به گزارش گلستان ما به نقل از رادکانا، آنگاه که رنج و درد بر کالبد انسان حمله ور گشت و سلامت وی را پایان داد، پرستاری به وجود آمد؛‌ یعنی از زمان پیدایش بشر،‌ این حرفه مقدس بر عرصه گیتی نمایان شده است.

در مسیر تاریخ، پرستاری همپای پزشکی در خدمت انسان ها بوده است و به تدریج، این دو در قالب علم پیشرفت نموده اند و در زمان های بحرانی، مانند حوادث طبیعی و جنگ ها، خدمات شایان توجهی انجام داده اند.

پرستاری از مجروحان و کمک به ناتوانان، در فطرت و نهاد هر انسانی وجود دارد که حاکی از اهمیت آن در زندگی اجتماعی است.

سیره رهبران الهی نیز همواره بر این بوده که در میدان انجام کارهای پسندیده، گوی سبقت را از همه انسان ها بربایند و انسان کامل عصر خویش و الگو برای آیندگان باشند تا بدین ترتیب، بزرگ ترین مشوق انسان ها در عمل به نیکی ها گردند. یکی از کارهای نیک ،« پرستاری» از بیماران است و رهبران الهی نیز بدان همت می گماردند.

در فرهنگ اسلامی و تعابیر قرآنی، آن هنگام که پرستار برای یاری انسان نیازمندی تلاش می کند و برای جلب رضای پروردگار نیازهایش را برمی آورد، ‌مثل آن است که او را از مرگ رهایی بخشیده و بدین کار، موجبات خرسندی خداوند را فراهم کرده است؛ زیرا پرستاری که با تلاش خویش جان مجروح یا بیمار ناتوانی را نجات می دهد و برای بهبودی وی فعالیت می کند، به یقین او را زنده کرده است و هر که فردی را زنده کند و به جامعه پر تلاش انسان ها باز گرداند، مثل آن است که خدمتی شایان به همه مردمان کرده است. قرآن کریم در آیه 32 سوره مائده در این باره می فرماید: « وهر کس انسانی را از مرگ رهایی بخشد، ‌چنان است که گویی همه مردم را زنده کرده است».

25 بهمن ماه روز ولادت باسعادت بانوی قهرمان کربلا، پرچم دار نهضت پس از شهادت حسین علیه السلام ، حضرت زینب کبری سلام الله علیها است. این روز را روز پرستار می نامند و علت نام گذاری این روز به نام «روز پرستار» این است که حضرت زینب پرستاری امام زمانش حضرت زین العابدین علیه السلام و دیگر بیماران و مصیبت زدگان اهل بیت را برعهده داشت.

در همین راستای به سراغ یکی از پرستاران زحمت کش بیمارستان حضرت امیرالمومنین (ع) شهرستان کردکوی رفتیم تا با ایشان نیز گفتگویی در این خصوص انجام دهیم.

متن این گفتگو بدین شرح است:

** ابتدا خودتان را معرفی کنید:

رقیه عمادی کارشناس پرستاری هستم. ساکن گرگان ولی کارمند بیمارستان حضرت امیرالمومنین (ع) کردکوی هستم.

** از چه سالی وارد پرستاری شدین؟

من طرحم را از سال 82 در بیمارستان امیرالمومنین (ع) کردکوی شروع کردم. ابتدا قراردادی، پیمانی و در نهایت هم رسمی شدم.

قبل از آن هم به صورت پیوسته تحصیلاتم را بخاطر کارشناسی ادامه داده بودم.

** چی شد پرستاری را انتخاب کردین؟

بخاطر اینکه پدرم توسط بیماری سرطان فوت شدن این موضوع باعث شد تا انگیزه خدمت به بیماران در من به وجود آید.

** آیا این انگیزه از دوران کودکی هم وجود داشت؟

بله. چون من پدرم را در دوران کودکی از دست داده بودم انگیزه ای در من به وجود آورد که به سمت این رشته گرایش پیدا کنم.

** دانشجوی کدام دانشگاه بودین؟

دانشگاه آزاد علی آباد کتول .

** تحصیلاتتان را تا کجا ادامه دادین؟

لیسانس پرستاری .

