به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما» و به نقل از نوید شاهد؛ شهید امام‌بردی بدخشان فرزند یعقوب در سال ۱۳۴۴ در شهر گمیشان به دنیا آمد او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه ایران و در زادگاهش ادامه داد، شغل اصلی وی برقکاری بود و طولی نکشید که استادکار این فن شد.

 این شهید بزرگوار زمانی که به خدمت سربازی فراخوانده شد، در پادگان چهل‌دختر شاهرود مشغول به خدمت شد و بعد از اینکه دوران آموزشی خود را به اتمام رساند به منطقه عملیاتی در سومار اعزام شد؛ سلاح بر دوش در جبهه جنگ حضور یافت.

 وی اعتقاد داشت: وقتی من می‌دانم شهید می‌شوم، چرا دختر مردم را سیاه‌پوش کنم پس از ازدواج که سنت رسول اکرم (ص) بود صرف‌نظر کرد و به جبهه جنگ علیه دشمنان اسلام تا پای جان خود جنگید.

 نزدیک به ۲ ماه به پایان خدمت سربازی نمانده بود که بر اثر اصابت خمپاره‌ای که توسط دشمن به نزدیکی شهید افتاده بود به فیض شهادت نایل شد. پس از شهادت وی مادرش می‌گوید: در عالم رؤیا دیدم که فرزندم به من گفت نگران من نباشید که من قرین رحمت الهی شده‌ام و لطف و رحمت خداوند برمن شامل شده است.

 شهید در فرازی از وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد؛

 سربازان اسلام برای ازبین‌بردن دشمن باید بکوشد و صدام را نابود کند.

 صدام با امکانات فراوانی که اربابانش در اختیار او می‌گذارد خود را فاتح و پیروز جنگ می‌داند؛ اما چه نه‌ای، زیرا ملت ما که شهید داده‌اند تا انقلاب اسلامی به ثمر نشسته تا آخرین قطره خون خود برای حراست آن مبارزه می‌کنند.

من خود را در مقامی که خداوند برای شهید قائل شده نمی‌دانم و خود را کوچک‌تر از آن می‌دانم، اما همه ما باید با جان‌ودل بکوشیم تا مملکت اسلامی و انقلابمان را از یوغ ستم و تجاوز آزاد کنیم و حرامیان صدامی را به زباله‌دان تاریخ بیندازیم.

 شهید بدخشان مردی بود که برای پاسداری از میهن و اسلام سلحشور و مغرور در برابر دشمن متجاوز سینه سپهر کرد. وقتی دشمن برای بلعیدن میراث عظیم ملتی صبور و غیور تا بن دندان مسلح به میهن ما تجاوز نمود، رهایی و رستگاری جز در پرتو عشق و ایثار میسر نبود. آری شهید بدخشان گل بود و در برابر گلوله شهید بدخشان بهاری و جاودان و بی خزان است.

 انتهای خبر/