به گزارش گلستان ما ؛ همانطورکه مستحضرید چندین سال سعی و تلاش و دهها بخشنامه و قانون تنظیم شد که دامداران و دام را از جنگلهای کشور خارج کنند تا روند تخریب جنگل ها متوقف یا سرعت آن کم تر شود که در نهایت این کار به بهای سنگین که این مقال را مجال توضیح نیست، محقق و کام خیلی از این جنگل نشینان را که به تعبیری کارمندان بی مزد دولت در نگهداری از جنگل بودند را تلخ کردند؛ اکنون این سوال مهم مطرح است، که آیا دام و دامدار بیشتر برای جنگل ضرر داشتند یا یک عده انسانهای خوشگذران که وارد جنگل می شوند؟

درتمام ایام به ویژه تعطیلات مثل جمعه ها، تعطیلات رسمی، تابستان و ۱۳ فروردین؛ میلیون ها آدم واردجنگل و اکثرا بی توجه نسبت به حفظ جنگل و گونه های گیاهی، اقدام به تخریب می نمایند؛ مثلا برای تهیه غذا و گرمایش و گاهی سرگرمی از درختان استفاده؛ که درنهایت بخشی از گونه های گیاهی سوزانده و بعضا منجر به آتش سوزی شده و صدها تن زباله غیر قابل جذب را در جنگل و منابع طبیعی رها میکنند،

این نکته را عموما میدانیم دامداران به عنوان پاسداران محیط، خصوصا در مناطق حاشیه ای و کم تردد جنگل ها و مراتع محسوب می شدند و برای معیشت در این مکان ها حضور داشتند ولی حضور بقیه برای تفریح و خوشگذرانی است؛ اگر یک میلیون خانواده در جنگل اقدام به روشن کردن آتش نمایند و هر آتش حداقل ده گونه گیاهی را بسوزاند، میشود یکصد میلیون گیاه در یک روز و اگر دیگر ایام را به آن اضافه کنیم و اگر نهالهای در حال روئیدن و آتش گرفتن سر شاخه ها و بعضا تنه درخت را به آن اضافه کنیم می شود یک داستان غم انگیز، بگذاریم و بگذریم...

لازم به توضیح است اینجانب با اصل تفریح مخالف نیستم فقط در مقام مقایسه سود و زیان خروج دام و دامداران از جنگل و ورود انسان های خوشگذران هستم ضمنا سود جوئی یک عده فرصت طلب از جنگل و سرمایه ملی را بر این ضرر اضافه کنید.

ای کاش به جای بیرون راندن دامدار از جنگل به فکر راهکاری مناسب با حضور دامدار که نه موجب ضرر آنان گردد و نه به جنگل و مرتع آسیبی برسد، می شدیم و شیوه های درست بهره برداری از جنگل و مراتع رابه آنها آموزش می دادند! برای اینکه جنگل نشینان نشان داده اند که دلسوزترین افراد نسبت به جنگل نشینانند که در صف مقدم مبارزه با آن حضور دارند و در مواقع بروز آسیب های محیطی نظیر آتش سوزی به دلیل این که آشناترین افراد به راه های جنگلی می باشند، به محض بروز اولین علائم آتش سوزی، به اطفای حریق اقدام می کنند و در گذشته نیز می کردند.

اگر روزی جنگل نشینان نسبت به حفظ این سرمایه ارزشمند بی تفاوت و یا بعضا عصبانی شوند یقینا ازتوان منابع طبیعی و ... برای حفظ جنگل خارج می باشد.

بیائیم جنگل نشینان را به صورت مستقیم یا غیر مستقیم در منافع جنگل سهیم و شریک نمائیم.

در پایان به این جمله معروف توجه شود؛ هرگز سایه نشینان نمی توانند برای آفتاب نشینان به درستی تصمیم بگیرند.

نورالله ولی نژاد

مدیر کل سازمان تبلیغات اسلامی استان گلستان

انتهای پیام/