به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»، امام خمینی (ره) از کودکی در خانواده‌ای رشد و نمو یافت که همواره نام امام حسین(ع) در زندگی‌شان می‌درخشید و در مراسم و مجالس سیدالشهدا شرکت می‌کردند و خود حتی بانی اینگونه مجالس عزاداری بودند. بطوری که این رویه تا آخرین روزهای حیات امام خمینی تداوم داشت و روضه‌خوان او در اواخر عمرش پیرمرد مخلصی همچون حاج آقا کوسلی بود که روضه‌های امام حسین(ع) را کوتاه و گویا و مستند و بدور از تحریفات و خارج از پیرایه‌های دروغین در حسینیه جماران می‌خواند و اشک امام و مردم را در می‌آورد. بطوری که لذت این روضه‌ها در دهه شصت برای بنده و بسیاری از همسالانم که آن را از تلویزیون می‌دیدیم هنوز در روح و جانمان ماندگار است.

امام خمینی (ره) به عنوان یک عالم و مرجع بزرگ اسلامی، و هم به عنوان یک رهبر محبوب مردمی در طول سال‌های حیاتش همواره توجه خاصی به قیام کربلا داشت. او علاوه بر برپایی سنت عزاداری اباعبدالله، بارها در کتاب‌ها، سخنرانی‌ها و پیام‌های خود به تشریح فلسفه واقعی قیام امام حسین(ع) پرداخته و مردم را به زنده نگه داشتن این سنت مذهبی و شیعی تشویق و ترغیب می‌کرد. او حتی قیام خود را علیه رژیم پهلوی بر اساس آموزه‌های حسینی آغاز کرد و استمرار بخشید. لذا قیام امام حسین(ع) مبنای اندیشه‌های انقلابی امام خمینی بود. مخصوصا مقاومت ۸ ساله دوران دفاع مقدس ملت ایران منبعث از مقاومت عاشورا بود. به همین جهت او انقلاب اسلامی را پرتوی از قیام عاشورا می‌دانست.  

امام خمینی اعتقاد و ارادت ویژه‌ای به اهل بیت پیامبر(ص) بخصوص امام حسین(ع) داشت، بطوری که بیش از صد بار نام امام حسین(ع) و مشتقاتش در آثار امام خمینی تکرار شده، مخصوصا در کتاب‌های صحیفه امام، شرح چهل حدیث، استفتائات، ولایت فقیه، آداب الصلوات، تقریرات فلسفه و کتاب البیع. از نظر امام خمینی قیام کربلا با آنکه با عده بسیار کمی انجام شد و همه آنها مظلومانه به شهادت رسیدند، اما توانستند امپراتوری بزرگ یزید را شکست داده و فروبپاشند. لذا مجالس عزای امام حسین(ع) موجب زنده نگه داشتن این قیام در میان مردم و ترویج فداکاری‌های او موجب مقاومت ملت در برابر حاکمان ستمگر می‌شود.  

از نظر امام خمینی قیام امام حسین(ع) قیامی با اعتقادات محکم به مکتب اسلام و برای مبارزه با ظلم و ستم یزید بود تا بساط حاکمیت یزید ستمگر را برچیند و دین اسلام را از شرّ نااهلان نجات داده و خود حکومت اسلامی واقعی را تأسیس کرده و آموزه‌های راستین قرآن و پیامبر و امیرالمومنین را محقق نماید.

البته امام خمینی معتقد است بالاترین مصیبتی که بر اسلام وارد شده، مصیبت سلب حکومت از حضرت علی(ع) بوده و عزای او از عزای کربلا بالاتر است. چون اعظمِ مصیبت‌ها این مصیبت است و مخالفان با سلب حکومت از امام علی، نگذاشتند که مردم اسلام ناب محمدی را بفهمند.

علاوه بر این، امام خمینی تفسیر هوشمندانه‌ای از عبارت معروف «کلُّ یومٍ عاشورا و کلُ ارضٍ کربلا» دارد. او در یکی از سخنرانی‌هایش چنین تصریح می‌کند که برخی این عبارت بزرگ را اشتباه فهمنده‌اند و خیال می‌کنند این یعنی هر روز باید گریه کرد! لکن محتوایش غیر از این است.

