به گزارش گلستان ما به نقل از گل رامیان، بعد از پایان مهلت قانونی نامزدها برای تبلیغات انتخاباتی، هنگامی به کف خیابانها و کوچه ها نگاه میکردم از عمق وجودم تاسف خوردم بابت کاغذها و پوسترهای مرغوبی که هر کاندید جهت تبلیغات خود آنها را تدارک دیده بود و اکنون در کف خیابان ریخته شده و باید سازمانهای عمومی و کارگران زحمتکش شهرداری تا صبح به جمع آوری و پاکسازی شهر مشغول باشند. انگار که هر کاندید، برنده شدن خود در انتخابات را منوط به نابودی و اسراف در کاغذ میبیند و هر یک در این عرصه با دیگری مسابقه تنگاتنگی را تدارک دیده است.

البته در خصوص تبلیغات شورای شهر نمیتوان خیلی به این امر خرده گرفت، زیرا بسیاری از کاندیدهای محترم شوراها افراد ناشناخته و بعضا جوانان تحصیل کرده فاقد شغلی بودند که برای کسب شغل وارد این عرصه شده بودند و برای شناخته شدن، نیازمند تبلیغات بودند؛ هرچند که وجود فضای مجازی بسیاری از نیازهای این عزیزان را رفع کرده است؛ اما هر چه فکر کردم نتوانستم درک کنم که نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری که خود از چهره های شاخص و شناخته شده نظام هستند و همچنین با توجه به برنامه های متنوعی که صدا و سیما، رادیو، روزنامه ها و... و همچنین تبلیغاتی که با استفاده از فضای مجازی صورت گرفته بود دیگر چه نیازی به تبلیغات کاغذی و میدانی داشتند.

اما متاسفانه شاهد بودیم که بیشتر پوسترهایی که در کف خیابان شاهد آن بودیم، خصوصا در کلان شهرها تصویر همین نامزدهای محترم بود.

کاش حداقل قانون شفافیت مالی در خصوص هزینه های انتخاباتی نامزدها وجود داشت تا مردم متوجه شوند که اساسا منابع تامین این تبلیغات و اسرافهای صورت گرفته شده از کجاست. انشالله که از بیت المال نباشد...

این سبک تبلیغات در عصر ارتباطات می تواند یک فاجعه بهداشتی، زیست محیطی و فرهنگی برای کشور قلمداد شود که سلامت عمومی جامعه را مختل میکند.

با توجه به اینکه ماده اولیه پوسترهای تبلیغاتی، چوب درختان تنومند محیطی زیستی است که عموم مردم در آن زیست می کنند و حق بر داشتن محیط زیست سالم یک حق بشری و نهادینه شده است که دولتها باید در جهت تقویت و حمایت از آن گامهای اساسی بردارند.

برای آینده باید محدودیتهای قانونی دقیقی برای تبلیغات کاغذی در نظر گرفته شود. حداقل انتظار این است که از مواد بازیافتی برای تبلیغات استفاده شود و اینکه تدبیری برای جمع آوری و تفکیک زباله های انتخاباتی و بازیافت مجدد آنها اندیشیده شود. اما متاسفانه ما شاهد این هستیم که در این خصوص هیچ قانون و ضابطه خاصی در نظر گرفته نشده است.

به امید روزی که این تذکرات مورد توجه و عمل واقع گردد.

نگارنده: دکتر محسن طاهری عضو هیات علمی دانشگاه آزاد سمنان

انتهای پیام/