** از چه سالی مشغول بکار شدین؟

سال 82 .

** در کدام مراکز درمانی ها کار کردین؟

برای دوره آموزشی در بیمارستان 5 آذر گرگان، بیمارستان علی آباد کتول و بیمارستانهای شهدا، طالقانی و بیمارستان تأمین اجتماعی گنبد کار کردم.

** اولین جایی که کار کردین کجا بود؟

بیمارستان علی آباد کتول.

اولین روزی که رفتیم کار بالین انجام بدیم مریض بدحالی در این بیمارستان بود که به شدت خون بالا می آورد و در همان اول راه باعث شد تا حال 5 نفر از دوستان ما بد شود و نتوانند بر سر بالین مریض حاضر شوند.

** زیباترین خاطره شما در دوران پرستاری؟

هر زمانی که مریضی را از مرگ نجات دهیم و یا ببینیم که با حال خوب و خوش از بیمارستان خارج می شود باعث می شود تا مدتها این احساس خوب با ما همراه می شود که همین عاملی می شود تا ما با توجه به سختی کار بتوانیم مسیر را به راحتی طی کنیم.

خاطره: چون بین گرگان و کردکوی تردد می کنم، چندسال پیش کشیک عصر بودم داشتم به خانه بر می گشتم. به دلیل اینکه عجله داشتم با خودروی سواری به سمت گرگان حرکت کردم.

آن روز تصادف بزرگی در جاده کردکوی – گرگان اتفاق افتاده بود که تعداد حدود 9 ماشین به هم برخورد کرده بودند. ماشین ما هم جزو آخرین ماشین هایی بود که با سرعت به ماشین روبرویی برخورد کرد که جفت زانوهام زیر صندلی راننده رفته بود و به شدت متورم و دردناک شده بود. به سختی خودمان را از ماشین خارج کردیم.

با همین وضع و حالم شروع کردم به کمک کردن به مصدومین. چون تابستان بود لباس روشن تری پوشیده بودم و چون داشتم به مصدومین کمک می کردم دستم خیلی خونی شده بود و با این دستام که خونی بود مدام برای درست کردن موهام دستانم را به سرم می زدم لذا تمام سر و صورت و لباسهام خونی شده بود.

در همین زمان بچه های 115 به محل حادثه رسیدند. بچه های 115 که نوع راه رفتنم را که لنگان لنگان راه می رفتم و خون روی دست و صورتم را مشاهده کردن فکر می کردن من مصدوم هستم که بلافاصله آمدن به اجبار مرا بر روی برانکار بگذارند که گفتم من خوبم. اما باز هم دوستان ما در 115 فکر می کردند ضربه ای به سرم وارد شده و من متوجه نیستم. در نهایت توجیهشان کردم و به کمک مصدومین پرداختیم.

بخاطر اینکه یکی از مصدومان خیلی بدحال بود من پشت آمبولانس نشستم که مواظب مریض باشم. برگشتیم کردکوی به محض اینکه در اورژانس باز شد همکاران با دیدن من خیلی ترسیدن و فکر کردن که من از همه بدحال تر هستم و بلافاصله به سمت من آمدند و خواستند مداوام کنند که گفتم من خوبم به مصدوم رسیدگی کنید.. خلاصه اینکه کمک کردیم تا به وضعیت مصدومین رسیدگی شود.

این خاطره هم خدمت به بیماران و مصدومین بود هم تبدیل به یک کمدی شده بود.

** تلخ ترین اتفاقی که می تواند در شغل پرستاری رخ دهد؟

تلخ ترین اتفاق آن چیزی است که شما برای بهبودی حال مریضی زحمت می کشید و در نهایت مریض فوت می کند که تمام خستگی آن فرآیند بر وجود پرستار می ماند.

** تعریف پرستار از نظر شما؟

به نظر من هر کسی که بتواند از آرامشش، از جانش، از آسایشش و از خانوادش برای کمک به هر کسی مایه بگذارد یک پرستار می باشد.

** از نظر شما یک پرستار خوب چه ویژگی هایی باید داشته باشد؟

باید از خودگذشتگی داشته باشد. دارای توان جسمی بالا باشد.

