به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما» -سید حسام بنی‌فاطمه؛ به آخر هفته کشیده شدن ۱۶ آذر فرصتی فراهم کرد تا نگاهی به دیدارهای روز دانشجو و مطالب رد و بدل شده بین مسئولان و دانشجویان چه در سطح ملی چه استانی بیندازم.

 هر چه بیشتر گشتم مطالبه آرمان‌ها را کمتر یافتم، در دوران پرشور جنبش‌های دانشجویی در دهه ۷۰ و ۸۰ همواره آرمان‌خواهی اصل جدا نشدنی تشکل‌های دانشجویی و مراسمات روز دانشجو بود. 

مفاهیمی همچون حکمرانی اسلامی، عدالت، مقاومت، فسادستیزی و غیره همواره مطالبه جدی دانشجویان بود، اما چه شده که جای چنین مفاهیمی را خواسته‌های صنفی گرفته که کمترین وظیفه مسئولان دانشگاه است؟

عوامل مختلفی را می‌توان برای این پرسش برشمرد، برخی از باب علت و معلولی و برخی از باب توجیه، اما به‌عنوان بخشی از جامعه دانشگاهی کشور معتقدم مهمترین علت، تنزل تشکل‌های دانشجویی به تشکل‌های نمایشی و ویترینی است. 

روزگاری در کنار بسیج دانشجویی و انجمن اسلامی تشکل‌های دیگری ظهور و بروز می‌کردند که هر کدام برای آرمان‌های خود بی‌محابا تلاش می‌کردند.، دفتر تحکیم وحدت و انجمن اسلامی مستقل از آن دسته بودند.

 در اوایل دهه ۸۰ در مشهد مقدس جامعه اسلامی دانشجویان روییدن گرفت که بعضا در برخی مفاهیم اصیل حکمرانی اسلامی از تمامی تشکل‌های دانشجویی پیشی گرفته بود یا رویش مجمع دانشجویی مطالبه که پس از فرمان هشت ماده‌ای رهبری برای مفاسد اقتصادی به وجود آمده بود، همه و همه نشان از جنبش‌هایی پویا و فعال از جنس دانشجویان انقلابی دوران شاهنشاهی را داشت. 

هشت شهریور ۸۸ بود که مقام معظم رهبری در دیدار با اساتید دانشگاه کرسی‌های آزاداندیشی را مطالبه کرد اما در طول دهه ۹۰ جنبش‌های دانشجویی در به ثمر رساندن این کرسی‌ها کم توفیق بودند. 

پایان دهه ۹۰ هم کرونا بهانه‌ای شد تا کلا فعالیت‌های دانشجویی کمرنگ شود، توجیهات بعد از کرونا مبنی بر عدم توجیه دانشجویان جدید نسبت به فعالیت تشکل‌های دانشجویی و تقسیم دوران حیات دانشگاه‌ها به قبل و بعد کرونا هم به این مسائل دامن میزد.

 شاید نگرانی روسای دانشگاه‌ها از کرسی‌های آزاداندیشی نیز مزید بر علت بود که ترجیح می‌دادند آرامش حاکم بر دانشگاه را با چیزی عوض نکنند! این مصلحت اندیشی مسئولان و آن بهانه‌های کرونایی، سال به سال آرمان‌خواهی را به حاشیه راند. 

اما اتفاقات پاییز ۱۴۰۱ در محیط دانشگاه‌ها نشان داد، مطالبه به موقع و آرمان‌خواهانه و اقناع دانشجو به عنوان موذن جامعه در تشکل‌های دانشجویی و برگزاری کرسی‌های آزاداندیشی در طول سال سبب خواهد شد در غبار فتنه‌ها، دانشجو مسیر حق طلبی را گم نکند.

اگر این مسیر احیا نشود و روند روز دانشجوی امسال تکرار شود، جریان دانشجویی به جریانی خنثی و بی‌مسائله تبدیل خواهد شد که مسائل مهم حکمرانی اسلامی و جامعه جهانی برایش موضوعیت نخواهد داشت. 

ممکن است گه‌گاهی از قول مقام معظم رهبری، جملاتی را بیان کند اما حتی مفهوم همان جملات را هم مورد تدبر و تامل قرار نداده بلکه فقط به عنوان جمله‌ای زیبا به ویترین استوری ها و توئیت‌هایش اضافه کرده است.

راه چاره مشخص است. برگرداندن جسارت و شجاعت منطقی به دانشجو با احیای سیر مطالعاتی و طرح‌های اندیشگانی و محتوایی. دانشگاه مبدا تحولات است پس باید دانشجویانی اهل فکر در قالب تشکل‌های مطالبه‌گر و آرمان‌خواه داشته باشد.

 از چنین فضایی نهراسیم و به ایجادش کمک کنیم تا در گام دوم انقلاب اسلامی، جوانان دانشجو به یاری هم نسل‌های خود و دهه‌های چهارم و پنجم انقلاب بیایند که هزینه چنین اقدامی بسیار کمتر از هزینه فتنه‌ها خواهد بود.

انتهای خبر/