به گزارش گلستان ما؛ شما در اين ماه شريف[رمضان] به ضيافت حق تعالى دعوت شدهايد: "دعيتم فيه إلى ضيافة اللّه" خود را براى مهمانى باشكوه حضرت حق آماده سازيد. لا اقل به آداب صورى و ظاهرى روزه پايبند باشيد. (آداب حقيقى باب ديگرى است كه به زحمت و مراقبت نياز دارد.) معناى روزه فقط خوددارى و امساك از خوردن و آشاميدن نمىباشد؛ از معاصى هم بايد خوددارى كرد. اين از آداب اوليه روزه مىباشد كه براى مبتديهاست. (آداب روزه براى مردان الهى كه مىخواهند به معدن عظمت برسند غير از اين مىباشد.) شما اقلا به آداب اوليه روزه عمل نماييد؛ و همان طور كه شكم را از خوردن و آشاميدن نگه مىداريد، چشم و گوش و زبان را هم از معاصى باز داريد.
كسانى كه روزه بر آنها واجب نيست
- كسى كه به واسطه پيرى نمىتواند روزه بگيرد، يا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نيست. ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يك مد كه تقريباً ده سير است گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد.
- كسى كه به واسطه پيرى روزه نگرفته، اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگيرد، بنا بر احتياط واجب بايد قضاى روزههايى را كه نگرفته به جا آورد.
- اگر انسان مرضى دارد كه زياد تشنه مىشود و نمىتواند تشنگى را تحمل كند، يا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نيست. ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يك مد گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد. و احتياط واجب آن است كه بيشتر از مقدارى كه ناچار است آب نياشامد و چنانچه بعد بتواند روزه بگيرد، بنا بر احتياط واجب بايد روزههايى را كه نگرفته قضا نمايد.
- زنى كه زاييدن او نزديك است و روزه براى حملش ضرر دارد روزه بر او واجب نيست. و بايد براى هر روز يك مد طعام يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد، و نيز اگر روزه براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست و بنا بر احتياط واجب بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد. و در هر دو صورت روزههايى را كه نگرفته بايد قضا نمايد.
- زنى كه بچه شير مىدهد و شير او كم است چه مادر بچه، يا دايه او باشد، يا بىاجرت شير دهد، اگر روزه براى بچهاى كه شير مىدهد ضرر دارد روزه بر او واجب نيست. و بايد براى هر روز يك مد طعام يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد، و نيز اگر براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست، و بنا بر احتياط واجب بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد. و در هر دو صورت روزههايى را كه نگرفته بايد قضا نمايد، ولى اگر كسى پيدا شود كه بىاجرت بچه را شير دهد، يا براى شير دادن بچه از پدر يا مادر بچه يا از كس ديگر كه اجرت او را بدهد اجرت بگيرد، احتياط واجب آن است كه بچه را به او بدهد و روزه بگيرد.
چيزهايى كه روزه را باطل مىكند
- نُه چيز روزه را باطل مىكند:
اول: خوردن و آشاميدن،
دوم: جماع،
سوم: استمناء ، و استمناء آن است كه انسان با خود كارى كند كه منى از او بيرون آيد.
چهارم: دروغ بستن به خدا و پيغمبر و جانشينان پيغمبر عليهم السلام.
پنجم: رساندن غبار غليظ به حلق.
ششم: فرو بردن تمام سر در آب.
هفتم: باقيماندن بر جنابت و حيض و نفاس تا اذان صبح.
هشتم: اماله كردن با چيزهاى روان.
نهم: قى كردن، و احكام اينها در مسائل آينده گفته مىشود.
1- خوردن و آشاميدن
- اگر روزهدار عمداً چيزى بخورد يا بياشامد، روزه او باطل مىشود، چه خوردن و آشاميدن آن چيز معمول باشد مثل نان و آب، چه معمول نباشد مثل خاك و شيره درخت، و چه كم باشد يا زياد، حتى اگر مسواك را از دهان بيرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد روزه او باطل مىشود مگر آن كه رطوبت مسواك در آب دهان به طورى از بين برود كه رطوبت خارج به آن گفته نشود.
- اگر موقعى كه مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده، بايد لقمه را از دهان بيرون آورد و چنانچه عمداً فرو برد روزهاش باطل است و به دستورى كه بعداً گفته خواهد شد كفاره هم بر او واجب مىشود.
