«گلستان ما»- داود خاندوزی؛ در آستانه انتخابات هستیم و هنوز عرق تایید صلاحیت‌های هیئت اجرایی خشک نشده برخی از داوطلبان تبلیغات در بستر فضای مجازی را شروع کردند.

این تبلیغات باعث شده که این سوال در ذهن مردم نقش ببندد که داوطلبان مجلس شورای اسلامی پول نماینده شدن را از کجا می آورند و حقوق یک نماینده چقدر است که حاضر هستند چنین تبلیغات و هزینه‌ای را برای رسیدن به بهارستان انجام دهند.

گرچه امسال در قانون برای هر حوزه انتخابیه حداکثر مبلغی به عنوان هزینه انتخاباتی مشخص شده که این سقف براساس شاخص‌های پراکندگی جمعیت و غیره برای داوطلبان تعیین می‌شود اما مردم نگران آن هستند که مثل بسیاری از قوانینی که در همین بهارستان مصوبه شده در مقام اجرا آن چیزی که باید اتفاق نیفتد.

البته شرایط در انتخابات به گونه‌ای پیشرفته که کمتر کسی می‌پذیرد که انتخابات بدون هزینه برای داوطلبان انجام شود اما کاش ساز و کاری اندیشیده می‌شد که مثلا یک نهاد مثل شهرداری‌ها و دهیاری‌ها وظیفه تبلیغ داوطلبان را در سطح شهر و روستا برعهده می‌گرفتند و از نشست‌های رسانه‌ای تا همایش و تبلیغات بصری سطح شهر و روستا بر عهده چنین نهادی بود و دیگر مجالی برای هزینه‌های گزاف انتخاباتی و یا شام و ناهارهای ستاد انتخاباتی اتفاق نمی‌افتاد.

اما آن چیزی که همه در حال حاضر به آن اعتقاد دارند این است که نماینده شدن بدون هزینه‌های گزاف انتخابات امکان پذیر نیست و حتی برخی از نمایندگان فعلی ما برای آنکه به کرسی مجلس شورای اسلامی برسند مجبور به فروش آپارتمان خود شدند.

برخی دیگر نیز با دریافت تسهیلات خود را برای رسیدن به مجلس شورای اسلامی مغروض کردند و حتی رنگ بهارستان هم ندیدند و لذا به جایی آنکه این نخبه اجتماعی که می‌خواست روزی نماینده شهر شود خود را درگیر مسائل اقتصادی بی‌فایده‌ای کرده که شاید بخشی از آن را می‌توانست صرف مشاوره و حتی مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شهر کند.

از سویی دیگر برخی از داوطلبان به جذب اسپانسرهای مختلف مالی روی می‌آوردند و گاهی شنیده می‌شود این اسپانسرها بر روی چندین گزینه انتخاباتی که محتمل‌تر هستند به مجلس شورای اسلامی برسند هزینه می‌کنند تا پس از آن به خواسته‌های خود برسند.

البته برخی از نمایندگان نیز هستند که می‌گویند مردم برای آنها هزینه می‌کنند و این کمک‌های مالی از این طریق تامین ‌شود که راست و دروغ آن را نمی‌توانیم بدون تحقیق و تفحس بدست آورد.

288 نماینده مجلس یازدهم نیز ارقام مختلفی برای اینکه بتوانند به کرسی بهارستان برسند عنوان کردند که نشان می‌دهد برخی از میزان شایسته‌سالاری را تمکن مالی داوطلبان در مجلس شورای اسلامی رقم زده است.

قطعا تبلیغات آن هم در بستر فضای مجازی و رسانه و یا سطح شهر بدون هزینه نمی‌شود اما برای معرفی یک داوطلب مجلس و بیان دیدگاه‌های آن به مردم چه راهی وجود دارد؟ البته نا گفته محمدحسن علیپور پاکبان (رفتگر) ٤٢ ساله‌ای است که با شعار «از مردم برای مردم» در انتخابات شورای شهر رشت شرکت کرد و به کرسی شورای شهر رشت رسید نمونه‌‌ای از داوطلبی است که با کمترین هزینه و به صورت پاک توانسته به کرسی شورا برسد.

ایستادن چهره‌های شاخص در کنار داوطلبان نیز شاید خطکش دیگری باشد که قد و اندازه یک نماینده را مشخص می کند و لذا در این روزها داوطلبان با چهره‌های نخبگانی استان دیدار برگزار می‌کنند تا بتوانند حمایت آنها را در انتخابات داشته باشند.

گرچه درآمد یک نماینده در بهارستان به صورت شفاف اعلام نشده ولی یکی از نمایندگان در سال 1399 عنوان کرده بود که در مجلس 11 میلیون حقوق دریافت کرده و 20 میلیون تومان نیز برای هزینه‌های نمایندگی به حساب وی واریز کردند و همچنین 200 میلیون تومان نیز به نمایندگان برای حق مسکن اعطاء شده است.

اگر هزینه های یک نماینده با حقوق آن را براساس آنچه در سال 1399 از سویی این نماینده مطرح شده به صورت متوسط 35 میلیون تومان در نظر بگیریم در یک دوره یک نماینده کمتر از یک میلیارد و 700 میلیون تومان یک نماینده حقوق و هزینه های جاری دفتر و غیره دریافتی می‌کند و این در حالی است که تجارب تبلیغات انتخاباتی نشان می‌دهد ده‌ها برابر این مبلغ توسط داوطلبان در شهرها و روستا صرف ناهار و شام و پخش تیزر و تراکت می‌شود که هیچ سودی برای مردم پس از انتخابات به همراه نمی‎آورد.

با این تفاسیر باید گفت که گرچه قوانین برای کاهش هزینه داوطلبان که می‌خواهد پاک‌دست  به مجلس شورای اسلامی برسد یا باید ارث به آن رسیده باشد و یا باید خود را مغروض بانک کند.

انتهای خبر/