به گزارش گلستان ما؛ کندس به‌ صورت خام خوری (کال و رسیده)، کندس شور و در نهایت تهیه کندس ترشی استفاده می‌شود.

 بخش عمده‌ای از میوه کندس در روستاهای کوهپایه‌ای هرساله توسط زنان زحمت‌کش روستا به‌نوعی رب یا شیره به نام کندس ترشی طبخ می‌شود.

 برای پخت کندس ترشی معمولاً از اواخر مهرماه تا اوایل آبان اقدام می‌شود و بدین صورت که مردان روستا با ترکه بلندی بنام کندس نسبتاً نیم‌رس را با ضربه‌هایی به شاخه درخت از بالابه‌پایین می‌ریزند و زنان و کودکان آنها را جمع می‌کنند و درون لگن و کیسه ریخته و به منزل منتقل می‌کنند و در جایی مناسب قرار می‌دهند تا به‌اصطلاح برسد و کاملاً پخته شود که به‌تمامی این کار اصطلاح «کندس چینی» گفته می‌شود.

 در روز مناسب کندس‌ها را درون لگن یا دیگ بزرگ پر آب ریخته تا آت‌وآشغال، برگ‌ها و میوه سالم را از خراب جدا کنند.

 پس از شستشوی کامل درون دیگ با مقداری آب می‌ریزند و روی شعله آتش گذاشته تا کاملاً پخته و به‌اصطلاح «پتکا» شود و برای این کار چندین بار به‌تناوب آن را به هم می‌زنند تا همه قسمت‌ها باهم کاملاً پتکا شود.

 سپس آتش را کشیده (خاموش می‌کنند) تا سرد شود بعد درون صافی ریخته آب آنها جدا می‌کنند و پتکا را درون کیسه ریخته و با لگدکوب کردن آب آن جدا شود.

 آب حاصل را روی شعله ابتدا با شعله زیاد می‌جوشانند و همین که آب آن کم شد با به‌هم‌زدن شعله را هم کم می‌کنند تا کندس ترشی که ابتدا قهوه‌ای کم‌رنگ و بعد سیاه می‌شود، حاصل شود.

معمولاً در قدیم برای ماندگاری زیاد آن را کاملاً تغلیظ می‌کردند و تقریباً سفت می‌شد؛ اما امروزه مثل شیره می‌ماند، هرچه کندس رسیده‌تر و از جنس و رقم مناسب‌تری باشد و در پخت آن دقت شود کیفیت ترشی حاصل بهتر و خوشمزه‌تر خواهد شد.

 انتهای خبر/