- اگر روزهدار سهواً چيزى بخورد يا بياشامد، روزهاش باطل نمىشود.
- احتياط واجب آن است كه روزهدار از استعمال آمپولى كه به جاى غذا به كار مىرود خوددارى كند، ولى تزريق آمپولى كه عضو را بىحس مىكند يا به جاى دوا استعمال مىشود اشكال ندارد.
- اگر روزهدار چيزى را كه لاى دندان مانده است عمداً فرو ببرد، روزهاش باطل مىشود.
- كسى كه مىخواهد روزه بگيرد، لازم نيست پيش از اذان دندانهايش را خلال كند، ولى اگر بداند غذايى كه لاى دندان مانده در روز فرو مىرود چنانچه خلال نكند و چيزى از آن فرو رود، روزهاش باطل مىشود بلكه اگر فرو هم نرود بنا بر احتياط واجب بايد قضاى آن روز را بگيرد.
- فرو بردن آب دهان، اگر چه به واسطه خيال كردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمىكند.
- فرو بردن اخلاط سر و سينه، تا به فضاى دهان نرسيده اشكال ندارد، ولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتياط واجب آن است كه آن را فرو نبرد.
- اگر روزهدار بقدرى تشنه شود كه بترسد از تشنگى بميرد مىتواند به اندازهاى كه از مردن نجات پيدا كند آب بياشامد ولى روزه او باطل مىشود، و اگر ماه رمضان باشد، بايد در بقيه روز از به جا آوردن كارى كه روزه را باطل مىكند خوددارى نمايد.
- جويدن غذا براى بچه يا پرنده و چشيدن غذا و مانند اينها كه معمولًا به حلق نمىرسد، اگر چه اتفاقاً به حلق برسد، روزه را باطل نمىكند، ولى اگر انسان از اول بداند كه به حلق مىرسد چنانچه فرو رود، روزهاش باطل مىشود و بايد قضاى آن را بگيرد و كفاره هم بر او واجب است.
- انسان نمىتواند براى ضعف، روزه را بخورد، ولى اگر ضعف او بقدرى است كه معمولًا نمىشود آن را تحمل كرد، خوردن روزه اشكال ندارد.
2- جِماع
- جماع روزه را باطل مىكند، اگر چه فقط به مقدار ختنهگاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد.
- اگر كمتر از مقدار ختنهگاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد، روزه باطل نمىشود ولى كسى كه آلتش را بريدهاند اگر كمتر از ختنهگاه را هم داخل كند روزهاش باطل مىشود.
- اگر شك كند كه به اندازه ختنهگاه داخل شده يا نه، روزه او صحيح است و كسى هم كه آلتش را بريدهاند اگر شك كند كه دخول شده يا نه، روزه او صحيح است.
- اگر فراموش كند كه روزه است و جماع نمايد، يا او را به جماع مجبور نمايند، به طورى كه از اختيار او خارج باشد، روزه او باطل نمىشود، ولى چنانچه در بين جماع يادش بيايد، يا ديگر مجبور نباشد، بايد فوراً از حال جماع خارج شود، و اگر خارج نشود، روزه او باطل است.
3- استمناء
- اگر روزهدار استمناء كند يعنى با خود كارى كند كه منى از او بيرون آيد، روزهاش باطل مىشود.
- اگر بىاختيار منى از او بيرون آيد، روزهاش باطل نيست. ولى اگر كارى كند كه بىاختيار منى از او بيرون آيد، روزهاش باطل مىشود.
- هرگاه روزهدار بداند كه اگر در روز بخوابد محتلم مىشود يعنى در خواب منى از او بيرون مىآيد، مىتواند در روز بخوابد و چنانچه بخوابد و محتلم هم بشود روزهاش صحيح است.
- اگر روزهدار در حال بيرون آمدن منى از خواب بيدار شود، واجب نيست از بيرون آمدن آن جلوگيرى كند.
- روزهدارى كه محتلم شده، مىتواند بول كند و به دستورى كه در مسأله 72 گفته شد، استبراء نمايد، ولى اگر بداند به واسطه بول يا استبراء كردن باقيمانده منى از مجرى بيرون مىآيد در صورتى كه غسل كرده باشد نمىتواند استبراء كند.
- روزهدارى كه محتلم شده اگر بداند منى در مجرى مانده و در صورتى كه پيش از غسل بول نكند بعد از غسل منى از او بيرون مىآيد، بنا بر احتياط واجب بايد پيش از غسل بول كند.