** در کدام بخش کار می کنید؟

در این چندسال در بخش های مختلفی کار کردم. بخشهای اورژانس، آی سی یو جنرال، سی سی یو و بخش داخلی کار کردم.

** به کار کردن در کدام بخش علاقه بیشتری دارید؟

بخش سی سی یو .

** چرا؟

کلا به بخش قلب علاقمند هستم. در این بخش اگر پرستار خبره ای باشید خیلی به موقع می توانید به مریض کمک رسانی کنید و از مرگ حتمی جان مریضی را نجات دهید.

** به نظر شما وجود یک روحیه خوب در پرستار چقدر می تواند به بهبود حال بیمار کمک کند؟

روحیه خوب در پرستار تأثیر بسیار زیادی در بهبود حال بیمار دارد.

بارها و بارها اتفاق افتاده بود که بیمار اصلا روحیه خوبی نداشته و مدام احساس مرگ می کرد که بواسطه روحیه ای که ما پرستاران به این بیمار می دادیم باعث تغییر نگرش منفی در بیمار و بهبود حال بیمار میشدیم.

** تا حالا شده از شغلتان پشیمان شده باشید؟

بله متأسفانه در سه مرحله این اتفاق افتاد.

اولین مرحله بخاطر مرگ مادر بارداری بود که متأسفانه مادر فوت کرده بود و ما شاهد زجر کشیدن جنین داخل شکم مادر بودیم که بخاطر فوت مادر بچه داخل شکم مادر درحال مرگ بود و هیچ کاری از دست ما ساخته نبود که با دیدن این صحنه مدام با خودم می گفتم ای کاش هیچوقت پرستار نبودم.

دو مرحله هم بخاطر فوت دو کودک این نگرش در من ایجاد شد.

** آیا پرستاری مساوی با زندگی است؟

پرستاری خود زندگی است.

** پرستار در شغل با عشق چه رابطه ای دارد؟

یک پرستار باید عاشق باشد.

** به نظر شما نگرش یک بیمار نسبت به پرستار چگونه می باشد؟

بستگی دارد چه پرستاری بر بالین مریض حضور داشته باشد. واقعیت این است که اگر یک پرستار دلسوزانه به بیمار خدمت کند بیمار نگرش مثبتی نسبت به پرستار پیدا می کند.

** ویژگی های ظاهری یک پرستار؟

پرستار باید دارای چهره ای شاد و خندان باشد تا روحیه بیماران با دیدن آن تغییر کند. دارای ظاهری آراسته و منظم و مرتب باشد.

** چطور مسائل و مشکلات زندگی و کار را از هم جدا می کنید؟

این موضوع نیازمند برنامه ریزی سنگینی است. (باخنده)

** نظرتان در مورد اینکه روز ولادت حضرت زینب (س) را روز پرستار نامیدند چه می باشد؟

حضرت زینب (س) اسطوره صبر و استقامت هستند و بحق که روز ولادت حضرت زینب (س) را روز پرستار نامیدند.

** این راه را تا کجا می خواهید ادامه دهید؟

شوهرم می گوید هر کجا تصادفی رخ دهد من وظیفه دارم همانجا بایستم تا شما به مصدومین امدادرسانی کنید.

به نظر من پرستاری فقط و فقط مربوط به بیمارستان نمی شود بلکه ما که پرستار هستیم تمام دنیا حوزه خدمت ماست.

** توصیه شما به کسانی که تمایل دارند پرستار شوند، چیست؟

کسانی که دوست دارند پرستاری را انتخاب کنند ابتدا به مراکز درمانی مراجعه کرده و با محیط و شرایط سخت شغلی آن آشنا شوند و اگر احساس می کنند که می توانند با وجود تمام سختی ها و خستگی های این شغل را انتخاب کنند در اینصورت شغل پرستاری را انتخاب کنند. زیرا کسانی که پرستاری را انتخاب می کنند دیگر فرصت اعتراضی وجود ندارد.

** حرف آخر؟

این روز قشنگ را به تمامی همکاران قشنگم تبریک عرض می کنم.

انتهای پیام/