منظور از آن این است که بدانیم کربلا چه کرد، ارض کربلا در روز عاشورا چه نقشی را بازی کرد؟ همه زمین‌ها باید آن طور باشند. نقش کربلا این بود که سیدالشهدا با چند نفر معدود آمدند به کربلا و ایستادند در مقابل ظلم یزید و دولت جبار او. در مقابل امپراتور زمان ایستادند و فداکاری کردند و کشته شدند، لکن ظلم را قبول نکردند، و شکست دادند یزید را.

همه جا باید این طور باشد. هر روز هم باید این طور باشد. همه روز، باید ملت ما این معنا را به یاد داشته باشد که امروز روز عاشوراست و ما باید در مقابل ظلم بایستیم؛ و همین جا هم کربلاست و باید نقش کربلا را ما پیاده کنیم، انحصار به یک زمین خاص نداشته؛ و انحصار به یک افراد خاصی ندارد.

قضیه کربلا منحصر به یک جمعیت هفتاد و چند نفری و یک زمین کربلا نبوده؛ همه زمین‌ها باید این نقشه را اجرا کنند و همه روزها، غفلت نکنند، تکلیف همگانی مقابله با ستم است. ملت‌ها باید غفلت نکنند از اینکه همیشه باید مقابل ظلم بایستند.  

این در حالی است که گاهی دشمنان یا حتی افراد ناآگاه داخل کشور، جوانان را نسبت به مجالس گریه و عزاداری امام حسین(ع) بدبین می‌کنند. اما در پاسخ به این افرد امام خمینی بر استمرار این مجالس تاکید نموده که اینها شعائر مذهبی و سیاسی ماست و باید حفظ شود.

این افراد نمی‌دانند که روضه‌خوانی برای امام حسین(ع) عواطف مردم را چنان تهییج می‌کند که برای همه چیز حاضرند. چون وقتی مردم دیدند سیدالشهدا جوان‌هایش را در راه خدا داد و آن طور قطعه قطعه شدند، حس شهادت طلبی برای مردم به آسانی درک می‌شود و جوانانشان را برای دفاع از اسلام تقدیم راه خدا می‌کنند.  

شکی نیست که ذکر مصائب عاشورا موجب بیداری و ظلم ستیزی جامعه می‌شود، و امام خمینی معتقد است، دشمنان می‌بینند که مجالس روضه، ذکر مصائب مظلوم و ذکر جنایات ظالم، در هر عصری مظلومان را مقابل ظالمان و طاغوت‌ها قرار می‌دهد.

لذا اینهایی که تزریق می‌کنند به شما «ملت گریه»، «ملت گریه»، اینها خیانت می‌کنند. چون ارباب‌هایشان از این گریه‌ها می‌ترسند. گریه بر امام حسین جنبه سیاسی و جنبه اجتماعی دارد. پیغمبر هم فرمود أنَا مِنْ حُسَینٍ، یعنی دیانت را امام حسین نگه می‌دارد، و فداکاری او دیانت اسلام را نگه داشته است، لذا ما هم باید نگهش بداریم.

لازم یه ذکر است که خوشبختانه در سال‌های اخیر آثار خوبی در این زمینه به چاپ رسیده است، مخصوصا «کتاب قیام عاشورا در کلام و پیام امام خمینی» به حجم ۱۲۰ صفحه که توسط مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام تدوین شده و تاکنون پانزده بار جمعاً در شمارگان بیش از چهل هزار نسخه منتشر شده و بهترین مرجع برای آشنایی نسل جوان، پژوهشگران، دانشگاهیان، هیأت‌ها، مداحان و خطیبان با دیدگاه‌های عاشورایی امام خمینی می‌باشد.

امید است همه اقشار جامعه با مطالعه اینگونه منابع موثق، آشنایی بهتر و بیشتری درباره قیام کربلا کسب نمایند.