- اگر به قصد بيرون آمدن منى كارى بكند در صورتى كه منى از او بيرون نيايد روزهاش باطل نمىشود.
- اگر روزهدار بدون قصد بيرون آمدن منى با كسى بازى و شوخى كند در صورتى كه عادت نداشته باشد كه بعد از بازى و شوخى منى از او خارج شود اگر چه اتفاقاً منى بيرون آيد روزه او صحيح است. ولى اگر شوخى را ادامه دهد تا آنجا كه نزديك است منى خارج شود و خوددارى نكند تا خارج گردد روزهاش باطل است.
4- دروغ بستن به خدا و پيغمبر
- اگر روزهدار به گفتن يا به نوشتن يا به اشاره و مانند اينها به خدا و پيغمبر و جانشينان آن حضرت عمداً نسبت دروغ بدهد اگر چه فوراً بگويد دروغ گفتم يا توبه كند، روزه او باطل است و احتياط واجب آن است كه حضرت زهرا سلام اللَّه عليها و ساير پيغمبران و جانشينان آنان هم در اين حكم فرقى ندارند.
- اگر بخواهد خبرى را كه نمىداند راست است يا دروغ نقل كند، بنا بر احتياط واجب بايد از كسى كه آن خبر را گفته، يا از كتابى كه آن خبر در آن نوشته شده نقل نمايد لكن اگر خودش هم خبر بدهد روزهاش باطل نمىشود.
- اگر چيزى را به اعتقاد اين كه راست است از قول خدا يا پيغمبر نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزهاش باطل نمىشود.
- اگر بداند دروغ بستن به خدا و پيغمبر روزه را باطل مىكند و چيزى را كه مىداند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعداً بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده، روزهاش صحيح است.
- اگر دروغى را كه ديگرى ساخته عمداً به خدا و پيغمبر و جانشينان پيغمبر نسبت دهد روزهاش باطل مىشود ولى اگر از قول كسى كه آن دروغ را ساخته نقل كند اشكال ندارد.
- اگر از روزهدار بپرسند كه آيا پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم چنين مطلبى فرمودهاند و او جايى كه در جواب بايد بگويد نه، عمداً بگويد بلى، يا جايى كه بايد بگويد بلى عمداً بگويد نه، روزهاش باطل مىشود.
- اگر از قول خدا يا پيغمبر حرف راستى را بگويد بعد بگويد دروغ گفتم يا در شب دروغى را به آنان نسبت دهد و فرداى آن روز كه روزه مىباشد بگويد آنچه ديشب گفتم راست است، روزهاش باطل مىشود.
5- رساندن غبار غليظ به حلق
- رساندن غبار غليظ به حلق روزه را باطل مىكند، چه غبار چيزى باشد كه خوردن آن حلال است مثل آرد، يا غبار چيزى باشد كه خوردن آن حرام است.
- اگر به واسطه باد غبار غليظى پيدا شود و انسان با اين كه متوجه است، مواظبت نكند و به حلق برسد، روزهاش باطل مىشود.
- احتياط واجب آن است كه روزهدار دود سيگار و تنباكو و مانند اينها را هم به حلق نرساند. ولى بخار غليظ، روزه را باطل نمىكند، مگر اين كه در دهان به صورت آب درآيد و فرو دهد.
- اگر مواظبت نكند و غبار يا بخار يا دود و مانند اينها داخل حلق شود، چنانچه يقين داشته كه به حلق نمىرسد روزهاش صحيح است.
- اگر فراموش كند كه روزه است و مواظبت نكند، يا بىاختيار غبار و مانند آن به حلق او برسد روزهاش باطل نمىشود و چنانچه ممكن است بايد آن را بيرون آورد.
6- فرو بردن سر در آب
- اگر روزهدار عمداً تمام سر را در آب فرو برد، اگر چه باقى بدن او از آب بيرون باشد، بنا بر احتياط واجب بايد قضاى آن روزه را بگيرد. ولى اگر تمام بدن را آب بگيرد و مقدارى از سر بيرون باشد، روزه باطل نمىشود.
- اگر نصف سر را يك دفعه و نصف ديگر آن را دفعه ديگر در آب فرو برد، روزهاش باطل نمىشود.
- اگر شك كند كه تمام سر زير آب رفته يا نه، روزهاش صحيح است.
- اگر تمام سر زير آب برود ولى مقدارى از موها بيرون بماند روزه باطل مىشود.
