به گزارش گلستان ما، تربیت بدنی و ورزش از لحاظ اجتماعی، یک رویکرد اجتماعی خاص است که با توسعه و گسترش آن در جامعه، روابط اجتماعی افراد مستحکم‌تر و سلامت جسم و روح و شادابی آنها تضمین می‌شود.

در واقع روابط اجتماعی و تربیت‌بدنی و ورزش بر یکدیگر تاثیر متقابل دارند و در تامین بهداشت روانی کودکان و نوجوانان و همچنین در جهت‌گیری مطلوب جامعه به سمت آرمان‌های مقدس و ارزش گرا بسیار موثر می‌باشند. موفقیت و شایستگی‌های تحصیلی نیز در صورت داشتن جسم و روان سالم، راحت‌تر به دست می‌آیند و اگر در پروراندن هر کدام از آنها قصوری صورت پذیرد، نتیجه دلخواه ما نخواهد بود. در کسب موفقیت‌های تحصیلی توجه همزمان به سلامت تن و روان مورد تاکید است.

در پی نائب قهرمانی تیم آموزشگاه علامه مجلسی در مسابقات فوتسال فرهنگیان با ابراهیم خوری از مدیران باسابقه استان گلستان و مدیر آموزشگاه علامه مجلسی در خصوص اهمیت و جایگاه ورزش در آموزش و پرورش به گفتگو نشستیم:

نقش فعالیت‌های اجتماعی را در پر رنگ کردن رابطه بین خانواده، مدرسه و جامعه چگونه ارزیابی می‌کنید؟

 بر اساس تحقیقات کارشناسان سازمان بهداشت جهانی در کشورهای صنعتی حدود ده درصد از افراد جامعه به نوعی به اختلالات روانی مبتلا هستند. از این رو بهداشت روانی که هدف آن سالم‌سازی محیط روانی و پیشگیری از اختلالات روانی است از اهمیت شایانی برخوردار است.

همان گونه که بیماری‌های جسمانی سلامت جسم انسان را تهدید می‌کند، برای سلامت روانی نیز خطراتی غیر قابل اجتنابی وجود دارد. در زندگی هر شخصی لحظات حساس، موقعیت‌ها و پیشامدهای ناگوار وجود دارد. چگونگی تاثیر این گونه رویدادها بر روی شخص و نحوه برخورد شخص با آنها از نقطه نظرات سلامت روان بسیار حائز اهمیت است.

« خانواده، مدرسه، جامعه» سه عامل مهم در بروز و ظهور بیماری‌های روانی محسوب می‌شوند که مسلماً حل این مشکلات هم در همین نهاد‌ها نهفته است. در نتیجه در هر برنامه و طرح بهداشت روانی باید هر سه عامل فوق مورد توجه قرار گیرند. محیط روانی انسان شامل کلیه عواملی است که روی رفتار وی اثر می‌گذارد.

هر قدر دانش‌آموزان و معلمان از این رفتار‌ها و آشفتگی‌های ذهنی دور‌تر باشند، در یادگیری و آموزش دروس موفق‌تر و با انگیزه‌تر عملی می‌کنند. یکی از علمی‌ترین و موثر‌ترین راهکار‌های غلبه بر آشفتگی ذهنی و رسیدن به آرامش فکری پایدار ورزش و انجام حرکات ورزشی روزانه می‌باشد.

ورزش علاوه بر ایجاد شادابی و نشاط و بالا رفتن توان جسمی و ذهنی کودک می‌شود، بلکه باعث بالا رفتن اعتماد به نفس، روحیه انتقاد پذیری و مقابله با مسائل می‌شود.

ورزش در مدارس و ورزش قهرمانی چه اشتراکاتی دارند؟

در اکثر کشور‌های پیشرفته دنیا و حتی کشور‌های در حال توسعه، ورزش در مدارس زیر بنای ورزشی قهرمانی نیز محسوب می‌شود و استعدادیابی و برگزاری لیگ‌های منظم دو فاکتور اصلی و اساسی در سیاستگذاری‌های کلان ورزش این کشور‌ها به حساب می‌آیند.

در واقع سیاستگذاران ورزش در کشور‌های پیشرفته با جدی گرفتن ورزش در وهله اول مانع کژتابی‌های ذهنی و جسمی دانش‌آموزان می‌شوند و همانطور که اشاره شد، از عامل جذاب و موثر ورزش در کسب موفقیت‌های علمی توسط دانش‌آموزان و ایجاد مدرسه سرزنده و پویا بهره می‌جویند و در وهله دوم ورزش قهرمانی را مد نظر قرار می‌دهند و با انجام تست‌های مختلف و برنامه‌های استعداد یابی، قهرمانان فردا را از میان دانش‌آموزان امروز انتخاب می‌کنند و با برنامه‌ریزی‌های بلند مدت، سعی در کسب یا حفظ جایگاه‌های ارزشمند ورزشی جهانی دارند.

آیا برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته برای توسعه ورزش مدارس مناسب است؟

در کشور ما با وجود استعداد‌های بی‌شمار ورزشی در بین دانش‌آموزان، متاسفانه مسئولین ورزش کشور فقط به مقوله ورزش قهرمانی چشم دوخته‌اند و بدون ایجاد بستر مناسب و لازم در پرورش استعداد‌های ورزشی و جدی گرفتن ورزش در مدارس، همه ساله از صید مدال‌های رنگارنگ المپیک سخن به میان می‌آوردند که کمتر هم به این مقصود می‌رسند.

در صورتی برنامه‌ریزی و قهرمان‌پروری باید از سنین کودکی آغاز شود و با ایجاد پایگاه‌های استعداد یابی، نسل جوان و جویای نام را هدایت کرده، آنها را در مسیری که احتمال موفقیت آنها بیشتر است، حرکت دهیم.

چه راهکارهایی برای توسعه ورزش مدارس و آموزش و پرورش وجود دارد؟
هر چند درسال‌های اخیر با استخدام چند هزار معلم ورزش علی‌الخصوص در مدارس ابتدایی گام‌هایی در توسعه ورزش برداشته شد ولی باید بپذیریم پیشرفت ورزشی - که بی‌شک در سلامت روان جامعه و کسب موفقیت‌های علمی هم به سزایی دارد - با استخدام چند هزار معلم ورزش محقق نمی‌شود و به عبارتی شرط لازم است ولی کافی نیست. ناگفته نماند ورزش در مدارس نباید به دانش‌آموزان محدود شود و معلمان و کادر مدارس هم باید در این طرح‌ها ورزشی دیده شوند.

جدی گرفتن ورزش در آموزشگاه‌ها و اجرای طرح‌های فراگیر و قابل اجرا در مدارس کشور، موید تربیت نسلی پویا و شاداب است که زمینه‌ساز افتخار آفرینی در کلیه سطوح علمی و ورزشی در عرصه‌ها و میادین بین‌المللی است.

در خصوص فرهنگیان نیز باید اشاره کرد با راه اندازی لیگ‌های ورزشی می‌توان مانع از فرسودگی شغلی فرهنگیان شد و علاوه بر ایجاد نشاط، می‌توان زمینه سلامت جسم و روان را نیز فراهم ساخت.

انتهای پیام