به گزارش گلستان ما،  سه سال از آنروزها می‌گذرد. روزهایی که حیرت جهانیان را برانگیخته بود. در شهر صحبت از بازگشت یک قهرمان بود. قهرمانی که مردم فخر آن را بابت نابودی بزرگترین گروهک تروریسیتی منطقه، به جهانیان می‌فروختند. ژنرالی که در عین گمنامی همه‌جا می‌شد او را دید؛ از روی جلد مجله تایمز تا قلب میلیون‌ها نفر از مردم ایران و کشورهای غرب‌آسیا و حتی فراتر از آن.

 حاج‌قاسم برگشته بود. بازگشت او یک خانه را عزادار کرده بود. خانه‌ای با ۸۰ میلیون جمعیت، همگی غمگین بودند. از پدر خانواده که فرد مورد اطمینانش را از دست داده بود تا فرزندان این خانه همگی دل‌هایشان آتش گرفته بود. گویی در آن شب و ساعت ۱:۲۰دقیقه بامداد، آن ضربه به جان همه خورده بود نه فقط سردار رشید اسلام حاج‌قاسم سلیمانی.

اما برای این سرباز کهنه‌کار شهادت تازه آغاز ماموریت بود. نام او اسم رمز مظلومان جهان شد. پیکرش هرکجا رفت غوغا برپا کرد. بغداد، کربلا، نجف، مشهد و تهران فرقی نمی‌کند؛ سینه‌سوختگان و پروانگان شمع خود را یافته بودند و دور او می‌گشتند.
 

وقتی که در شهر زادگاهش کرمان به خاک سپرده شد. داغش کم‌کم سرد شد اما راهش نه. راهش تبدیل به یک مکتبی شد؛ مکتبی از جنش عشق. همان گمشده جهان امروز، همان چیزی که امروز جهان از نداشتنش رنج می‌برد. او بر خلاف چهره‌های سیاسی جهان اول یک عاشق بود و بعد رزمنده، استراتژیست و... . و این شهادت، تولد یک ماجرای جدید بود.
 
حال سه سال از آن‌روزها و التهابات گذشته است. اما آنچه که امروز در کنار مزارش در کرمان در جریان است پیام مهمی دارد. خیل جمعیت از شهرهای مختلف کشور خود را به زیارت مقبره یک شهید می‌رسانند. شهیدی که نماد مقاومت و مجاهدت بود. دلدادگان خود را به مزار سیدالشهدای مقاومت رسانده‌اند و هر چه به ساعت شهادت نزدیک‌تر می‌شویم تب و تاب همگان افزایش می‌یابد.
 

حال و هوای گلزار شهدای کرمان

 از روزهای پیشین مردم کرمان موکب‌هایی را برای پذیرایی از زائران این شهید تدارک دیده‌اند و مسیر گلزار شهدای کرمان میزبان اقدام افراد زیادی از اقشار مختلف بوده است. هر دلداده‌ای که توانش را داشته خود را رسانده و نایب‌الزیاره دیگرانی هستند که دل‌هایشان را راهی آن مسیر کردند. تصاویر ثبت شده در این روزها نشان از زنده بودن می‌دهد. زنده بودن یک مکتب و زنده بودن یک مرد.
 
انتهای پیام/