- احتياط واجب آن است كه سر را در گلاب فرو نبرد ولى در آبهاى مضاف ديگر و در چيزهاى ديگر كه روان است اشكال ندارد.
- اگر روزهدار بىاختيار در آب بيفتد و تمام سر او را آب بگيرد، يا فراموش كند كه روزه است و سر در آب فرو برد، روزه او باطل نمىشود.
- اگر عادتاً با افتادن در آب سرش زير آب مىرود، چنانچه با توجه به اين مطلب خود را در آب بيندازد و سرش زير آب برود روزهاش باطل مىشود.
- اگر فراموش كند كه روزه است و سر را در آب فرو برد، يا ديگرى به زور سر او را در آب فرو برد، چنانچه در زير آب يادش بيايد كه روزه است، يا آن كس دست خود را بردارد، بايد فوراً سر را بيرون آورد، و چنانچه بيرون نياورد، روزهاش باطل مىشود.
- اگر فراموش كند كه روزه است و به نيت غسل سر را در آب فرو برد، روزه و غسل او صحيح است.
- اگر بداند كه روزه است و عمداً براى غسل سر را در آب فرو برد، چنانچه روزه او، روزه واجبى باشد كه مثل روزه كفاره وقت معينى ندارد، غسل صحيح و روزه باطل مىباشد، ولى اگر واجب معين باشد، اگر به فرو بردن سر در آب، قصد غسل كند، روزه او باطل است، و بنا بر احتياط واجب، غسل او هم باطل است مگر آن كه در زير آب، يا در حال خارج شدن از آب نيت غسل كند كه در اين صورت غسل او صحيح است و اما اگر روزه ماه رمضان باشد، هم غسل و هم روزه باطل است مگر آنكه در همان زير آب توبه نمايد و در حال خارج شدن از آب نيت غسل كند كه در اين صورت غسل او صحيح است.
- اگر براى آن كه كسى را از غرق شدن نجات دهد سر را در آب فرو برد، اگر چه نجات دادن او واجب باشد، روزهاش باطل مىشود.
7- باقى ماندن بر جنابت و حيض و نفاس تا اذان صبح
- اگر جنب عمداً تا اذان صبح غسل نكند، يا اگر وظيفه او تيمم است عمداً تيمم ننمايد، روزهاش باطل است.
- اگر در روزه واجبى كه مثل روزه ماه رمضان وقت آن معين است تا اذان صبح غسل نكند و تيمم هم ننمايد، روزهاش صحيح است.
- كسى كه جنب است و مىخواهد روزه واجبى بگيرد كه مثل روزه رمضان وقت آن معين است، چنانچه عمداً غسل نكند تا وقت تنگ شود، مىتواند با تيمم روزه بگيرد و صحيح است.
- اگر جنب در ماه رمضان غسل را فراموش كند و بعد از يك روز يادش بيايد، بايد روزه آن روز را قضا نمايد و اگر بعد از چند روز يادش بيايد، بايد روزه هر چند روزى را كه يقين دارد جنب بوده قضا نمايد مثلًا اگر نمىداند سه روز جنب بوده يا چهار روز، بايد روزه سه روز را قضا كند.
- كسى كه در شب ماه رمضان براى هيچ كدام از غسل و تيمم وقت ندارد، اگر خود را جنب كند، روزهاش باطل است و قضا و كفاره بر او واجب مىشود، ولى اگر براى تيمم وقت دارد، چنانچه خود را جنب كند، با تيمم روزه او صحيح است ولى گناهكار است.
- اگر گمان كند كه به اندازه غسل وقت دارد و خود را جنب كند و بعد بفهمد وقت تنگ بوده چنانچه تيمم كند روزهاش صحيح است.
- كسى كه در شب ماه رمضان جنب است و مىداند كه اگر بخوابد تا صبح بيدار نمىشود، نبايد بخوابد و چنانچه بخوابد و تا صبح بيدار نشود، روزهاش باطل است و قضا و كفاره بر او واجب مىشود.
- هرگاه جنب در شب ماه رمضان بخوابد و بيدار شود اگر احتمال بدهد كه اگر دوباره بخوابد بيدار مىشود براى غسل، مىتواند بخوابد.
- كسى كه در شب ماه رمضان جنب است و مىداند يا احتمال مىدهد كه اگر بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مىشود، چنانچه تصميم داشته باشد كه بعد از بيدار شدن غسل كند و با اين تصميم بخوابد و تا اذان خواب بماند روزهاش صحيح است.
