفنی وجود دارد؟

مزاحمت‌ها بسیار کم شده ولی همچنان ادامه دارد. ما در حوزه آموزش شماره تلفن ۱۲۵ فرهنگ‌سازی زیادی کردیم بنابراین اکثر مردم با این تلفن آشنا هستند برای همین با ما تماس گرفته و شماره اداره برق، آب و غیره را از ما می‌پرسند چون دسترسی آن‌ها به ما آسان‌تر است که خود این امر برای ما مزاحمت ایجاد می‌کند.

* از خاطرات تلخ و شیرین خود در زمان عملیات‌ بگویید.

خاطره تلخ دیدن چهره غمگین و نگران پدر و مادری است که برای بیرون کشیدن جسد فرزندشان از گُل رامیان لحظه‌شماری می‌کنند و ما باید از جانمان مایه بگذاریم تا آن را بیرون آوریم.

خاطره شیرین دو سال پیش در سیل منطقه امام رضا (ع) روی داد که بچه چهار ساله در کانال آب افتاده بود. آب بچه را به زیر پل برده و زمان زیادی به طول انجامید تا وی را پیدا کنیم. با تلاش همکاران در حالی که بارندگی شدید بود بدن نیمه جان کودک را بی‌هوش به اورژانس تحویل دادیم که الحمدالله بچه نجات یافت.

* از زمان مدیریت شما تحول چشم‌گیری در سازمان اتفاق افتاده، دلیل آن چیست؟

نوع مدیریت سبک‌های مختلف دارد، یک نوع هرمی شکل است که مدیر در بالا قرار گرفته و کارکنان پایین هستند ولی نگاه من، مدیریت در یک سطح است تا کار با همکاری و همفکری بین مدیر و سایر همکاران به نحو احسن انجام ‌شود.

از نظر استاندارد به ازاء هر ۵۰ هزار نفر باید یک ایستگاه عملیاتی در شهر باشد

در نشست با همکاران بیشتر وقت خود را به «گوش دادن» می‌گذرانم تا از صحبت‌های آن‌ها برای پیشرفت سازمان استفاده ‌کنم.

همچنین سعی کرده‌ایم از کمترین امکانات برای ساخت تجهیزات مورد نیاز خود استفاده کنیم، برج عملیاتی که ۱۰۰ میلیون تومان هزینه داشت را با آهن‌ دست‌دوم و با هزینه ۲۰ میلیون تومان احداث کردیم.

با استفاده از ماشین اسقاطی شهرداری ماشینی تجهیز کردیم که در زمره بهترین ماشین‌های ما است. هنگام عملیات، سازمان ماشین اطفاء حریق را به محل اعزام می‌کرد ولی در حین حادثه می‌فهمیدیم فردی هم داخل آن محبوس شده و به ماشین امداد هم نیاز است و یا این‌که برای حمل خودرو به کنار خیابان به جرثقیل نیاز داریم. با هم‌فکری که با همکاران داشتیم به فکر طراحی ماشینی افتادیم که هم ماشین اطفاء حریق و امداد و نجات است و هم بالابر و جرثقیل دارد که نمونه آن را بنده در ژاپن دیدم.

حدود ۲۲ دستگاه شیر آتش‌نشانی در سطح شهر داریم که این تعداد با استاندارد فاصله دارد برای رفع این نقیصه یک دستگاه تانکر را برای این کار تجهیز کردیم که در ایستگاه شماره یک است. در گذشته هنگام آتش‌سوزی چندین دستگاه به محل اعزام می‌شد که هر کدام از آن‌ها دو هزار لیتر آب را می‌توانست منتقل کند اما اکنون ماشینی می‌فرستیم که مجهز به تانکری بوده که ۱۶ هزار لیتر آب را در خود جای داده است.

* بزرگ‌ترین دغدغه شما چیست؟

بزرگ‌ترین خواسته من همراهی مدیران و مردم با سازمان و همچنین کمک رسانه‌ها در بالا بردن سطح آگاهی مردم است.

انتهاي پيام/