به گزارش گلستان ما، مجتبی لشکربلوکی در یادداشتی با عنوان «عاشورا و یک درس عبرت بزرگ» نوشت: هنگامی که اباعبدالله الحسین(ع) با توجه به وقایع پیش آمده و نقشه دشمنان مجبور به تبدیل حج تمتع به حج عمره شده و به سوی کوفه (کربلا) حرکت کردند؛ گروهی از امام پیش افتادند و به ایشان اعتراض کردند! عده‌ای به بهانهٔ اهمیتِ حج و با این توجیه که نباید حج را ناتمام گذاشت، با امام همراه نشدند! افرادی هم تصمیم بر ملحق شدن به امام بعد از حج گرفتند!

در این میان فقط کسانی که با امام همراه شده و اطاعت از امرش را نمودند کربلایی شدند. پس از عاشورا نیز عده‌ای پشیمان از عدم همراهی با امام حسین(ع) شده و تلاش برای جبران آن نمودند: گروه اوّل «توابیّن» به سرکردگی سلیمان بن صرد خزاعی بودند: این گروه که ولایتمدار کامل و خالص نبوده، در روز عاشورا سکوت کردند، اما بعد از شهادت امام قیام نموده و تقریباً همگی آنان که حدود ۵۰۰۰ نفر بودند کشته شدند.  

گروه دوّم مردم مدینه شهر پیغمبر(ص) بودند: آنان نیز در روز عاشورا کنار امام نبوده و بعد از آن قیام کردند و همه آنان که حدود ۱۰ هزار نفر بودند نیز کشته شدند.

گروه سوّم قیام مختار ثقفی بود: آنان نیز پس از عاشورا قیام کردند و بعد از جنگ‌های فراوان و حتی قصاص قاتلان سیدالشهداء(ع) کشته شدن، آنها حدوداً ۲۲۰۰۰ نفر بودند.

همه افراد هر سه گروه هنگام واقعه و زمانی امامشان ندای: هَل مِن ناصر یَنصُرُنی؟ آیا کسی هست که مرا یاری کند؟ را سر داده بودند، در کنار امام زمانشان نبودند! امام علی بن حسین، سجاد(ع) به همین دلیل استقبال خاصّی از این حرکت‌ها ننمودند. زیرا که به موقع نبوده و هنگام نیاز در عرصه غائب بوده و دیر اقدام کرده بودند.

در مجموع این قیام‌های پس از عاشورا حدود ۳۷۰۰۰ نفر کشته شدند که اگر در کربلا بودند مسیر تاریخ جور دیگر رقم می‌خورد! خیلی فرق هست بین آن ۷۲ نفری که به موقع به یاری امامشان رفتند و آن ۳۷۰۰۰ نفر!

ما باید مراقب باشیم که از امام زمان(عج) عقب نمانیم و یا از ایشان پیش نیافتیم و قیام عاشورا برای ما باید درس بزرگی در همراهی با امام زمان(عج) و حضور به موقع در صحنه باشد، انشاالله.

الْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مارِقٌ، وَالْمُتَاَخّرُ عَنْهُمْ زاهِقٌ وَ اللّازِمُ لَهُمْ لاحِقٌ. هر که بر ایشان تقدم جوید از دین بیرون رفته و کسی که از ایشان عقب ماند به نابودی گراید.

انتهای پیام