- كسى كه در شب ماه رمضان جنب است و مىداند يا احتمال مىدهد كه اگر بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مىشود، چنانچه غفلت داشته باشد كه بعد از بيدار شدن بايد غسل كند، در صورتى كه بخوابد و تا اذان صبح خواب بماند روزهاش صحيح است.
- كسى كه در شب ماه رمضان جنب است و مىداند يا احتمال مىدهد كه اگر بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مىشود، چنانچه نخواهد بعد از بيدار شدن غسل كند، يا ترديد داشته باشد كه غسل كند يا نه، در صورتى كه بخوابد و بيدار نشود، روزهاش باطل است.
- اگر جنب در شب ماه رمضان بخوابد و بيدار شود و بداند يا احتمال دهد كه اگر دوباره بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مىشود و تصميم هم داشته باشد كه بعد از بيدار شدن غسل كند، چنانچه دوباره بخوابد و تا اذان بيدار نشود، بايد روزه آن روز را قضا كند و همچنين است اگر از خواب دوم بيدار شود و براى مرتبه سوم بخوابد، و كفاره بر او واجب نمىشود.
- خوابى را كه در آن محتلم شده نبايد خواب اول حساب كرد بلكه اگر از آن خواب بيدار شود و دوباره بخوابد خواب اول حساب مىشود.
- اگر روزهدار در روز محتلم شود، واجب نيست فوراً غسل كند.
- هرگاه در ماه رمضان بعد از اذان صبح بيدار شود و ببيند محتلم شده، اگر چه بداند پيش از اذان محتلم شده، روزه او صحيح است.
- كسى كه مىخواهد قضاى روزه رمضان را بگيرد، هرگاه تا اذان صبح جنب بماند، اگر چه از روى عمد نباشد روزه او باطل است.
- كسى كه مىخواهد قضاى روزه رمضان را بگيرد اگر بعد از اذان صبح بيدار شود و ببيند محتلم شده و بداند پيش از اذان محتلم شده است، چنانچه وقت قضاى روزه تنگ است مثلًا پنج روز روزه قضاى رمضان دارد و پنج روز هم به رمضان مانده است، بعد از رمضان عوض آن را به جا آورد و اگر وقت قضاى روزه تنگ نيست بايد روز ديگر روزه بگيرد، و در هر صورت اين روز را لازم نيست روزه بگيرد.
- اگر در روزه واجبى غير روزه رمضان و قضاى آن تا اذان صبح جنب بماند، روزهاش صحيح است چه وقت آن معين باشد و چه نباشد.
- اگر زن پيش از اذان صبح از حيض يا نفاس پاك شود و عمداً غسل نكند، يا اگر وظيفه او تيمم است عمداً تيمم نكند روزهاش باطل است.
- اگر زن پيش از اذان صبح از حيض يا نفاس پاك شود و براى غسل وقت نداشته باشد، چنانچه بخواهد روزه ماه رمضان يا قضاى آن را بگيرد بايد تيمم نمايد و روزهاش صحيح است، و اگر بخواهد روزه مستحب يا روزه واجب مثل روزه كفاره و روزه نذرى بگيرد اگر چه بدون تيمم هم روزهاش صحيح است ولى احتياط مستحب آن است كه تيمم كند.
- اگر زن نزديك اذان صبح از حيض يا نفاس پاك شود و براى هيچ كدام از غسل و تيمم وقت نداشته باشد، يا بعد از اذان بفهمد كه پيش از اذان پاك شده، روزه او صحيح است، ولى اگر در وسعت وقت قضاى رمضان را گرفته باشد صحيح بودن آن اشكال دارد.
- اگر زن بعد از اذان صبح از خون حيض يا نفاس پاك شود، يا در بين روز خون حيض يا نفاس بيند اگر چه نزديك مغرب باشد، روزه او باطل است.
- اگر زن غسل حيض يا نفاس را فراموش كند و بعد از يك روز يا چند روز يادش بيايد، روزههايى كه گرفته صحيح است.
- اگر زن پيش از اذان صبح در ماه رمضان از حيض يا نفاس پاك شود و در غسل كردن كوتاهى كند و تا اذان غسل نكند و در تنگى وقت تيمم هم نكند، روزهاش باطل است. ولى چنانچه كوتاهى نكند مثلًا منتظر باشد كه حمام زنانه شود، اگر چه سه مرتبه بخوابد و تا اذان غسل نكند، در صورتى كه تيمم كند روزه او صحيح است.
