به گزارش گلستان ما به نقل از گل رامیان، «یاسر سجادی فر» یکی از فعالین سیاسی، یادداشتی با عنوان «بازی « برد – برد » ایرانی» برای  پایگاه خبری تحلیلی گل رامیان ارسال کرده است .

حضرت امام خمینی ( ره ) فرمودند: یکی از ملاکهایتان در قضایای سیاسی خوشحالی یا ناراحتی امریکا باشد ( نقل به مضمون ) این اصل را به خاطر داشته باشید .

پیچیده ترین و مهمترین مذاکره ایران و دول خارجی در طول تاریخ معاصر با امضای توافقنامه ای به پایان رسید و روز شمار اجرای آن آغاز شد . در این میان بیشتر حساسیتهای فنی و سیاسی این مذاکرات فی مابین ایران و ایالات متحده درجریان بود و تنشهای تاریخی دو کشور این حساسیت را بیش از پیش می نمود .

هر دو کشور پس از امضای توافقنامه نیازمند تایید داخلی نیز بودند و این آغاز چالش های داخلی و پر هیاهو تر در هر دو کشور بود . تیم سه نفره وزرای خارجه ، انرژی و خزانه داری ایالات متحده به جلسات مختلف کنگره رفتند و در مقابل نمایندگان در خصوص جزییات توافقنامه توضیحات مبسوطی ارایه نمودند . نکته بارز این جلسات عدم رضایت اکثریت نمایندگان دمکرات و جمهوری خواه حاضر در جلسات از مفاد توافقنامه بود .

اما در ایران نیز ژنرالهای میدان مذاکره چالشی مشابه را تجربه می کنند و نمایندگان مجلس شورای اسلامی خواهان جلسات متعدد برای روشن شدن جزییات توافقنامه امضا شده هستند که البته تا کنون بیشتر حواشی این جلسات خبر ساز بوده تا برگزاری خود جلسات .

اصل توافق چیز دیگریست ، توافق امضا شده و به شورای امنیت ارسال و در آنجا تصویب شده و برای اجرا ابلاغ شده است . یعنی اینکه اگر هردو کشور در محافل قانونی داخلی خود آنرا تایید نکنند هم توافق از بین خواهد رفت و هم قطعنامه مصوب شورای امنیت اجرا نخواهد شد .

توافق صورت گرفته چارچوب مشخصی دارد و قانون گذاران دو کشور نمی توانند تغییری در جزییات آن ایجاد کنند و فقط می توانند کلیت آن را قبول یا رد نمایند و این جلسات پرسش و پاسخ برای روشن شدن جزییات توافق فقط کارکرد کلی خواهد داشت . با بررسی نظر نمایندگان ایالات متحده در می یابیم که آنها خواهان سختگیری های بیشتر بر ایران می باشند و از اینکه این توافق به قدرت روز افزون ایران کمک کند خشمگین اند و ناراحت . آنها بیشتر از آنکه نگران وضعیت کشور خود در این توافق باشند ، دلواپس امنیت رژیم اشغالگر قدس می باشند و معدود کشورهای متحدشان در منطقه . برای ما کنشگران سیاسی نکات جذابی در این پرسش و پاسخها وجود داشت و آنهم اعتراف مقامات ایالات متحده به پیشرفت های ایران در زمینه های مختلف و عدم توانایی آنها برای متوقف کردن این پیشرفت هاست . آنها معترفند که فقط می توانند سرعت این پیشرفتها را کاهش دهند و توان متوقف کردن آنرا ندارند که این یکی از بزرگترین پیروزی های جمهوری اسلامی ایران است .

در مقابل نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز خواهان بررسی جزییات هستند تا اینجای کار امری پسندیده است ولیکن یک تفاوت عمده بین ما و آنها وجود دارد آنهم این است که اگر آنها توافق را نپذیرند ، توافق بدون حضور آنها اجرا خواهد شد ولی اگر ما توافق را رد کنیم ، توافق اصلا اجرا نخواهد شد .

نمایندگان ایران قصدشان چیست؟ گرفتن امتیازات بیشتر و دادن پوؤن های کمتر به حریف ؟ .

ولی واقعیت این است که توافق صورت گرفته ، دیگر امکان تغییر ندارد و هر چند که نمایندگان درخواست های منطقی هم داشته باشند جزییات توافق همانگونه که در قبل اشاره شد غیر قابل تغییر است و آنها هم قصد ندارند که کلیت توافق مورد تایید رهبر معظم انقلاب را رد کنند و تنها می توانند سازو کار نظارت دقیقی بر اجرای آن پیشنهاد و تصویب نمایند .

حال اگر بیشتر چالش موافقین و مخالفین ایالات متحده را بررسی کنیم به حقیقت جالبی میرسیم . آنها هم یا توافق را قبول می کنند که این قبول کردن با اعترافات صورت گرفته توسط آنها مهر محکمی است بر موفقیتهای ایران اسلامی و اگر هم آنرا رد کنند انزوای کامل خود را در قِبَل مواضع جامعه جهانی با جمهوری اسلامی ایران در پیش خواهند داشت که ایران حسن نیت خود را با امضای توافق به جهانیان ثابت کرده و قبل از اجرای توافق ، جامعه جهانیِ خسته از وضعیت آشفته خاورمیانه شتابان به سوی تنها نقطه با ثبات منطقه سرازیر شده اند . حال تصور کنید که توافق وارد فاز اجرایی هم بشود آنگاه خورشید عالم تاب ایرانی چه خودنمایی هایی خواهد کرد .

این یعنی بازی « برد – برد » ایرانی . که هر دو حالتش برای ایران « برد » محسوب میشود .

آمریکاییان بشدت از ما عصبانی هستند ، مدام تکرار میکنند که در توافق شکستشان داده ایم ، کلاه سرشان گذاشته ایم ، و این برای دلواپسان داخلی ما باید مایه آرامش باشد که عصبانیت آنها یعنی انجام کار درست توسط ما ( به تعبیر امام راحل (ره) ) و این هنر ژنرالهای میدان مذاکره ایران است که آنها را به این وادی افکنده و باید بلند فریاد بزنیم جمله معروف سید مظلوم انقلاب را که « آمریکا از این عصبانیتش بمیرد » .

انتهای پیام/