به گزارش خبرنگار گروه چندرسانه‌ای پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»؛ در عمق خاک، در سینه گرم وطن، حکایت‌هایی خفته است که با هر نفس ما گره خورده‌اند. حکایت‌هایی از جوانمردانی که قامتشان، ستون آزادی و نامشان، الهام‌بخش هر ایرانی‌ست. شهید گمنام، نه گمنام که نام‌آورترینِ عاشقان است. سه دهه پیکرشان در خاک خفته بود، اما امروز، در کانون جوشان علم و تربیت، در مدارس این سرزمین، حضوری دارند.

آن‌ها نیامده‌اند تا تنها جسمی بی‌جان باشند؛ آمده‌اند تا درس ازخودگذشتگی دهند، درس عشق به ایران آزاد، درس فداکاری برای آینده‌ای روشن. به هر دانش‌آموزی که از کنار تابوتشان می‌گذرد، بی‌صدا می‌گویند: اگر امروز در آرامش، قلم بر کاغذ می‌نهی و در راه علم گام برمی‌داری، اگر این مرز و بوم امن است، به حرمت همین چند تکه استخوان است که روزی در برابر دشمن، سینه سپر کرد.

و دانش‌آموزان نیز، با نگاه‌های پرسشگر و دل‌های سرشار از تعظیم، زمزمه می‌کنند: این سنگر را راه نمی‌کنیم، سنگری که شما با خون خود بنا کردید.

این روزها، فضای شهر نیز، به ویژه در ایام فاطمیه، با حضور این شهدا، معنویتی خاص یافته است.

گویی شهدا آمده‌اند تا یادآوری کنند که هر آنچه داریم، از برکت جان‌فشانی پاک‌ترین‌هاست. حضورشان، مرهمی است بر دل‌های داغدار، و چراغی فروزان در مسیر آینده‌سازان ایران. آن‌ها زنده‌اند، در قلب تک‌تک ما، و روایتشان، تا ابد جاری خواهد بود.