- اگر زنى كه در حال استحاضه است، غسلهاى خود را به تفصيلى كه در احكام استحاضه (در مسأله 417 به بعد گفته شد) به جا آورد، روزه او صحيح است.
- كسى كه مس ميت كرده يعنى جايى از بدن خود را به بدن ميت رسانده، مىتواند بدون غسل مس ميت روزه بگيرد، و اگر در حال روزه هم ميت را مس نمايد، روزه او باطل نمىشود.
8- اماله كردن
- اماله كردن با چيز روان اگر چه از روى ناچارى و براى معالجه باشد روزه را باطل مىكند، ولى استعمال شيافهايى كه براى معالجه است اشكال ندارد، و احتياط واجب آن است كه از استعمال شيافهايى كه براى كيف كردن است مثل شياف ترياك يا براى تغذيه از اين مجرى است خوددارى نمايند.
9- قِىْ كردن
- هرگاه روزهدار عمداً قى كند- اگر چه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد- روزهاش باطل مىشود ولى اگر سهواً يا بىاختيار قى كند اشكال ندارد.
- اگر در شب چيزى بخورد كه مىداند به واسطه خوردن آن، در روز بىاختيار قى مىكند، احتياط واجب آن است كه روزه آن روز را قضا نمايد.
- اگر روزهدار بتواند از قى كردن خوددارى كند چنانچه براى او ضرر و مشقت نداشته باشد، بايد خوددارى نمايد.
- اگر مگس در گلوى روزهدار برود، چنانچه بقدرى پايين رود كه به فرو بردن آن خوردن نمىگويند لازم نيست آن را بيرون آورد و روزه او صحيح است، و اگر به اين مقدار پايين نرود بايد آن را بيرون آورد اگر چه موجب شود كه قى كند و روزهاش باطل شود، و چنانچه فرو برد روزهاش باطل مىشود، و بنا بر احتياط واجب بايد كفاره جمع بدهد.
- اگر سهواً چيزى را فرو ببرد و پيش از رسيدن به شكم يادش بيايد كه روزه است، چنانچه بقدرى پايين رفته باشد كه آن را داخل شكم كند خوردن نمىگويند لازم نيست آن را بيرون آورد و روزه او صحيح است.
- اگر يقين داشته باشد كه به واسطه آروغ زدن، چيزى از گلو بيرون مىآيد نبايد عمداً آروغ بزند ولى اگر يقين نداشته باشد اشكال ندارد.
- اگر آروغ بزند و بدون اختيار چيزى در گلو يا دهانش بيايد، بايد آن را بيرون بريزد و اگر بىاختيار فرو رود، روزهاش صحيح است.
احكام چيزهايى كه روزه را باطل می كند
- اگر انسان عمداً و از روى اختيار كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد روزه او باطل مىشود، و چنانچه از روى عمد نباشد اشكال ندارد، ولى جنب اگر بخوابد و به تفصيلى كه در مسأله 1630 گفته شد تا اذان صبح غسل نكند روزه او باطل است.
- اگر روزهدار سهواً يكى از كارهايى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد و به خيال اين كه روزهاش باطل شده، عمداً دوباره يكى از آنها را به جا آورد، روزه او باطل مىشود.
- اگر چيزى به زور در گلوى روزهدار بريزند، يا سر او را به زور در آب فرو برند، روزه او باطل نمىشود. ولى اگر مجبورش كنند كه روزه خود را باطل كند مثلًا به او بگويند اگر غذا نخورى ضرر مالى يا جانى به تو مىزنيم و خودش براى جلوگيرى از ضرر چيزى بخورد، روزه او باطل مىشود.
- روزهدار نبايد جايى برود كه مىداند چيزى در گلويش مىريزند يا مجبورش مىكنند كه خودش روزه خود را باطل كند، امّا اگر قصد رفتن كند و نرود يا بعد از رفتن چيزى به خوردش ندهند روزه او صحيح است، و چنانچه از روى ناچارى كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد روزه او باطل مىشود، ولى اگر چيزى در گلويش بريزند باطل شدن روزه او محل اشكال است.
تنظیم: غلامرضا خارکوهی
اخذ از رساله توضيح المسائل حضرت امام خمینی"ره"
انتهای پیام/
نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط خبرگزاری گلستان ما در وب سایت منتشر خواهد شد
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد