به گزارش گلستان ما؛ جمعه گذشته در پایان بیست و یکمین اجلاس سران سازمان همکاری شانگهای، سران ۸ کشور عضو اصلی سازمان، نظر موافق خود را با تبدیل عضویت جمهوری اسلامی ایران از عضو ناظر به عضو اصلی اعلام و اسناد مربوط به آن را امضا کردند. بر این اساس فرآیند فنی تبدیل عضویت ایران به‌عنوان یکی از اعضای اصلی سازمان آغازشده و کشورمان از این پس به‌عنوان عضو اصلی این سازمان مهم منطقه‌ای با کشورهای عضو همکاری و تعامل خواهد داشت.

سازمان همکاری شانگهای، سازمانی میان دولتی با جمعیت بالای یک و نیم میلیارد نفر است که برای همکاری‌های چندجانبه امنیتی، اقتصادی و فرهنگی تشکیل‌شده است. این سازمان در سال ۲۰۰۱ با هدف برقرار کردن موازنه در برابر نفوذ آمریکا و ناتو در منطقه پایه‌گذاری شد و ایران نیز سال‌ها به‌عنوان عضو ناظر در این سازمان حضور داشت.

عضویت کامل ایران در پیمان شانگهای به‌عنوان اولین سازمان همکاری منطقه‌ای بعد از انقلاب اسلامی ظرفیت‌های جدیدی را به‌خصوص در حوزه همکاری‌های امنیتی و بین‌المللی در اختیار تهران قرار می‌دهد که پیش‌ازاین سابقه نداشته است.

از سوی دیگر عضویت دائمی ایران در پیمان شانگهای، ظرفیت بزرگی برای توسعه مناسبات سیاسی و اقتصادی طرفین و بهره‌مندی کشورمان از تجارت ۳۳۰ میلیارد دلاری کشورهای عضو دارد و درعین‌حال اثرگذاری تحریم‌های غرب علیه ایران را نیز کاهش می‌دهد.

سازمان همکاری شانگهای اکنون با عضویت ایران، ۹ عضو رسمی ‌و ۳ عضو ناظر دارد. کشورهای عضو این سازمان، یک‌سوم خشکی‌های جهان، ۴۲ درصد جمعیت و ۲۵ درصد تولید ناخالص ملی دنیا، ۲۱ درصد ذخایر نفت و ۴۶ درصد از کل ذخایر گاز جهان را در اختیار دارند؛ حجم اقتصاد اعضای سازمان شانگهای، ۳۲ درصد از حجم اقتصاد اتحادیه اروپا بیشتر است.

از طرفی یکی از اهداف و برنامه‌های آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران، انزوای دیپلماتیک ایران بوده است، واشنگتن و متحدانش همواره کوشیده‌اند در روابط ایران با سایر کشورها، نهادهای بین‌المللی و حتی همکاری‌های دوجانبه اختلال ایجاد کنند اما اینک عضویت ایران در سازمان شانگهای، ضربه‌ای قابل‌توجه و دردناک برای آمریکا و کشورهای غربی است.

دولت گذشته توجهی به ظرفیت‌های شرق آسیا نداشت/ عضویت دائم در شانگهای نه بزرگ به سیاست انزاوایی غرب علیه ایران بود

محمدحسن آصفری نماینده مردم اراک، کمیجان و خنداب در گفتگو با دیار آفتاب؛ در خصوص موضوع عضویت دائم ایران در اتحادیه شانگهای گفت: متأسفانه دولت گذشته توجهی به ظرفیت‌هایی که در شرق آسیا و منطقه خاورمیانه وجود داشت نکردد و همه وقت و توان کشور معطوف بر اروپا و موضوع برجام گرد اما سبد اروپا برای ملت ایران هیچ ثمری نداشت.

آصفری ادامه داد: سیاستی که دولت جدید دنبال کرد در راستای تأکیداتی بود که مقام معظم رهبری در گذشته به دولت قبل نیز داشتند که به موضوع شرق هم توجه داشته باشند.

این نماینده مجلس افزود: بازار بزرگ اقتصادی بیش از ۲۰ تریلیون دلاری و ۴۰ درصد ظرفیت جمعیتی دنیا در اتحادیه شانگهای وجود دارد اما ما از این ظرفیت‌ها متأسفانه به‌خوبی استفاده نکردیم، اقدامی که اخیراً در دوشنبه رخ داد یک جمعه تاریخی را برای جمهوری اسلامی ایران رقم زد که بتوانیم از ظرفیت شانگهای و کشورهای بزرگی مثل چین، روسیه، هند، پاکستان و سایر کشورهای عضو در بازار اقتصادی استفاده کنیم.

عضو کمیسیون شوراها و امور داخلی کشور تصریح کرد: تأثیر این اقدام می‌تواند هم در بحث جایگزینی در حوزه‌های تحریمی غرب علیه کشورمان پر رنگ باشد و هم یک نه بزرگ به سیاست انزوایی که غربی‌ها در قبال جمهوری اسلامی ایران دنبال می کردند، عضویت دائم ایران در سازمان همکاری شانگهای  و نشان داد که دشمنان نخواهند توانست جمهوری اسلامی را منزوی کنند.

FATF و تحریم ها مانع پیوست به سازمان همکاری شانگهای بود؟

نکته مهم اینجاست که ایران در شرایطی به سازمان همکاری شانگهای پیوست که نه از لیست سیاه FATF خارج‌شده بود و نه در دولت بایدن اقدامی درباره لغو تحریم‌ها صورت گرفته بود و نه حتی طرف‌های غربی به تعهدات برجامی خود عمل کردند، حالا اما سؤال اینجاست که پیوستن به شانگهای چه ارتباطی با FATF و لغو تحریم‌ها دارد؟!

پیش‌تر جریان اصلاحات و حامیان دولت روحانی مدعی بودند که تحریم، مانع پیوستن به سازمان شانگهای است و کشورهای عضو شانگهای حاضر نیستند در مسائل ایران ازجمله در بحث برجام و FATF خود را درگیر کنند اما درحالی‌که این تفکر غالب بر دیپلماسی دولت روحانی تا آخرین روز بود تأیید عضویت دائم ایران در این سازمان آن‌هم در آغاز کار دولت سیزدهم خط بطلانی بر این ادعاهای واهی کشید.

هیچ‌چیز متناقض‌تر از این نیست که برای پیوستن به سازمانی چون شانگهای که کارکرد آن همکاری‌های فرا منطقه‌ای است و پیگیری آن برای خنثی‌سازی تحریم‌ها ضروری است توجیهاتی از جنس خود تحریم آورده شود.کشورهای عضو شانگهای و ازجمله چین، با نحوه تعاملی که دولت روحانی با غرب در پیش‌گرفته بود، هیچ‌گاه نمی‌توانستند خیال خود را از عضویت دائم ایران در این سازمان راحت ببینند و همواره نگاهی تردیدآمیز به این اتفاق داشتند و از سویی دولت ایران نیز تلاشی برای رفع این ذهنیت نکرد.

با این وجود برخی تحلیلگران معتقدند که اظهارات آیت‌الله رئیسی در خصوص روابط خارجی در مراسم تحلیف و همچنین مراسم تنفیذ و محتوای گفت‌وگوهای رئیس‌جمهور با مقامات سایر کشورها و تحولات دستگاه دیپلماسی کشور این پیام را به اعضای سازمان شانگهای داد که با پیوستن ایران به این سازمان، فصل جدیدی از همکاری‌ها رقم خواهد خورد.

از طرفی عضویت ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای بر قرارداد ۲۵ ساله با چین مؤثر است چراکه این توافق سطح همکاری‌های دوجانبه را راهبردی کرده و حالا عضویت در سازمان همکاری‌های شانگهای و حضور جدی ایران می‌تواند چالش‌های اجرایی توافق  را برداشته و زمینه‌ای برای توسعه روابط دو کشور باشد، حال‌آنکه دولت باید سیاست راهبردی کردن همکاری‌های دوجانبه با سایر کشورهای عضو را هم در دستور کار داشته باشد.

دولت آقای رئیسی در پی چرخش در دیپلماسی کشور و تغییر در ارتباطات دیپلماتیک است، درحالی‌که طی ۸ سال گذشته دیپلماسی دولت، غرب محور و «برجام‌پایه» بود و این رویکرد نه‌تنها گرهی از مشکلات کشور نگشود بلکه حتی بر مشکلات افزود و فرصت‌های ارزشمندی را از کشور گرفت.

رئیس‌جمهور سیزدهم وعده داد که این مسیر را تغییر داده و همکاری‌های منطقه‌ای و مراوده بیشتر با همسایگان را جایگزین آن کند، حالا عضویت در «شانگهای»، فرصتی ارزشمند برای عملیاتی کردن این وعده و رویکرد است و حالا این هنر دولتمردان است تا دستاورد سیاسی عضویت دائم در سازمان شانگهای را به نتایج ملموس اقتصادی تبدیل کند.

منبع دیار آفتاب

انتهای پیام/